Γράφει ο Ινκόγκνιτος
Παρακολούθησα την πρόσφατη τηλεμαχία μεταξύ των τριών βασικών διεκδικητών του προεδρικού αξιώματος στις επερχόμενες εκλογές και ομολογώ ότι με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο νικητής, ή αν θέλετε αυτός που εξήλθε λιγότερο αλώβητος, ήταν κάποιος που δεν συμμετείχε καν σ’ αυτή.
Κοινή διαπίστωση και των τριών συμμετεχόντων ήταν ότι πρώτιστα πρέπει να επανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπιστία ανάμεσα στους διεθνείς οργανισμούς. Και διερωτούμαι εγώ ο αφελής, καλά ρε παιδιά, ποιος ευθύνεται για τη χαμένη μας αξιοπιστία; Ο σουβλιτζιής της γειτονιάς μου που πλέον μετράει μια μια τις ντομάτες και τα αγγουράκια που βάζει στα σουβλάκια. Ποιος ευθύνεται για αυτή τη χαμένη μας αξιοπιστία; Μήπως χάθηκε στο δρόμο; Αν είναι να στείλουμε κάποιον να τη φέρει;
Σοβαρά τώρα, κάποιος από τους τρεις, πότε θα βρει το θάρρος να κατονομάσει τον βασικό υπεύθυνο, που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη; Ο πιο χαρούμενος από το αποτέλεσμα της τηλεμαχίας λογικά θα είναι ο πρόεδρος. Ειδε τις επιλογές του στο κυπριακό να δικαιώνονται πανηγυρικά, διότι σε περίπτωση που μας διαφεύγει το θέμα της ήταν το κυπριακό. Και απ´ό,τι φαίνεται διέφυγε και του δημοσιογράφου που συντόνιζε τη συζήτηση που τους άκουγε να μιλούν για τη χαμένη μας αξιοπιστία και δεν μπήκε στον κόπο να τους ρωτήσει καθηκόντως, ποιος ευθύνεται γι’αυτή την απώλεια.
Κάποιος από τους τρεις να μας εξηγήσει πως χάνεται και τι «ικανότητες» απαιτούνται για να χαθεί μια αξιοπιστία. Μήπως χάνεται όταν άλλα λέει κάποιος δημοσίως και άλλα κατ’ ιδιαν; Μήπως χάνεται όταν σε όλους τους συνομιλητές σου λες διαφορετικά πράγματα; Μήπως χάνεται όταν κάθε τρεις και λίγο αλλάζεις γνώμη και το ονομάζεις διαπραγματευτική τακτική; Μήπως χάνεται όταν φτάνεις στην «πηγή» και την ώρα που πας να ξεδιψάσεις λες ένα, “δεν διψάω” και την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια; Εκτός και αν βαρέθηκε να την ταλαιπωρούμε, έριξε μαύρη πέτρα πίσω της πετώντας μας και ένα “αη στο διάολο” και απλά έφυγε… η αξιοπιστία.
Κάνω εικόνα τον Νίκο Αναστασιάδη να παρακολουθεί την τηλεμαχία καθισμένος αναπαυτικά απολαμβάνοντας το αγαπημένο του ποτό και να λέει στον οδηγό του: “Θύμισε με τα Χριστούγεννα μαζί με την κάρτα να στείλω και στους τρεις από ένα κιβώτιο ουίσκι από το καλό”.
Όπως ακριβώς κάνει ο νονός στους βαφτιστικούς του μόλις ενηλικιωθούν.
Στην υγειά μας
