H Ελισάβετ μας άφησε χρόνους, ο Κάρολος ο Γ’ είναι ο νέος βασιλιάς και εμείς  υποκλινόμαστε σε μερικούς από τους διασημότερους Βρετανούς γαλαζοαίματους της ιστορίας και τις κινηματογραφικές ενσαρκώσεις τους.

A Man For All Seasons (1966)

Αγγλία, 16ος αιώνας. Τα τελευταία έξι χρόνια του Τόμας Μουρ, του καγκελάριου που τα έβαλε με τον βασιλιά Ερρίκο τον Όγδοο. Βασικό θέμα διαμάχης, οι ατασθαλίες του βασιλιά τόσο με τις συζύγους του όσο και με την κόντρα του με την εκκλησία. Άψογο από τεχνικής πλευράς και σωστό χάρμα οφθαλμών, το έπος του Fred Zinnemann έμεινε στην ιστορία για την εκπληκτική ερμηνεία του Paul Scofield στον ρόλο του Μουρ, όμως σαν στόρι δεν εντυπωσιάζει και καταλήγει κάπως κουραστικό. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την Ακαδημία να το φορτώσει με έξι Όσκαρ.

The Lion in Winter (1968)

Χριστούγεννα, 1183. Ο γερασμένος βασιλιάς Ερρίκος ο Δεύτερος πιστεύει ότι είναι ώρα να ονομαστεί ο διάδοχος του. Καλεί για τις διακοπές στο παλάτι όλους τους στενούς συγγενείς και την ερωμένη του. Όλοι αυτοί επιθυμούν τον θρόνο όσο τίποτα άλλο. Κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του James Goldman σε σενάριο του ιδίου και σκηνοθεσία του Anthony Harvey, με αλλεπάλληλες προδοσίες, απειλές, προσβολές, πισώπλατα μαχαιρώματα και μηχανορραφίες, όλα εντός των κομφόρ ενός τεράστιου πέτρινου κάστρου. Κορυφαίες ερμηνείες τόσο από την παλιά φρουρά (Peter O`Toole, Katharine Hepburn) όσο κι από το νέο αίμα (ντεμπούτο για τους Anthony Hopkins,Timothy Dalton). Τρία όσκαρ, για το σενάριο, τη μουσική του John Barry και την ερμηνεία της Hepburn.

Henry V (1989)

Ο βασιλιάς Ερρίκος ο 5ος της Αγγλίας δέχεται προσβολή από τον βασιλιά Κάρολο της Γαλλίας. Ως αποτέλεσμα, ο Ερρίκος θα εκστρατεύσει για να κατακτήσει τη Γαλλία με κάθε κόστος. Από τις καλύτερες – by far- μεταφορές έργου του Σαίξπηρ από τον πρωτοεμφανιζόμενο νεαρό (μόλις 29 χρονών τότε) Kenneth Branagh που διέθετε μηδενική κινηματογραφική εμπειρία αλλά πλούσια θεατρική ανατροφή και περισσό θράσος! Για το ντεμπούτο του ο Branagh επέλεξε ένα από τα πιο περίπλοκα έργα του Βάρδου και αποφεύγει να σπάσει τα μούτρα του, στήνοντας ένα άψογο κινηματο-θεατρικό με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια (το μοναδικό Όσκαρ που πήρε), υψηλού επιπέδου ερμηνείες και μια δεξιοτεχνική ισορροπία ανάμεσα στο κείμενο και το εικαστικό μέρος (απίστευτες οι σκηνές των μαχών).

