Γράφει η Μαρίνα Αρμεύτη
Αναλύσεις επί των αναλύσεων διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο κόσμος σαν χαμένος ψάχνει να πιαστεί από κάτι στέρεο. Άλλοι πάλι, αυτοί που τα ξέρουν συνήθως όλα, πετούν πέντε τσιτάτα και «καθαρίζουν» με τη συνείδησή τους ενώ ταυτόχρονα με καναπεδική έπαρση διασφαλίζουν το «μάγκικο» προφίλ τους εσαεί.
Ένα καλό των σόσιαλ μίντια είναι πως κοιτάς πιο βαθιά μέσα στον αξιακό κώδικα των ανθρώπων και κάνεις ένα ξερκαρτάρισμα. Από τη μια έχουμε τους φασίστες. Αυτούς που βλέπουν το ξανθό, ορθόδοξο γένος ως τον απομηχανής θεό που θα διώξει τους Τούρκους από την Πόλη και από τη μισή Κύπρο. Μεταξύ μας, αν είναι να αφανιστούν ολόκληρες χώρες από τον χάρτη για να πάρουμε πίσω την μισή Κύπρο σύμφωνα με τα θεόπνευστα, προσωπικά ευχαριστώ, θα προτιμούσα να μην πάρω.
Από την άλλη έχουμε τους ακροαριστερούς «φασίστες». Τους νοσταλγούς της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού, οι οποίοι αρνούνται να δουν πως η Ρωσία αυτή τη στιγμή είναι πιο καπιταλιστική και από τις πιο δυτικές οικονομίες. Μάλλον την Τσαρική Ρωσία ονειρεύονται και δεν το κατάλαβαν ακόμα.
Μια τρίτη μερίδα Κυπρίων “ειδικών”, οσφυοκάμπτες Ρώσων μεγιστάνων (οι οποίοι μπορεί να είναι και εναντίον του Πούτιν), φωνασκούν για το δίκιο του εισβολέα και κοινοποιούν τα ποστς τους στους Ρώσους φίλους τους για να λάβουν τα εύσημα. Αυτοί είναι οι πρώτοι που φοβούνται για τις οικονομικές επιπτώσεις (τις οποίες ομολογουμένως θα ζήσουμε όλοι στο πετσί μας λίαν συντόμως, θέλουμε δεν θέλουμε) εκβιάζοντας συναισθηματικά την συμπάθεια προς τον ισχυρό.
Διεθνολόγος δεν είμαι αλλά τέσσερις – πέντε σταθερές αξίες μου άνοιγαν πάντα τα μάτια.
1. Ο κάθε ισχυρός εισβολέας επικαλείται το «ιστορικό παρελθόν» και τον κίνδυνο για την δική του μειονότητα για να δικαιολογήσει την εισβολή του. Βλέπε εισβολή Χίτλερ στην Πολωνία 01/09/1939 και έναρξη Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βλέπε Τουρκική εισβολή στην Κύπρο 20/07/1974.
2. Τα έθνη που επικαλούνται αξίες όπως αλληλεγγύη, συνεργασία, δεν δικαιούνται να σφυρίζουν αδιάφορα όταν απειλείται το κυρίαρχο δικαίωμα της κάθε χώρας να αποφασίζει για τα του οίκου της. Η πολιτική του «κατευνασμού» άφησε τον Χίτλερ ανεξέλεγκτο από το 1933 ως το 1939.
3. Η ψήφος του καθενός μας είναι μια πράξη ευθύνης και αντίστασης. Από τη μια στο ενδεχόμενο να μας διοικήσουν «αφελείς» ή διεφθαρμένοι, από την άλλη στο ενδεχόμενο να μας διοικήσουν αλαζονικοί φασίστες.
4. Η ανάγκη της καλλιέργειας κουλτούρας ειρήνης πρέπει να αναδειχθεί σε προτεραιότητα των λαών. Ευθύνη φέρουν όλοι οι φορείς της παιδείας: σχολείο, οικογένεια, ΜΜΕ, κυβερνήσεις, ακόμα και η εκκλησία. Δεν θα επεκταθώ άλλο.
Την απάντηση την έδωσε η Ουκρανή γιαγιά
στον δεκαοκτάχρονο στρατιώτη τον οποίο ομολογώ πως λυπήθηκα:
“Τί γυρεύετε εδώ, ήρθατε στο σπίτι μου απρόσκλητοι”.
Η σκέψη μας αυτές τις μέρες είναι σε όλους εκείνους που θα γίνουν βορά για τα όρνεα και σκουλήκια. Νεαρά αγόρια που τα ντύσανε φονιάδες, γιαγιάδες και παππούδες που επιβίωσαν πολέμων και κακουχιών για να πεθάνουν για τα καπρίτσια των νταήδων της υφηλίου, παιδιά που δεν θα προλάβουν να ζήσουν, οικογένειες που αγωνίστηκαν τίμια μα γίνονται κομμάτια.
