Του Ινκόγκνιτου
Το 2019 ο δήμαρχος Λεμεσού ανέλαβε πρωτοβουλία προκειμένου να αναθερμανθούν οι διαδικασίες για την αναβάθμιση και την ανάπλαση της παραλίας του Λέιντις Μάιλ. Το έργο παρέμενε σε στασιμότητα από το 2017 όταν και ολοκληρώθηκε μετά από 13 χρόνια συζητήσεων το ρυθμιστικό σχέδιο της περιοχής, το οποίο είχε γίνει κατ’ αρχάς αποδεκτό από τη διοίκηση των Βρετανικών Βάσεων και από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις με κάποιες επιφυλάξεις για την πιστή, χωρίς παρεκκλίσεις εφαρμογή του αρχικού σχεδίου.
Μετά ο δήμαρχος ανέλαβε πρωτοβουλία προς το Τμήμα Πολεοδομίας και οικήσεως και άρχισε να μιλά για ουσιαστικη αναβάθμιση της παραλίας. Για κατασκευή οδοστρώματος με οικολογικά υλικά, για χώρους στάθμευσης, για κατασκευή αποδυτηρίων για τους λουόμενους, για ποδηλατοδρόμους, για νομιμοποίηση των υφιστάμενων υποστατικών, για έκδοση πολεοδομικών αδειών κ.λ.π. Αρκετά απ’ αυτά δεν ήταν κατ’ ανάγκη κακά ή επιβαρυντικά για το περιβάλλον.
Έγινε μια πρώτη συνάντηση με το Τμήμα Πολεοδομίας, το Τμήμα Περιβάλλοντος των Βάσεων και της Επαρχιακής Διοίκησης. Συμφωνήθηκε να κατατεθεί λεπτομερές σχέδιο και ακολουθως να γίνει δημόσια διαβούλευση.
Το 2021 είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει δημόσια διαβούλευση, κάτι που τελικά δεν έγινε. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις μιας και λέξεις όπως «ανάπτυξη», «αναβάθμιση», «ανάπλαση», όταν εκφέρονται από συγκεκριμένους κύκλους είναι άμεσα συνυφασμένες με τη τσιμεντοποίηση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Αποτελούν το πρώτο βήμα για την ολοκληρωτική αλλοίωση της περιοχής και την απαλλοτρίωση της από ιδιωτικά συμφέροντα.
Ειδικά όταν εκφέρονται από ένα δήμαρχο που θεωρούσε ως ανάπλαση και ανάπτυξη το τσιμέντωμα του πάρκινγκ του εναέριου και μετατροπή του σε πολυόροφα κτήριο με γραφειακούς χώρους και διαμερίσματα πολυτελείας. Ευτυχώς τότε τα αντανακλαστικά των δημοτών δούλεψαν σωστά και ματαιώθηκαν τα σχέδια του δήμου.
Η παραλία του Λέιντις Μάιλ είναι η τελευταία ελεύθερη παραλία που έχει απομείνει στη Λεμεσό. Μια παραλία που εποφθαλμιούν αρκετοί εδώ και καιρό. Αποτελεί μια περιοχή άρρηκτα δεμένη με το καλοκαίρι για ολόκληρες γενιές Λεμεσιανων και όχι μόνο. Είναι μια διέξοδος για όσους δεν αντέχουν οικονομικά τις υπόλοιπες παραλίες της Λεμεσου, παραλίες που έχουν απαλλοτριωθεί από επιχειρηματίες και περίπου λειτουργούν ως άβατο για όσους δεν είναι πελάτες στα συγκεκριμένα υποστατικά.
Το Λέιντις Μάιλ για χρόνια ήταν συνυφασμένο με τις ομπρέλες και τις παγωνιέρες. Ήταν αυτό που λέμε λαϊκή παραλία. Το Σχέδιο Ανάπλασης και Αναβάθμισης της περιοχής φαίνεται προς το παρόν να μην προχωρά. Όμως γίνεται κάτι άλλο. Γίνονται επενδύσεις και αναπτύξεις στην περιοχή στη βάση κάποιων κανονισμών της διοικησης των Βρετανικών Βάσεων, όλες όμως γίνονται εκτός ενός προκαθορισμένου πλαισίου. Τα υποστατικά χρησιμοποιώντας κάποια κενά και ασάφειες στους κανονισμούς του τμήματος διαχείρισης παραλιών, τοποθετούν ομπρέλες κρεβατάκια σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των τριών-τεσσάρων μέτρων από τη θάλασσα. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουν μια ιδιόμορφη ιδιωτικοποίηση της παραλίας.
Με λίγα λόγια σιγά-σιγά απαλλοτριώνεται και το δυτικό παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού. Το επόμενο στάδιο είναι να έρθει ο Δήμος και να επιβάλλει το σχέδιο ανάπλασης για να βάλει δήθεν τάξη στην ακαταστασία και στην αυθαιρεσία.
Το ωραίο είναι ότι δεν θα μπορεί κανείς να πει κάτι. Διότι ξέρετε ποιά θα είναι απάντηση του δήμου: Προτιμάτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στην περιοχή ή προτιμάτε να υπάρχει μια ταξη;
Από τη στιγμή που στην περιοχή δυτικά του λιμανιού της Λεμεσού άρχισαν να αδειοδοτούνται και να γίνονται αναπτύξεις δισεκατομμυρίων, ήταν αναμενόμενο ότι το επόμενο βήμα θα ήταν η «ανάπλαση» της παραλίας του Λέιντις Μάιλ.
Το ότι δίπλα από την παραλία υπάρχει ένας μοναδικός στο είδος του βιότοπος που φιλοξενεί δεκάδες είδη ενδημικών όσο και αποδημητικών πτηνών, καθώς και σπάνια είδη χλωρίδας και η οποιαδήποτε παρέμβαση και επέμβαση στην περιοχή θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες στην ισορροπία του οικοσυστήματος, απλά αποτελεί παράπλευρη απώλεια στο όνομα της ανάπτυξης. Και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, μια ανάπτυξη για λίγους.
Το που θα κολυμπάει ο δημότης της Λεμεσού χωρίς να χρειάζεται να πληρώνει ένα βδομαδιάτικο κάθε φορά, είναι ένα ερώτημα που προφανώς οι αρμόδιοι δεν προέβλεψαν την απάντηση του. Το μόνο σίγουρο ότι λίαν συντόμως θα αναπολούμε τα παιδικά μας καλοκαίρια στη παραλία του Λειντις Μάιλ.
Όσοι ενοχλούνται από το «κκιλιντζιηρκό» του Λέιντις Μάιλ, όσοι δεν μπορούν χωρίς μοχίτο και ντεσιμπέλ, έχουν πληθώρα επιλογών που να ταιριάζει στην αισθητική τους.
Όχι δεν είμαι εναντίον της ανάπτυξης. Με την «ανάπτυξη» τα έχω.
