Γράφει ο Μαρίνος Νομικός
Σας προτείναμε τις καλύτερες και τις χειρότερες Xmas ταινίες, πάρτε τώρα και τη λίστα του Άη Βασίλη με τις πιο cult, trash, splatter, weird ή totally fucked up ταινίες του είδους αν ψάχνετε για κάτι πιο τρομακτικό από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με όλο σας το σόι.
Santa Claus Conquers the Martians (1964)
Στον μακρινό Άρη η τοπική αριστοκρατία αποφασίζει πως ο μόνο τρόπος να διασωθεί ο Αρειανός πολιτισμός είναι να απαχθεί ο γήινος Αη Βασίλης να μεταφερθεί στον Κόκκινο Πλανήτη και να διδάξει τη χαρά και τη διασκέδαση των Χριστουγέννων στην Αρειανή νεολαία. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί στα 60s το είχαν ρίξει όλοι στα ναρκωτικά.
Black Christmas (1974)
Το πιο τρομακτικό επιδραστικό πράγμα που εξήγαγε ο Καναδάς μετά τον Justin Bieber, το πρωτόλειο αυτό slasher στην ουσία εγκαινίασε το υπο-είδος της seasonal ταινίας τρόμου βάφοντας μαύρη (ή κόκκινη εάν προτιμάτε) την πιο χαρούμενη περίοδο του χρόνου. Μανιακός ξεπαστρεύει τις φοιτήτριες που ξέμειναν στην εστία τα Χριστούγεννα με διάφορους αιματηρούς τρόπους. Το λυπηρό είναι πως το σενάριο εμπνεύστηκε από τους πραγματικούς φόνους που έλαβαν χώρα τα προηγούμενα Χριστούγεννα στο Κεμπέκ. Υπάρχει και το σπλατεράτο remake του 2006 όπου χρησιμοποιείται ως φονικό όπλο σχεδόν ΚΑΘΕ χριστουγεννιάτικο αξεσουάρ αλλά και το woke/#metoo reboot του 2019 με τους φόνους να αποδίδονται στην τοξική αρρενωπότητα και την πατριαρχία.
Christmas Evil (1980)
Ο Harry είδε μικρός τη μαμά του να κάνει σεξ με τον Άη Βασίλη (βασικά ο μπαμπάς του) και σύμφωνα με την “Εισαγωγή στην Ψυχολογία της Κακής Ταινίας Τρόμου” αυτό φτάνει για να σε οδηγήσει σε ένα αιματηρό δολοφονικό αμόκ την ημέρα των Χριστουγέννων. Όχι από τις ταινίες που θα δεις τις γιορτές με την οικογένεια – εκτός κι αν ανήκεις σ’ εκείνη του Manson!
Gremlins (1984)
Γνωρίζετε τους κανόνες: Μην τα αφήνετε στον ήλιο, μην τα βρέξετε και το κυριότερο, μην τα ταΐσετε μετά τα μεσάνυχτα! Ο Steven Spielberg δεν φτιάχνει μόνο τεράστια hits τα μυρίζεται κιόλας από μακριά, όπως όταν έπεσε στα χέρια του το σενάριο του πρωτόβγαλτου τότε Chris Columbus γύρω από ένα τσούρμο τερατάκια που τρομοκρατούν μια μικρή πόλη ανήμερα των Χριστουγέννων. Ως παραγωγός ανέθεσε τη σκηνοθεσία στον Joe Dante (The Howling) και το αποτέλεσμα είναι μία από τις πιο πετυχημένες κωμωδίες τρόμου στην ιστορία με ίσες δόσεις μαύρου χιούμορ και ανατριχίλας και φυσικά την εμβληματική φιγούρα του Γκρέμλιν-μοϊκάνα. Η πρώτη ταινία που δοκίμασε τα όρια του “κατάλληλου” κάνοντας εκατομμύρια πιτσιρίκια να κατουρηθούν απ’ τον φόβο τους, συντελώντας στη θέσπιση της κατηγορίας PG-13.
Don’t Open Till Christmas (1984)
Στο Λονδίνο των 80s κάποιος σφάζει όποιον φοράει τη στολή του Άη Βασίλη (ακόμα και σέξι γυναίκες – εννοείται) στο διαβόητο αυτό μισανθρωπικό και βάναυσο βρετανικό slasher που είναι ό,τι πρέπει σε περίπτωση που θέλετε να σας πετάξουν έξω από τη χριστουγεννιάτικη οικογενειακή συνάθροιση!
