Με την εκλογή του ο Νίκος Αναστασιάδης το 2013, διόρισε τη κυρία Εμανουέλλα Λαμπριανίδη Μουσιούττα στη θέση του Επιτρόπου Μεταρρύθμισης. Το έργο που είχε να επιτελέσει ήταν η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Δημόσιας Υπηρεσίας. Για την ιστορία, η κυρία Μουσιούττα υπέβαλε την παραίτηση της ένα χρόνο μετά. Κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας της η κυρία Μουσιούττα, πρόλαβε και παρουσίασε προκαταρτική μελέτη-πλαίσιο Άγγλων εμπειρογνωμόνων για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Σύμφωνα με τη μελέτη αυτή προτεινόταν η δημιουργία πέντε μητροπολιτικών δήμων ή δέκα (δύο ανά επαρχία δηλαδή) αντί τριάντα που έχουμε σήμερα. Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά από διαβουλεύσεις, η μελέτη των Άγγλων απορρίφθηκε στο πυρ το εξώτερο. Ακους εκεί να μας πουν οι Άγγλοι να καταργήσουμε τα μικρά μας βασίλεια-φέουδα.
Το 2019 ο Δρ. Χαράλαμπος Κουταλάκης ετοίμασε μια αναλυτική μελέτη 241 σελίδων για το Υπουργείο Εσωτερικών για τη μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η μελέτη του Δρ Κουταλάκη προνοούσε τη δημιουργία 14 δήμων. Από το 2014 που κατατέθηκε η πρώτη μελέτη μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων, συζητήσεις επί συζητήσεων, τροποποιήσεις επί τροποποιήσεων. Σε κάθε νέο γύρο διαβουλεύσεων και συζητήσεων είχαμε και ένα νέο «ξεχείλωμα» των εισηγήσεων των εμπειρογνωμώνων.
Φτασαμε σήμερα να συζητούμε τη δημιουργία 20 δήμων – μπορεί και 21- από τους 10 που ήταν η αρχική εισήγηση των Άγγλων! Το Υπουργείο Εσωτερικών επιμένει στη δημιουργία 17 δήμων και η Βουλή εν τη «σοφια» της 20, διότι ως γνωστό οι βουλευτές και τα κόμματα γνωρίζουν καλύτερα από τους ειδικούς. Καλά βρε παλληκάρια, αφού έχετε την τεχνογνωσία, γιατί δεν το λέγατε από την αρχή, να μην τρέχουμε σε ειδικούς για την ετοιμασία μελετών και να πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά;
Αφού στις «διαβουλεύσεις» που είχατε από το 2014 με τις κομματικές σας οργανώσεις σας είχαν πει ξεκάθαρα, μην τολμήσετε να ακουμπήσετε στους δήμους και τις κοινότητες μας, γιατί δεν είπατε από την αρχή “οι Άγγλοι είπαν 10, ο άλλος 14, έχουμε 30, να τα βρούμε στους 20-22 και κλείσαμε”; Γιατί έπρεπε να μπούνε τα δυο μας πόδια σε ένα παπούτσι από την ΕΕ και να τρέχουμε στο παρά πέντε; Αυτό βέβαια είναι the Cyprus way, αφήνουμε το χρόνο να περνάει, εν τω μεταξύ οι δήμοι προσλαμβάνουν αβέρτα προσωπικό χωρίς να ρωτήσουν κανένα και στο τέλος κάνουμε κάτι σαν μεταρρύθμιση.
Για να καταλάβετε,ο δήμος Λεμεσού ετοιμάζεται να προσλάβει 10 οδοκαθαριστές με μοναδικό απαιτούμενο προσόν να χειρίζονται …σκούπα, ούτε καν επαγγελματική άδεια οδηγού για να μπορούν να χειρίζονται τα αυτοκίνητα-σάρωθρα (όταν με το καλό καταφέρουν να αγοράσουν περισσότερα). Από τους 10 οδοκαθαριστές που θα προσλάβουν (και οι προσλήψεις πάνε ανάλογα με τη δύναμη του κάθε κόμματος στο δημοτικό συμβούλιο, δηλαδή τρεις ο ένας, δύο ο άλλος, κ.ο.κ.) οι πέντε κατά πάσα πιθανότητα σε τρία με τέσσερα χρόνια θα αποσπαστούν σε κάποιο γραφείο να περιφέρονται άσκοπα. Όπως έγινε και την τελευταία φορά που προσέλαβαν τροχονόμους, οι μισοί κατέληξαν σε κάποιο γραφείο να σπρώχνουν χαρτιά και να κάνουν αρχειοθέτηση.
Αυτό ακριβώς δεν έλαβαν υπόψη τους οι ειδικοί όταν ετοίμαζαν τις μελέτες τους, το κράτος και τα κόμματα λειτουργούν στη βάση των πελατειακών σχέσεων και συναλλαγών.
