Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Εγγραφή στο Newsletter

Limassol Today - Asset 10
ΑΡΧΙΚΗΣΤΗΛΕΣINCOGNITOΣΣτη… «σωστή πλευρά της ιστορίας»
#ΣΤΗΛΕΣ:

Στη… «σωστή πλευρά της ιστορίας»

Έχουν περάσει 45 μέρες από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία με τις εχθροπραξίες να συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Όσο όμως συνεχίζονται οι μάχες στην Ουκρανία, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η προσπάθεια κομματικής συσπείρωσης των δύο, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, δημιουργώντας και οι δύο τα δικά τους αφηγήματα, απευθυνόμενοι στο δικό τους ακροατήριο.

Στο ΑΚΕΛ, μετά την αμφιταλάντευση και τα μισόλογα των πρώτων ωρών/ημερών, ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους με μια πολύ ξεκάθαρη ανακοίνωση ο ΓΓ τους και ακολούθως ο Άριστος Δαμιανού.

Από κει και πέρα όμως το ΑΚΕΛ είχε να διαχειριστεί ένα ακροατήριο που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει το ψυχολογικό σοκ της διάλυσης της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Ένα ακροατήριο που αντιμετώπιζε τη Σοβιετική Ένωση ως ολοκλήρωση των μαρξιστικών τους οραμάτων.
Ως το αντίπαλο δέος της «κακιάς» ιμπεριαλιστικής και καπιταλιστικής Δύσης και του ΝΑΤΟ, που στη δική τους λογική φαντάζει ως το απόλυτο κακό.

Είχε να διαχειριστεί ένα κοινό που στα μάτια του η Ρωσία αποτελεί τη φυσική συνέχεια της Σοβιετικής Ένωσης και ο Πούτιν τη διάδοχη κατάσταση του Τσερνιένκο (ο Γκορμπατσόφ θεωρείται κάτι σαν προδότης).

Στα πλαίσια της πιο πάνω κοσμοθεωρίας ήρθε να ενταχθεί και η de facto διχοτόμηση της Κύπρου ως έργο των δυτικών.

Βεβαίως κάτι τέτοιο απέχει από την πραγματικότητα μιας και η διχοτόμηση της Κύπρου κυρίως οφείλεται στην έλλειψη ορθολογισμού και ικανότητας της τότε πολιτικής ηγεσίας να αναγνώσει τις διεθνείς ισορροπίες και γεωπολιτική τάξη πραγμάτων.

Αντί λοιπόν το ΑΚΕΛ να αδράξει την ευκαιρία να αρθρώσει ένα σύγχρονο αριστερό λόγο βλέποντας τις πραγματικότητες, παρασύρθηκε σε μια παρωχημένη αντιδυτική ρητορική που ακόμη έχει απήχηση σε ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων του -όχι όλων- και σε συνδυασμό με κάποια οικονομικά συμφέροντα που βλέπουν το πάρτι με τα ρωσικά κεφάλαια να τελειώνει, έδωσε χώρο στον ΔΗΣΥ να χρησιμοποιήσει την κατάσταση στην Ουκρανία για δικό του όφελος.

Η επικοινωνιακή ομάδα του ΔΗΣΥ, βλέποντας και τα ποσοστά του Αβέρωφ Νεοφύτου προς το παρόν να κινούνται σε χαμηλά επίπεδα, κατέφυγε στο ένστικτο αυτοσυντήρησης των ψηφοφόρων του αναδεικνύοντας τον κομμουνιστικό «μπαμπούλα».

Δεν δίστασε να χαρακτηρίσει το ΑΚΕΛ ως απομεινάρια μιας άλλης εποχής, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς την εποχή που το ΑΚΕΛ δυσκολευόταν να χαρακτηρίσει τη Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία, το ‘56 και το ‘68 αντίστοιχα ως εισβολή.

Η αποχή του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Γιώργου Γεωργίου από το ψήφισμα καταδίκης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία από το ευρωκοινοβούλιο, έδωσε στον ΔΗΣΥ την ευκαιρία να χαρακτηρίσει το ΑΚΕΛ ως ευρωσκεπτιστικό κόμμα και ως εν δυνάμει παράγοντα διασάλευσης των σχέσεων της Κύπρου με τις Βρυξέλλες σε περίπτωση που το κόμμα της Αριστεράς καταλάβει την εξουσία.

Το γεγονός ότι ο έτερος ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, Νιαζι Κιλζίγιουρεκ ήταν και συνεχίζει να είναι πραγματικός καταπέλτης εναντίον της ρωσικής εισβολής, κάτι που καταγράφεται από ξένα ΜΜΕ, απλά πέρασε απαρατήρητο για τον ΔΗΣΥ.

Αν νομίζετε όμως ότι τα αντανακλαστικά του ΔΗΣΥ ήταν ακαριαία, έχετε λάθος. Εκεί τα πράγματα ήταν ακόμη πιο περίπλοκα από το ΑΚΕΛ.

Αφενός μεν είχαν να διαχειριστούν τη λαϊκή δεξιά, όπου αφηγήματα όπως αυτό της διαχρονικής φίλης Ρωσίας είναι βαθιά ριζωμένα, είχαν να διαχειριστούν μια σημαντική μάζα ψηφοφόρων που βρίσκεται δίπλα από συγκεκριμένους κληρικούς και αφηγήματα του τύπου ομόδοξη Ρωσία, ξανθό γένος και δεν συμμαζεύεται βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και, αφετέρου είχαν να διαχειριστούν τη διστακτικότητα του Νίκου Αναστασιάδη να πάρει θέση λόγω πολιτικών και επαγγελματικών του σχέσεων με διάφορους Ρώσους ολιγάρχες που βρίσκονται στο στενό κύκλο του Πούτιν.

