Γράφει ο Ινκόγκνιτος
Στον απόηχο της δήλωσης του βουλευτή του ΑΚΕΛ Βαλεντίνου Φακοντή, με το «θόρυβο» που προκάλεσε στη δημόσια σφαίρα να έχει κοπάσει, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το θέμα όσο πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά γίνεται θέλοντας να είμαι δίκαιος προς όλους.
Τόσο προς το νεαρό Πάφιο βουλευτή όσο και προς αυτούς που τον επέκριναν, και ορθώς, με σφοδρότητα.
Θεωρώ ότι στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να τραβήξουμε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της προάσπισης θεμάτων αρχής και ανθρωποφαγίας.
Καταρχάς δεν πιστεύω ότι πρόκειται για γλωσσικό ολίσθημα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος βουλευτής «διαφοροποιείται» από τις επίσημες και εκφρασμένες θέσεις του κόμματος του γύρω από το μεταναστευτικό, εκφράζοντας θέσεις που πλησιάζουν επικίνδυνα αυτές του ΕΛΑΜ. Ούτε το ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας δέχομαι.
Από τη στιγμή που τα μέλη της επαρχιακής επιτροπής τον έκριναν ως κατάλληλο για να εκπροσωπήσει το κόμμα του στη Βουλή, σημαίνει ότι συνυπολόγισαν όλα τα δεδομένα. Εκτός και αν τα κριτήρια της επαρχιακής επιτροπής ήταν διαφορετικά, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση που θα πρέπει να γίνει μέσα στο ίδιο το ΑΚΕΛ και εξ όσων μαθαίνω άρχισε αμέσως μετά τη δήλωση του βουλευτή.
Από κει και πέρα έχω την εντύπωση ότι δεν λήφθηκε υπόψη μια παράμετρος που αφορά, όχι μόνο το συγκεκριμένο βουλευτή, αλλά το κομμάτι εκείνο του εκλογικού σώματος στο οποίο απευθύνεται. Στην Πάφο, υπάρχει ένα εκλογικό κοινό διαχρονικά πολύ πιο συντηρητικό, ένα κοινό που στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι πολύ πιο δεκτικό στην «εθνικιστική μυθολογία» που συνδέεται άμεσα με το μεταναστευτικό.
Αν δει κάποιος δηλώσεις στελεχών και βουλευτών των υπολοίπων κομμάτων στην επαρχία Πάφου γύρω από το μεταναστευτικό, θα προσέξει ότι κάποιες φορές πλειοδοτούν σε ξενοφοβία και ρατσισμό, σε σημείο που το ακροδεξιό εθνικιστικό ΕΛΑΜ φαντάζει πολύ light.
Σε διάφορες διαμαρτυρίες – εκδηλώσεις μίσους καλύτερα – βουλευτές και στελέχη των υπολοίπων κομμάτων είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, επισκιάζοντας ακόμη και τους μαυροφορεμένους του ΕΛΑΜ.
Βεβαίως κάποιος θα ανέμενε από βουλευτή ενός αριστερού κόμματος όχι απλά να κρατά αποστάσεις, αλλά να έχει το θάρρος να εκφράζει προοδευτικές θέσεις ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους, όμως ας είμαστε ειλικρινείς.
Αν έβγαινε ο νεαρός βουλευτής και έλεγε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είπε πριν από λίγες μέρες ο δήμαρχος Παραλιμνίου, ότι «Δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα με τους πρόσφυγες και μετανάστες και επιθυμούμε όπως δημιουργηθεί ένας χώρος υποδοχής και φιλοξενίας τους στην Πάφο, ώστε να αποσυμφορηθεί το Πουρνάρα», τι νομίζετε ότι θα γινόταν;
Πολύ απλά το ΑΚΕΛ δεν θα επανέκλεγε ποτέ ξανά βουλευτή στην επαρχία.
Σύμφωνοι, ο βουλευτής όφειλε και έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός, όμως δεν είδα κάποιους έστω από το προοδευτικό εκείνο κομμάτι του ΔΗΣΥ να επικρίνουν παρόμοιες δηλώσεις και συμπεριφορές στελεχών του κόμματος τους.
Δεν είδα κάποιους από την ηγεσία του ΔΗΚΟ να βάζουν στη θέση τους στελέχη τους, που συναγωνίζονται σε ρατσισμό και ξενοφοβία το ΕΛΑΜ.
Θα μου πείτε, το ΕΛΑΜ είναι μέτρο σύγκρισης; Όχι κάθε άλλο, θα έπρεπε να ήταν παράδειγμα προς αποφυγή.
Όχι μόνο δεν είναι, αλλά διάφορες ρατσιστικές και ξενοφοβικές θεωρίες συνομωσίας που παλαιότερα αναπαράγονταν από ακροδεξιού και εθνικιστικού περιεχομένου περιθωριακές φυλλάδες και σάιτς, πλέον έχουν γίνει το mainstream αφήγημα.
Ένα αφήγημα που εμβολιάζει την επίσημη μεταναστευτική πολιτική του κράτους.
Το κράτος θέλοντας να παραπλανήσει τη κοινή γνώμη για την αποτυχία της μεταναστευτικής του πολιτικής, επικαλείται οργανωμένα σχέδια Ισλαμοποίησης της Κύπρου και ξέρω γω τι άλλο.
Δυστυχώς, αυτό βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε μικρές συντηρητικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα να ευθυγραμμίζονται και άτομα ή σύνολα που καθηκόντως θα έπρεπε να βρίσκονται απέναντι από τέτοιες συμπεριφορές και ρητορικές.
Έννοιες όπως πολυπολιτισμικότητα, κοινωνική ενσωμάτωση, ανθρώπινη αλληλεγγύη φιλτράρονται μέσα από θρησκευτικά, πολιτισμικά και φυλετικά κριτήρια.