Silent Night, Deadly Night (1984)
Αν και βγήκε μετά το προαναφερθέν Christmas Evil, το Silent Night, Deadly Night προκάλεσε μαζικές και έντονες αντιδράσεις στις ΗΠΑ ίσως γιατί οι διανομείς του είχαν τη φαεινή ιδέα να το βγάλουν στις αίθουσες την περίοδο των γιορτών με τις αφίσες και τις τηλεοπτικές διαφημίσεις να εστιάζουν στον Αη Βασίλη που αντί για δώρα μοιράζει τσεκουριές (υπάρχει επίσης φόνος με λαμπιόνια και τα κέρατα ταριχευμένου ελαφιού!). Όπως και να’ χει, πρόκειται για ένα συμβατικό slasher με όλα τα (αφόρητα) κλισέ του είδους και μπόλικο αίμα που λόγω θέματος απέκτησε με την πάροδο των χρόνων ένα σχετικό cult following. Ακολούθησαν πέντε(!) άσχετες συνέχειες και το remake του 2012 με τίτλο Silent Night.
The Nightmare Before Christmas (1993)
Με παραγωγό τον Tim Burton ήταν λογικό αυτό το κλασικό πια και οικουμενικά λατρεμένο Χριστουγεννιάτικο animation (για την ακρίβεια stop motion) να έχει περισσότερα κοινά με κολοκύθες και σκελετούς παρά με τάρανδους και Αγιοβασίληδες. Ο βασιλιάς του Halloweentown Jack Skellington, προσπαθεί να κυριαρχήσει πανηγυρικά στην περίοδο των Χριστουγέννων και να αλλάξει τους ρυθμούς της πόλης. Ενάντια στη συμβουλή της Σάλι της μοναχικής ζαβολιάρας κούκλας, που έχει κρυφά αισθήματα για αυτόν, ο Τζακ βάζει σε δράση τρία άτομα για το έθιμο του Halloween – τους Λοκ, Σοκ και Μπάρελ – για να τον βοηθήσουν να απαγάγει τον Άγιο Βασίλη.
Jack Frost (1997)
Όχι το δακρύβρεχτο δράμα με τον Michael Keaton (βλ. λίστα με τις χειρότερες Xmas ταινίες) αλλά ένα πρέπει-να-το-δεις-για-να-το-πιστέψεις slasher με έναν serial killer που μετά από ένα δυστύχημα με χημικά μετατρέπεται σε έναν φονικό χιονάνθρωπο(!) που σκοτώνει κόσμο με παγοκρυστάλλους όταν δεν βιάζει γυναίκες με καρότο. Ναι, καλά διαβάσατε και ναι, είναι τόσο φρικαλέο, ελεεινό και κακόγουστο όσο ακούγεται και γι’ αυτό δεν πρέπει να το χάσετε!
Rare Exports : A Christmas Tale (2010)
Νομίζετε ότι είναι τρελοί οι Φινλανδοί λόγω Lordy; Που να δείτε κι αυτή την κατάμαυρη και υπερβίαιη κωμωδία τρόμου όπου οι Αγιοβασίληδες της Λαπωνίας είναι άγρια, πρωτόγονα και αιμοβόρικα πλάσματα που αντί να μοιράζουν δώρα καταβροχθίζουν τα άτακτα παιδιά!
Krampus (2015)
Σύμφωνα με το κεντρο-ευρωπαϊκό φολκλόρ το krampus είναι ένας ανθρωπόμορφος κατσικοδαίμονας -κάτι σαν τους δικούς μας καλικάντζαρους- που εμφανίζεται την περίοδο των γιορτών για να τιμωρήσει τα άτακτα παιδιά (οι τρόποι διαφέρουν από χώρα σε χώρα σε κάποιες όμως τα… τρώει). Σ’ αυτή την ευφάνταστη και διασκεδαστική κωμωδία τρόμου το επώνυμο πλάσμα τρομοκρατεί την οικογένεια της Toni Collette και του Adam Scott, μαζί με μια πλειάδα από γιορτινούς εφιάλτες όπως διαβολικά μπισκότα, αρκουδάκια με δόντια και έναν φασουλή από την κόλαση. Το καλό είναι πως δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά και προσφέρει γερές δόσεις κυνισμού, μαύρου χιούμορ και ακραίου σπλάτερ. Ιδανική επιλογή για όσους μισούν τις γιορτές.