The Madness Of King George III (1994)

Στην Αγγλία του 1785 ο βασιλιάς Γεώργιος ο Γ’ αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα τρέλας. Η κατάστασή του διαρκώς χειροτερεύει και η αυλή αρχίζει να αμφιβάλλει για τις διοικητικές του ικανότητες. Βασισμένο στο θεατρικό έργο του Alan Bennett το εξαιρετικό αυτό φιλμ του Nicholas Hytner διαθέτει -εκτός από ωραία σκηνικά και πειστική αναπαράσταση της εποχής- ένα έξοχο Nigel Hawthorne στην ερμηνεία της καριέρας του (ήταν υποψήφιος για Όσκαρ) ως Γεώργιος ο Τρίτος – ο βασιλιάς της Αγγλίας που έχασε τις αποικίες και σταδιακά τα λογικά του. Πότε τραγική, πότε εξωφρενικά αστεία (ο βασιλιάς χέζεται πάνω του, βρίζει σαν νταλικέρης και κάνει γκριμάτσες σαν τον Τζιμ Κάρεϊ) η ταινία βασίζεται καθαρά πάνω στην ερμηνεία του αξέχαστου βρετανού ηθοποιού που κυριολεκτικά την απογειώνει. Μαζί του η επίσης υποψήφια για Όσκαρ (και αργότερα η ίδια “Βασίλισσα”) Helen Mirren στο ρόλο της απελπισμένης συζύγου. Στις ΗΠΑ οι διανομείς αφαίρεσαν το “ΙΙΙ” από τον τίτλο ώστε το κοινό να μην το περάσει για sequel και το… αγνοήσει μη έχοντας δει τα δύο πρώτα!

Mrs Brown (1997)

Η βασίλισσα Βικτώρια θρηνεί τον χαμό του συζύγου της κι αρνείται να κάνει δημόσιες εμφανίσεις. Μόνο ο πιστός της Σκοτσέζος υπηρέτης, Τζον Μπράουν, φαντάζει ικανός να της μεταλαμπαδεύσει νέο πάθος για ζωή. Αυτό, όμως, που είναι μια ισχυρή φιλία δημιουργεί σκάνδαλο κι επιφέρει κρίση στην μοναρχία. Ο John Madden εστιάζει στη θηλυκή πλευρά της βασίλισσας Βικτωρίας που φέρνει στην επιφάνεια ένας Σκωτσέζος ιπποκόμος χωρίς να την απομυθοποιεί, αποσπώντας εξαιρετικές ερμηνείες από την Judi Dench και τον Billy Connolly που άφησε την κωμωδία για κάτι που ομολογουμένως του πήγε πολύ.

Elizabeth (1998)

Αγγλία, 16ος αιώνας. Κάτω από τη βασιλεία της φανατικής καθολικής Μαρίας Α’, η χώρα παραπαίει ανάμεσα στην οικονομική και τη θρησκευτική αστάθεια, τον τρόμο και τις πολιτικές ίντριγκες. Λίγο πριν από το θάνατό της, η βασίλισσα Μαρία καταστρώνει τα σχέδιά της για να εκμηδενίσει τους προτεστάντες. Όταν πεθαίνει, η νεότερη αδελφή της, Ελισάβετ, κληρονομεί το στέμμα μαζί με όλα τα προβλήματα της χώρας. Η σκοτεινή περίοδος στη ζωή της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ της Α΄ από τη στιγμή που ανέβηκε στο θρόνο μέχρι την καθιέρωσή της ως «Παρθένος Βασίλισσα» σε μια από τις καλύτερες βασιλικές βιογραφίες που γυρίστηκαν ποτέ. Απίστευτης ομορφιάς ντεκόρ, σκηνικά και κοστούμια, υποβλητική ατμόσφαιρα, εξαιρετική ίντριγκα στην πλοκή, μοντέρνα σκηνοθετική προσέγγιση και κορυφαίες ερμηνείες (ειδικά της Cate Blanchett στον ομώνυμο ρόλο, η οποία αδικήθηκε κατάφορα στα Όσκαρ) συνθέτουν ένα άψογο ιστορικό δράμα που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάσετε. Η Μπλάνσετ έλαμψε ξανά στο αρκετά καλό sequel Elizabeth: The Golden Age (2007).

