Γράφει η Μαρίνα Αρμεύτη
Η πόλη ανήκει σε αυτούς που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους.
Ποιος μου έκτισε το σπιτι; Μεταναστες
Ποιος μου φύτεψε τον κήπο; Μετανάστες
Ποιος μου καθαρίζει το σπίτι; Μετανάστες
Ποιος μου φέρνει τον καφέ μου;
Μετανάστες
Ποιος μου φέρνει το φαγητό μου;
Μετανάστες
Ποιος μαζεύει τις ντομάτες της σαλάτας μου;
Μετανάστες
Ποιος ξεφορτώνει τις ντομάτες της σαλάτας μου στο μανάβικο;
Μετανάστες
Ποιος μαζεύει τα σκουπίδια με τα απομεινάρια της ντομάτας μου μέσα;
Μετανάστες
Ποιος φτιάχνει τους δρόμους μου;
Μετανάστες
Ποιος καθαρίζει τους δρόμους μου;
Μετανάστες
Ποιος με σερβίρει στα εστιατόρια;
Μεταναστες
Ποιος είναι στη λάντζα;
Μετανάστες
Μπορώ να γεμίσω σελίδες και σελίδες για να αποδείξω την χρησιμότητα αυτών των ανθρώπων που αξίζουν -αν μη τι άλλο- τον σεβασμό μου. Και μόνο να διανοηθώ να σκεφτώ να απεργήσουν μια μέρα, έστω μια μέρα, με πιάνει τρόμος. Προσωπικά μόνο καλό είδα απ’ αυτούς. Δεν με ενόχλησαν, δεν με πείραξαν, δεν με προκάλεσαν. Έχω , δε, να πω αυτό. Ένα πρωινό Κυριακής βγήκα για περπάτημα στο κέντρο της Λεμεσού με προορισμό τον μόλο. Φορούσα φυσικά καπέλο, γυαλιά και ούσα σκουρόχρωμη από τα μπάνια, πήρα μια δόση του πιο αισχρού ρατσισμού. Τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις, ηλικιωμένοι καθωσπρέπει Κύπριοι, σταμάτησαν να χειρονομήσουν, να αισχρολογήσουν, να “διαπραγματευτούν”. Λες και όλες οι αλλοδαπές στην Κύπρο εκπορνεύονται (που κι αν εκπορνεύονται και πάλιν φέρουμε μεγάλη ευθύνη για τις συνθήκες διαβίωσής τους).
Και σκεφτόμουν πόσο μεγάλος κακός χαμός θα γινόταν αν τέτοια συμπεριφορά απέναντι στις “ανοιχτόχρωμες” γυναίκες της Κύπρου επέδειχναν συστηματικά οι “σκουρόχρωμοι” άντρες. Δεν υποτιμώ καθόλου περιστατικά παραβατικής ή εγκληματικής συμπεριφοράς από μέρους μερίδας αλλοδαπών. Δεν υπονοώ ότι είναι άγιοι. Εδώ είναι που πρέπει η αστυνομία να κάνει σωστά και αμερόληπτα τη δουλειά της απέναντι σε κάθε παρανομούντα ντόπιο ή ξένο.
Η απουσία της τάξης και της νομιμότητας εκκολάπτει τον φασισμό ο οποίος στα μάτια των αφελών φορά τον μανδύα του “σωτήρα” ! Το κράτος και η αστυνομία καλείται να με κάνει να νιώσω ασφάλεια απέναντι στην σκουρόχρωμη βία αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να νιώσει κι ο ντελιβεράς ασφάλεια, ο οποίος κινδυνεύει καθημερινά από ξυλοδαρμό και ληστεία!