Από την εξίσωση που κλήθηκε να επιλύσει ο ΔΗΣΥ δεν απουσίαζαν τα μεγάλα δικηγορικά και ελεγκτικά γραφεία και οι εκπρόσωποι του κατασκευαστικού κλάδου που έβλεπαν αυτό που ερχόταν σε οικονομικό επίπεδο.

Έτσι λοιπόν, αφού κατάφεραν να πείσουν, καλύτερα μετά τις πιέσεις που άσκησαν στον ΠτΔ οι Ιωάννης Κασουλίδης και Αβέρωφ Νεοφύτου -για την ακρίβεια ούτε και στον ΔΗΣΥ ήταν πολύ ζεστοί απλά τους ασκήθηκαν αφόρητες πιέσεις από το ΕΛΚ- να αφήσει το Ντουμπάι και να παραστεί στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην οποία θα συζητούνταν και αποφασίζονταν οι πρώτες κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας, αποφάσισαν να σταθούν στη… «σωστή πλευρά της ιστορίας».

Αυτό ήταν το σλόγκαν που υιοθέτησε το επικοινωνιακό επιτελείο του ΔΗΣΥ ευθύς αμέσως αφού τακτοποίησαν τα του οίκου τους.

Βέβαια η «σωστή πλευρά της ιστορίας» για τον ΔΗΣΥ τρία χρόνια πριν, όταν η μπίζινα με τα διαβατήρια προς τους Ρώσους ολιγάρχες ήταν στα ντουζένια της, ήταν τελείως διαφορετική. Ήταν πλήρως ευθυγραμμισμένη με το αφήγημα της «φίλης Ρωσίας», οι Ρώσοι μέχρι πρότινος επενδυτές, αίφνης έγιναν ολιγάρχες, ο δε ανάλγητος τώρα ,ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ ενάμιση χρόνο πριν είχε τιμηθεί με το μεγαλόσταυρο του τάγματος Μακαρίου του Γ´.

Στην τελετή απονομής τότε, ο ΠτΔ είχε αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Τιμώντας τα 60 χρόνια διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και ως ελάχιστο δείγμα της ευγνωμοσύνης μας, σας επιδίδω εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Μακαρίου Γ’ ως οφειλόμενη έκφραση της πολιτείας και του λαού της Κύπρου για την διαχρονική στήριξη της Ρωσίας. Εκφράζω τις ειλικρινείς ευχαριστίες τόσο εμού του ιδίου, όσο και της Κυβέρνησης και του λαού της Κύπρου για τη δημιουργική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.»

Και φθάνουμε στο σημείο οι άλλοτε στενοί πολιτικοί, αλλά κυρίως στενοί επαγγελματικοί, συνεργάτες των φίλων του Βλαδίμηρου Πούτιν να εμφανίζονται με κονκάρδες της Ουκρανίας στο συνέδριο του ΔΗΣΥ, που επικύρωσε την υποψηφιότητα του Αβέρωφ Νεοφύτου για τις προεδρικές εκλογές του ‘23 και, λίγο αργότερα ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ να θέτει εαυτόν έτοιμο να ηγηθεί της αποστολής του, ρωσικής προέλευσης, οπλισμού της Ε.Φ. στην Ουκρανία ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης στο δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό, πλειοδοτώντας όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων σε ένα ανύπαρκτο θέμα.

Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο οι πολιτικές αντιπαραθέσεις των δύο να περιστρέφονται γύρω από το Ουκρανικό, παραβλέποντας σημαντικότατα θέματα που εκκρεμούν, όπως αυτό της μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης, την εκπόνηση και την εφαρμογή ενός νέου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, και τέλος του πλέον σημαντικού θέματος, του Κυπριακού.

Η βοηθός υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτώρια Νούλαντ, κατά την πρόσφατη επίσκεψη της στο τρίγωνο Αθήνα-Άγκυρα-Λευκωσία ήταν κατηγορηματική.

Αν διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις αυτό που είπε είναι ότι, το κυπριακό αποτελεί μια εκκρεμότητα που πρέπει να εκλείψει είτε μέσω ενός συμβιβασμού είτε με την παγίωση της υφιστάμενης κατάστασης.

Βεβαίως για αρκετούς, πολύ φοβάμαι για τους περισσότερους, το δεύτερο σενάριο θα ήταν ευχής έργο.

Όμως έχω την εντύπωση ότι αυτό που λέει η κυρία Νούλαντ είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που καταλαβαίνουμε.

Αυτό που εννοεί είναι, ξεχάστε τα περί αξιοποίησης των όποιων ενεργειακών πόρων που βρίσκονται στην ΑΟΖ. Αυτά είναι για μεγάλους παίκτες και εσείς δεν είστε τίποτα άλλο παρά μια αμελητέα ποσότητα.

Ενόσω λοιπόν ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ διαγκωνίζονται ποιος θα σταθεί στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», πολύ φοβάμαι ότι η ιστορία θα μας έχει ξεπεράσει.

Powered by kone"

Μην το χάσεις

Journal

Δείτε επίσης