The Queen (2006)

Από τον Stephen Frears, τον σκηνοθέτη που μπορεί όσο λίγοι να απεικονίζει άψογα τη σύγχρονη βρετανική πραγματικότητα, ένα υψηλής αισθητικής δράμα γύρω από το έντονο παρασκήνιο, τις ατέλειωτες διαπραγματεύσεις και τους χειρισμούς επί χειρισμών που ακολούθησαν τον θάνατο της λαοφιλούς Πριγκίπισσας Νταϊάνα. Ο κόσμος θρηνεί. Το παλάτι, για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία του, παρακολουθεί τις εξελίξεις αμήχανα σχεδόν σαν θεατής. Η κοινή γνώμη απαιτεί και δεν συγχωρεί. Και η κυβέρνηση, σε ρόλο πυροσβέστη. Οι πρωτοβουλίες που πήραν οι δύο πιο ισχυροί άνθρωποι της Μ. Βρετανίας, η Βασίλισσα Ελισάβετ και ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ (τέλειος στον ρόλο Michael Sheen που τον επαναλαμβάνει μετά το The Deal του 2003 και θα τον υποδυθεί και τρίτη φορά στο A Special Relationship του 2010) μετά τον αναπάντεχο θάνατο της πριγκίπισσα του Λαού, σ` ένα δραματικό, χιουμοριστικό και αιχμηρό χρονικό με την ξεχωριστή ματιά του Frears. Απλά συγκλονιστική η Helen Mirren σε μια ανατριχιαστικά πειστική ενσάρκωση της Ελισάβετ, δικαίως μάζεψε εκείνη τη χρονιά όλα τα γνωστά (και τα λιγότερο γνωστά) βραβεία ερμηνείας, ενώ παραμένει ταυτισμένη με τον ρόλο μέχρι σήμερα!

The Other Boleyn Girl (2008)

Για να ικανοποιήσουν την τυφλή φιλοδοξία του πατέρα τους, οι δύο πανέμορφες αδελφές Αν (Natalie Portman) και Μαίρη Μπολέιν (Scarlett Johansson), συναγωνίζονται για μια θέση στην καρδιά του βασιλιά Ερρίκου Η’ (Eric Bana), που λαχταρά να αποκτήσει διάδοχο. Ντεμπούτο του τηλεοπτικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Justin Chadwick που βασίζεται στο best seller της Philippa Gregory και -εκλεκτικά- σε πραγματικά γεγονότα.

The Young Victoria (2009)

Η Emily Blunt είναι η Βικτόρια που βρίσκεται στο επίκεντρο της βασιλικής διαμάχης για την εξουσία, στο κολακευτικό πορτρέτο της μακροβιότερης (για ακόμα δύο χρόνια) Βασίλισσας που παρέμεινε στο θρόνο της Αγγλίας για 64 χρόνια και έδωσε το όνομά της σε μια ολόκληρη εποχή ρομαντισμού, εγκράτειας και ευγένειας.

The King’s Speech (2010)

Ο Colin Firth είναι ο τραυλός βασιλιάς Γεώργιος (πατέρας της συγχωρεμένης Ελισάβετ) και ο Geoffrey Rush ο λογοθεραπευτής που τον βοηθάει να ξεπεράσει το κουσούρι του – εγκαίρως για το μεγάλο, πατριωτικό διάγγελμα, στο φροντισμένο πλην όμως κραυγαλέα επιτηδευμένο φωνάζω-Όσκαρ-από-μακριά δράμα εποχής του Tom Hooper. Και φυσικά η Ακαδημία το φόρτωσε με 4 χρυσά αγαλματάκια.

