Γράφει ο Ινκόγκνιτος
Σε προηγούμενο μου σημείωμα σε αυτήν εδώ τη στήλη είχα αναφερθεί στην ανάγκη ανάπλασης του Ζωολογικού κήπου Λεμεσού. Συγκεκριμένα είχα γράψει ότι η ύπαρξη ζωολογικού κήπου σε τόσο μικρό χώρο δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, τουναντίον.
Είχα αναφερθεί στην ανάγκη μετατροπής ολόκληρου του χώρου που καταλαμβάνει ο δημόσιος κήπος Λεμεσού, συμπεριλαμβανομένου και του ζωολογικού κήπου, σε ένα ενιαίο χώρου πρασίνου. Ένας χώρος πρασίνου που θα μπορούσε να αναδειχθεί με κατάλληλη τοπιοτέχνηση, με υλικά που θα συνάδουν με το χώρο και φιλικά προς το περιβάλλον, προπαντός όμως θα σεβόταν τα υφιστάμενα δέντρα, κάποια εκ των οποίων είναι μεγαλύτερα των 100 χρόνων.
Αντί αυτού, ο Δήμος Λεμεσού αποφάσισε χωρίς προηγουμένως να προηγηθεί οποιαδήποτε δημόσια διαβούλευση, μιας και πρόκειται για δημόσιο χώρο, μέρος αυτού να μετατραπεί σε λούνα παρκ!
Μια ιδέα που προέκυψε μετά από επιθυμία Λευκορώσου επιχειρηματία, που διαμένει μόνιμα στη Λεμεσό και επιθυμεί να αναλάβει εξ ολοκλήρου το κόστος κατασκευής, το οποίο θα ανέλθει στο 1,7 εκ. ευρώ. Αντιλαμβάνομαι και σέβομαι, και αν θέλετε επικροτώ το γεγονός ότι κάποιοι αλλοδαποί επιχειρηματίες αισθάνονται την ανάγκη να συνεισφέρουν στην πόλη που πλέον είναι και δική τους. Δεν είμαι καθόλου αντίθετος με αυτό.
Πολύ πρόσφατα, ένας άλλος επιχειρηματίας που διαμένει στη Λεμεσό, δώρισε στην πυροσβεστική υπηρεσία Κύπρου τέσσερα ολοκαίνουρια υπερσύγχρονα πυροσβεστικά οχήματα. Η λίστα με τους αλλοδαπούς επιχειρηματίες που κατά καιρούς προέβησαν σε σημαντικές δωρεές είτε προς τη δημοκρατία είτε προς την πόλη της Λεμεσού είναι μεγάλη και εντυπωσιακή. Πραγματικά μπράβο τους.
Οι επιχειρηματίες απλά θέλουν να προσφέρουν. Αυτός που θεωρώ ότι ευθύνεται για τον τρόπο χειρισμού των χορηγιών είναι πρωτίστως ο δήμαρχος και ακολούθως το δημοτικό συμβούλιο. Οφείλουν να ιεραρχήσουν τις προτεραιότητες και τις ανάγκες της πόλης και ακολούθως να ετοιμάσουν μια λίστα με έργα που θα προσδώσουν προστιθέμενη αξία στην πόλη και θα είναι πραγματικά χρήσιμα για τους δημότες. Έτσι όταν κάποιος επιχειρηματίας επιθυμεί να συνεισφέρει να μπορεί να επιλέξει μέσα από αυτή τη λίστα.
Έργα που προηγουμένως έχουν αξιολογηθεί από ειδικούς και τέλος έχουν εγκριθεί από τους δημότες μετά από δημόσια διαβούλευση. Ναι, δημόσια διαβούλευση, όπως ακριβώς γίνεται σε αρκετούς ευρωπαϊκούς δήμους.
Πολύ πρόσφατα διάβαζα ότι το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στην Ευρώπη βρίσκεται στους βάλτους πλησίον της πόλης Γκρόνιγκεν στην Ολλανδία. Είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να καλύψει όλες τις ποσότητες φυσικού αερίου που εισήγαγε η Ευρώπη από τη Ρωσία. Και όμως η Ολλανδική κυβέρνηση αδυνατεί να αυξήσει την παραγωγή από το κοίτασμα αυτό, διότι οι κάτοικοι της περιοχής αντιτίθενται λόγω του ότι η εξόρυξη του προκαλεί πολλούς μικρούς σεισμούς, τις πλείστες φορές ανεπαίσθητους, που όμως προκαλούν ζημιές στα σπίτια τους!
Η δημόσια διαβούλευση για έργα σε δημόσιους χώρους είναι μονόδρομος. Δεν νοείται εκπόνηση και πόσο μάλλον κατασκευή οποιουδήποτε έργου σε δημόσιο χώρο χωρίς δημόσια διαβούλευση. Αυτό έπρεπε να είναι αυτονόητο. Το ότι πρόκειται για ιδιωτική χορηγία και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται δημόσια διαβούλευση, όπως ανέφερε ο δήμαρχος, επιεικώς είναι απαράδεκτο.
Μα σοβαρολογούμε; Για δημόσιο χώρο πρόκειται κύριε δήμαρχε, όχι για την αυλή ενός σπιτιού. Δηλαδή αν αύριο μεθαύριο ένας άλλος επιχειρηματίας θέλει να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός υδροπάρκου με νεροτσουλήθρες πίσω από το ΓΣΟ, τι θα γίνει κύριε δήμαρχε; Μήπως να το κάνουμε και αυτό;
Αντιλαμβάνεστε ότι είναι ένας δημόσιος χώρος ειδικού χαρακτήρα και ενδιαφέροντος;
Ότι είναι ένας από τους λίγους εναπομείναντες δημόσιους χώρους πρασίνου;
Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη είναι νέους χώρους πρασίνου και εμπλουτισμό των υφιστάμενων;
Ναι να κατεδαφιστούν αυτά τα τσιμεντένια εκτρώματα, απομεινάρια μιας άλλης εποχής μέσα στο δημόσιο κήπο, για να γίνει πράσινο όμως. Να φυτευθούν νέα δέντρα, τα οποία θα αναπτυχθούν αρμονικά δίπλα στα υφιστάμενα αιωνόβια.
Ναι, να αναδειχθεί και να αναζωογονηθεί ο δημόσιος κήπος, με το σωστό τρόπο όμως. Όχι με ανούσια έργα βιτρίνας.