Better Watch Out (2017)
Αυτό το πανούργο, εφευρετικό εποχικό φιλμ συνδυάζει τον χριστουγεννιάτικο τρόμο με το υποείδος της μπέιμπι σίτερ σε θανάσιμο κίνδυνο που δόξασαν cult hits όπως τα When a Stranger Calls και Halloween. Τη νύχτα των Χριστουγέννων η 17χρονη Ashley προσέχει τον 12χρονο Luke όταν εισβάλλει στο σπίτι ένας άγνωστος με δολοφονικές διαθέσεις. Κι εκεί που νομίζεις πως έχεις μυριστεί τι παίζει, το έξυπνο σενάριο τα φέρνει όλα τούμπα ανατρέποντας τα στερεότυπα και παίζοντας με τα κλισέ του είδους. Καλογραμμένο, σφιχτοδεμένο (διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο), απολαυστικά σαδιστικό, με κατάμαυρη ψυχή και χιούμορ το Better Watch Out είναι ο καλύτερος.. μη ενδεδειγμένος τρόπος να περάσετε κάποιο χριστουγεννιάτικο βράδυ.
Anna and the Apocalypse (2018)
Στο πρώτο χριστουγεννιάτικο νεανικό μιούζικαλ με ζόμπι η μαθήτρια Άννα και οι φίλοι της ζουν τα first world problems τους στο κοιμισμένο αγγλικό χωριό τους μέχρι που ξεσπά ζόμπι αποκάλυψη και αναγκάζονται να τρέξουν, να πετσοκόψουν και να τραγουδήσουν στο δρόμο προς την επιβίωση. Σ’ ένα τέτοιο concept η γραμμή που χωρίζει το ευφυές από το γελοίο είναι πολύ λεπτή όμως στο φιλμ του John McPhail όλως παραδόξως όλα λειτουργούν στην εντέλεια. Συμπαθητικοί χαρακτήρες, κοφτερό χιούμορ, ευφάνταστα μουσικά νούμερα κι εκεί που λες αποκλείεται να γίνει καλύτερο να’ σου ζόμπι, κουβάδες αίματος και η γλυκιά πρωταγωνίστρια να σπάει ζομποκόκκαλα με ένα διακοσμητικό χριστουγεννιάτικο μπαστουνάκι.
Violent Night (2022)
Προλαβαίνετε να δείτε στις αίθουσες αυτόν τον απρόσμενα ψυχαγωγικό συνδυασμό Bad Santa, Home Alone και Die Hard με τον David Harbour (Stranger Things, Black Widow) ως μέθυσο, κυνικό (πραγματικό) Άγιο Βασίλη που μπουκάρει σε μια έπαυλη όπου μια συμμορία εγκληματιών -που ηγείται ο John Leguizamo– κρατάει ομήρους τα μέλη της ζάμπλουτης οικογένειας απαιτώντας πρόσβαση στο θησαυροφυλάκιο της οικίας. Κι ενώ ο Άγιος θέλει απλά να αφήσει τα δώρα να πιει το γάλα (με ουίσκι) και να φύγει, αποφασίζει να παραβεί τον κανόνα της μη-εμπλοκής με τους θνητούς και αρχίζει να ξεπαστρεύει έναν-έναν τους κακούς με καθαρά χριστουγεννιάτικους τρόπου και Home Alone-ish παγίδες. Το χιούμορ κόβει σαν ξυράφι (ή παγοπέδιλο καθώς υπάρχει μια ολόκληρη σφαγή μ’ αυτά), το body count από τα υψηλότερα που είδαμε σε χριστουγεννιάτικη ταινία και ρέει αρκετό αίμα για να καλύψει τις ανάγκες ενός νοσοκομείου για έναν μήνα. Ναι, το όλο concept είναι εξωφρενικό και κολάζ από τις προαναφερθείσες ταινίες αλλά ο Harbour είναι άπαιχτος, ο ρυθμός αφηνιασμένος (ειδικά στο δεύτερο μισό), το splatter και η βία ανεξέλεγκτα και γενικά είναι πιο ένοχη απόλαυση κι από έναν δίσκο μελομακάρονα (ή απ’ όσο δικαιούται να είναι). Ιδανικό αντίδοτο στις ταινίες κουραμπιέδες του Netflix.
