Γράφει ο Ιγκόκνιτος
Οι λόγοι που οδήγησαν την Λιζ Τρας στην παραίτηση ή απομάκρυνση της αν θέλουμε να ακριβολογούμε, από το πρωθυπουργικό αξίωμα της πιο παλιάς και πλέον εμβληματικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στο κόσμο, είναι αρκετοί.
Όλοι όμως έχουν κοινή αφετηρία.
Την έξοδο της από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια απόφαση που αν και πάρθηκε μέσω δημοψηφίσματος, εντούτοις ήταν αποτέλεσμα της λαϊκίστικης χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Οι ομοιότητες με τη ρητορική, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη, και τέλος τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο τον Απρίλιο του 2004, είναι απολύτως σχετικές.
Τον Ιούνιο του 2016 ο Μπόρις Τζόνσον μαζί με τον Νάιτζελ Φαράτζ, υποσχέθηκαν να οδηγήσουν τους Βρετανούς στη γη της επαγγελίας μακρυά από την Ευρώπη, κάτι που τελικά απεδείχθη εφιάλτης… εκ του αποτελέσματος.
Κάτι ανάλογο έγινε και στην Κύπρο τον Απρίλιο του 2004.
Κάποιοι υποσχέθηκαν καλύτερες μέρες και εφαρμογή των ευρωπαϊκών ελευθεριών σε όλη την Κύπρο, στα αυτιά μου αντηχούν ακόμη τα λόγια πολιτικών να καλούν τον κόσμο να πει όχι εν όψει εισδοχής μας στην ΕΕ με αποτέλεμα σήμερα να βρισκόμαστε στο και πέντε της οριστικής διχοτόμησης.
Εν πάση περιπτώσει, πέρα από το τραγελαφικό της παραμονής της Λιζ Τρας μόνο για 6 βδομάδες στο νούμερο 10 της οδου Ντάουνινγκ, έχω την εντύπωση ότι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ακριβώς το γεγονός της απομάκρυνσης της.
Τι εννοώ;
Πόσες φορές ακούσατε τη φράση ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα;
Αναρωτηθήκαμε με ποιο τρόπο ξεπερνιούνται τα αδιέξοδα αυτά;
Μα φυσικά με ανάληψη της πολιτικής ευθύνης.
Μόνο που η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης δεν μπορεί να γίνει με άλλο τρόπο από την παραίτηση.
Και τώρα θυμηθείτε, πότε κάποιος πολιτικός παραιτήθηκε στην Κύπρο;
Εξ όσων μπορώ να θυμηθώ μόνο δυο το έπραξαν.
Ο Χρίστος Στυλιανίδης όταν παραιτήθηκε από κυβερνητικός εκπρόσωπος, και ο Κύπρος Χρυσοστομίδης όταν παραιτήθηκε από Υπουργός Δικαιοσύνης.
Κάποιοι πιθανόν να αναφέρουν και την κυρία Γιολίτη, όμως αυτή παραιτήθηκε μετά που την «άδειασε» ο Νίκος Αναστασιάδης.
Πόσοι από τους πολιτικούς μας αφού τα έκαναν μαντάρα, ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν έκαναν απολύτως τίποτα, επιμένουν να θέλουν να «προσφέρουν»;
Πόσοι από τους πολιτικούς μας καταφεύγουν στον λαϊκισμό, όπως ακριβώς και η Λιζ Τρας, και όταν αποκαλυφθεί ότι τόσο καιρό μας δούλευαν ψιλό γαζί, παραιτούνται;
Πόσες φορές ειδικά τώρα που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο ακούσαμε υποψήφιους να υπόσχονται πράγματα εντελώς ανέφικτα και ανορθολογιστικά που αν εφαρμοστούν θα μας βάλουν σε μεγάλες περιπέτειες;
Σε ώριμες πολιτικά χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η δημοκρατία μπορεί έστω και στο παρά πέντε να αυτοδιορθώνεται και να απορρίπτει επικίνδυνους ηγέτες.
Σε μια χώρα όμως όπως η Κύπρος που η πολιτική ωριμότητα χάνει κατά κράτος από τον λαϊκισμό, μικροί πολιτικοί συνήθως τις καταβαραθρώνουν.