Mary, Queen of Scots (2018)

Η Μαίρη Στιούαρτ (Saoirse Ronan), Βασίλισσα της Γαλλίας στα 18 της χρόνια, όταν πέθανε ο σύζυγός της, αψήφησε τις πιέσεις να ξαναπαντρευτεί κι επέστρεψε στη γη της, στη Σκωτία, για να διεκδικήσει το θρόνο. Εμπόδιο στο πέρασμά της βρέθηκε η 28χρονη Ελισάβετ (Margot Robbie), βασίλισσα της Αγγλίας και της Σκωτίας και η διαμάχη τους οδήγησε σ’ έναν από τους πιο αιματοκυλισμένους πολέμους της ιστορίας. Η θεατρική σκηνοθέτης Josie Rourke, πραγματοποιεί το κινηματογραφικό της ντεμπούτο με το βιογραφικό φιλμ που εξερευνά την ταραχώδη ζωή της χαρισματικής Μαίρη Στιούαρτ και βασίζεται στο βιβλίο Queen of Scots: The True Life of Mary Stuart του John Guy. Για τους παραγωγούς, πρόκειται για επιστροφή στα γνώριμα εδάφη της Ελισάβετ, καθώς είχαν ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη εποχή στα δύο Elizabeth (1998 & 2007) με την Cate Blanchett.

A Royal Night Out (2015)

Τη βραδιά της συμμαχικής νίκης στην Ευρώπη σε βάρος της ναζιστικής Γερμανίας η νεαρή πριγκίπισσα Ελισάβετ και η ατίθαση αδελφή της Μάργκαρετ θέλουν να βγουν να το γιορτάσουν παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις του βασιλικού ζεύγους. Τελικά πείθουν τους γονείς τους να βγουν συνοδεία δύο αξιωματικών, απ’ τους οποίους φυσικά ξεφεύγουν και ζουν μια τρελή περιπέτεια στους δρόμους, τις πλατείες (και τα καμπαρέ) του μπαρουτοκαπνισμένου Λονδίνου. Αν θυμάστε τη φλόπα First Daughter με την Katie Holmes ως κόρη του πλανητάρχη που ζει ιγκόγνιτο τον έρωτά της με κοινό θνητό, ε, το Α Royal Night Out είναι η βρετανο-μοναρχική εκδοχή της ίδιας ιστορίας αφού την καρδιά της μελλοντικής βασίλισσας κλέβει ένας μορφονιός σμηνίας. Δυστυχώς είναι το ίδιο ανούσιο, ζαχαρωμένο, βασιλικότερο του βασιλέως και με όλο το βάθος ενός 10σέλιδου photo-spread των Γλύξμπουργκ στο Hello. Διαθέτει όμως σπιρτάδα, μερικές αληθινά χαριτωμένες στιγμές και μια εκπληκτική Sarah Gadon ως νεαρή Ελισάβετ. Δείτε το ως μια light, κοριτσίστικη εκδοχή του The King’s Speech και δεν θα περάσετε άσχημα.

The Favourite (2018)

Η Olivia Colman τα σπάει ως βασίλισσα Άννα για την προσοχή και στοργή της οποίας σφάζονται οι αυλικές Emma Stone και Rachel Weisz στο απολαυστικά πανούργο δράμα εποχής του Γιώργου Λάνθιμου που δικαίως ήταν υποψήφιο για δέκα(!) Όσκαρ με την Colman να αποσπά εκείνο του πρώτου γυναικείου. Μακάρι όλα τα βασιλικά δράματα να ήταν το ίδιο διαβολικά έξυπνα, σπιρτόζικα και σαγηνευτικά όπως το κομψοτέχνημα του Λάνθιμου.

Spencer (2021)

Περισσότερο ένα πολυεπίπεδο, βαθύ, ψυχολογικό δράμα και λιγότερο straight biopic, το προσωπικό, ιδιοσυγκρατικό φιλμ του Pablo Larraín αφηγείται την υπαρξιακή κρίση της Πριγκίπισσας Νταϊάνας τα Χριστούγεννα του 1991 ένα χρόνο περίπου πριν ανακοινωθεί το διαζύγιό της με τον Κάρολο. Η Kristen Stewart σηκώνει όλο το βάρος ενός ομολογουμένως δύσκολου φιλμ στους ντελικάτους ώμους της και πετυχαίνει όχι μόνο την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της αλλά και την πιο πειστική ενσάρκωση της αδικοχαμένης πριγκίπισσας μέχρι τώρα.