Ο δημαρχος της Χ γειτονιάς φέρνει 500 ψήφους στο Ψ κόμμα, οποτε ας μην του στερήσουμε το αίσθημα εξουσίας που του δίνει ο τίτλος του δημάρχου ή του κοινοτάρχη.
Έγραψα για γειτονιά, τι άλλο παρά μια γειτονιά μιας πόλης του εξωτερικού είναι το Κοινοτικό Συμβούλιο Αγίου Τύχωνα στη Λεμεσό π.χ. με πληθυσμό 5-6 χιλιάδες κόσμο. Ή ο δημος Πολεμιδιών με μερικές χιλιάδες κόσμο. Ούτε καν γειτονιές. Ένα, άντε δύο το πολύ οικοδομικά τετράγωνα. Τι άλλο από ένας δρόμος του εξωτερικού είναι ο δημος Γεροσκήπου της Πάφου. Και όμως αυτοί και μερικοί άλλοι ούτε να ακούσουν για συνένωση ή συμπλεγματοποιηση θέλουν. Επιμένουν στη διατήρηση των μικρών ιδιωτικών τους βασιλείων.
Μαζί με το αίσθημα εξουσίας βεβαίως-βεβαίως είναι και το δικαίωμα που παρέχει η νομοθεσία σε αυτούς όλους τους μικρούς σατράπες να εκδίδουν οικοδομικές άδειες. Θέλει ο “μάστρε Χαμπής” να κτίσει στην κόρη του, αλλά του λείπουν μερικά τετραγωνικά, κανένα πρόβλημα, ο μπατζανάκης του ο δήμαρχος θα τον βολέψει. Θέλει “κυρ Κόκος” την πρόσοψη του σπιτιού του να την μετατρέψει σε καφεστιατοριο, κανένα πρόβλημα, ο ξάδελφος είναι κουμπάρος με τον δημοτικό μηχανικό, και η δουλειά εν κουγκρί που λέμε. Μια οικογένεια είμαστε όλοι.
Το γεγονός ότι αρκετοί δήμοι και κοινότητες δεν έχουν τα απαραίτητα έσοδα για να προσφέρουν τις στοιχειώδεις υπηρεσίες στους δημοτες τους, ποσώς τους απασχολεί. Το γεγονός ότι βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην κρατική χορηγία, ουδόλως ενδιαφέρει τα κόμματα. Τα κόμματα απλώς μετρούν τα κουκιά τους – τίποτα περισσότερο. Και για να μην τους καταλογίσει κανένας τίποτα αργότερα, σκέφτηκαν και είπαν, να κάνουμε δημοψηφίσματα. Ο σίγουρος και δοκιμασμένος τρόπος του “κλωτσάω τη μπάλα στην εξέδρα”. Όχι χρυσοί μου, στα δύσκολα σας θέλω, τα περί κυρίαρχου λαού, αλλού. Όταν αποφασίζετε για το συνταξιοδοτικό των βουλευτών, ή για το πόθεν έσχες, γιατί δεν ρωτάτε τον κυρίαρχο λαό;
Θα μπορούσα να αραδιάσω ένα σωρό τεχνικά στοιχεία και νούμερα που παραθέτονται στις μελέτες που προανέφερα, τις οποίες έχω διαβάσει, όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Σκοπός μου είναι να θίξω τη νοοτροπία μας, να μην μπορούμε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες κάποιων που ξέρουν πέντε πράγματα περισσότερα από εμάς – και στο τέλος να τα κάνουμε σαν τα μούτρα μας.
Μετά μιλάμε για επανένωση της Κύπρου στη βάση της ομοσπονδίας. Ποια ομοσπονδία και επανένωση και πράσινα άλογα, εδώ δεν θέλουν οι κάτοικοι της Γεροσκηπου να συνενωθούν με τους Παφίτες και να εκχωρήσουν κάτι απ’ αυτά που θεωρούν κεκτημένα. Δεν θέλουν οι κάτοικοι των Πολεμιδιών να ενταχθούν στο δήμο Λεμεσού. Οι Αγλαντζιώτες δεν θέλουν να ενταχθούν στο δήμο Λευκωσίας. Οι Στροβολιώτες ούτε για αστείο δεν δέχονται να ακούσουν για συνένωση με το δήμο Λευκωσίας. Οι Αραδιππιώτες όπου να ‘ναι θα ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος της Αραδίππου… και πάει λέγοντας.
Δεν παν να λένε ότι θέλουν οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες, εμείς εκεί στα δικά μας. Στη διατήρηση και τη διαιώνιση των μικρών ιδιωτικών μας σατραπειών.
