Γράφει η Ανθή Ερμογένους*

Τα ψυχομετρικά τέστ για να δοθεί η άδεια κατοχής όπλου είναι τόσο απλά που ακόμα κι αν πας με πονικό ιστορικό τα περνάς. Πας, τους λες μόνος σου «είμαι ο Τζόνις ο καουμπόυς και είμαι καλά» και παίρνεις την άδεια. Η Αμερική εξοπλίζει τον κάθε εν δυνάμει δολοφόνο κι είναι απλά Δευτέρα. Χωρίς μάλιστα πολύπλοκη γραφεοκρατία. Πιο δύσκολα παίρνεις άδεια οδήγησης στις ΗΠΑ από όσο άδεια όπλου. Υπάρχουν μάλιστα Πολιτείες στις οποίες ψωνίζεις όπλα μαζί με τις τορτίλιες και τα καλαμπόκια στα σούπερμάρκετ. Τα ερμάρια των νέων παιδιών στην Αμερική έχουν ίδιο αριθμό όπλων με παπούτσια Nike. Σίγουρα έχουν πιο πολλά, από ηλεκτρικές κιθάρες και μουσικά όργανα….
Εδώ θα δείτε πως και που επιτρέπονται τα όπλα στις ΗΠΑ

Όποιος δεν κατανοεί ότι η ελεύθερη οπλοκατοχή έρχεται σετ με προοπτική δολοφονιών, είναι ένα θύμα της πολεμοχαρούς του παιδείας, που δημιουργεί τα κλισέ ηδίγλωσσα «κάτσε να έρθουν και σένα σπίτι σου να σε κλέψουν και πες μου αν δεν θες να τους κάνεις κιμά». «κάτσε να σου βιάσουν και εσένα την κόρη και πες μου αν δεν θα σκοτώσεις τον μαλάκα». Να εξουσιοδοτηθούμε δηλαδή όλοι σε μια υπεροπλία ως Judge Dredd, να συλλαμβάνουμε, να δικάζουμε και να εκτελούμε επί τόπου την ποινή που επιλέξαμε ελεύθερα και ανεξέλεγκτα. Η προπαίδεια της βαρβατίλας που λοβοτομηθήκαμε, νικά, δημιουργώντας διαστροφικά και άγρια πρότυπα. Θα μου πέίτε, εδώ στην Κύπρο βλέπουμε Σασμό και ηδονιζόμαστε θαυμάζουμε τις βεντέτες που σκηνογραφεί, γιατί αυτά που βλέπουμε τα ονομάζουμε εκδίκηση τιμής και την τιμή την μεταφράζουμε σε ηθικές αρχές.

Ξέρετε την επιπλέον γελοιότητα στην ντριμλαντ Αμερική; Την ώρα που σου απαγορεύουν την άμβλωση, είναι η ίδια ακριβώς ώρα στο ρολόι, που σου αφήνουν περισσότερο περιθώριο για δολοφονίες, επιτρέποντας τα όπλα (θα έπρεπε να βάλω χαρακτήρα σε αυτή την πρόταση και να γράψω πως αν δεν θέλουν εκτρώσεις από λάθος εγκυμοσύνες ας ευνουχίσουν τα γεμάτα… τεστοστερόνη τους αντί να απαγορεύουν τις αμβλώσεις. Είναι τον μασκιουλίνιτι αίσθημα που θαυμάζει, εξοπλίζει και πατά τα όπλα).
Την ώρα, που παρά τους μεγάλους αριθμούς βιασμών και επιθέσεων σε γυναίκες και παιδιά οι οποίοι δέχονται μπούλιγκ και επιθέσεις σε δρόμους και σχολεία, τους απαγορεύεται η κατοχή ενός peper spray για σκοπούς άμυνας. Είναι παράνομα. Επιτρέπονται όμως με ευκολία τα όπλα.

Γιατί; Δεν είναι από κοινωνική αδεξιότητα που επιτρέπει τα όπλα η Αμερική. Τα επιτρέπει ακριβώς γιατί τα έσοδα από τη βιομηχανία όπλων, και το λόμπι των εμπόρων, είναι huge (google NRA). Όλα τα άλλα που λέμε σαν δικαιολογίες είναι σανός για να σιροπιάζουμε τον πιο επικίνδυνο νόμο που έχει ψηφιστεί ποτέ.
Το δικαίωμα στην προληπτική άμυνα δεν μπορεί να είναι άλλοθι και ούτε να μην λαμβάνει υπόψη την κρίση του μεταβλητού από την άμυνα στην επίθεση που εμπεριέχει, κυοφορεί και κυρίως συναυτουργεί. Γιατί ο νόμος πιο πολλά προβλήματα έχει δημιουργήσει από όσα έχει λύσει. Για τις στατιστικές υπηρεσίες να σημειωθεί πως η αναλογία των επιθετικών δολοφονιών από τους κατέχοντες όπλων, είναι θεαματικά μακροσκελέστερη από εκείνους που έχουν χρησιμοποιήσει τα όπλα για αυτοάμυνα. Και είναι απαγορευτικά προβλέψιμη η κλίμακα.
Πιο πολλή λογική θα έβρισκα να εξοπλίζουμε τα αμάξια μας με tank’s equipment, αφού μπορεί να μας έρθει με φόρα ένας μεθυσμένος από απέναντι και να μας σκοτώσει (πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν για αυτό από την επίθεση δολοφονίας που μπορεί να δεχτεί κανείς). Πιο πολλή λογική έχει, από το να ζητάμε ελευθερία στην οπλοκατοχή για σκοπούς ασφάλειας, να ζητάμε επαρκέστερη στελέχωση, εκπαίδευση, φύλαξη και αποτελεσματικότητα της αστυνομίας.

Λαμβάνοντας υπόψη το παράδειγμα της Κύπρου, γιατί βλέπω πως με ευκολία άνθισαν φωνές για να υιοθετήσουμε κι εμείς τον νόμο της ευκολότερης άδειας οπλοκατοχής για να υπερασπιζόμαστε εαυτούς και σπίτια, θα σας θυμίζω συνεχώς πως οι πλείστες δολοφονίες και επιθέσεις στον τόπο μας, αφορούν γυναίκες. Γυναίκες που αποτάθηκαν προηγουμένως σε αστυνομικούς σταθμούς και δεν βρήκαν ανταπόκριση ή φύλαξη. Γυναίκες οι οποίες αν έβρισκαν ανταπόκριση για αστυνομική προστασία, δεν θα προχωρούσαμε στη σκέψη ανάγκης για όπλο. Και αυτό το θέτω ως το οικείο και το κοντινό. Το κυπριακό. Ως πραγματικότητα, είναι γιουνιβέρσαλ. Παρά να φτάνουμε στην ύστατη λύση της αυτοδικίας, θα έπρεπε να ορίσουμε την ανάγκη και τους όρους της πρόληψης.