Ανακαλύψτε τις δύο σειρές που έγιναν τραγικά επίκαιρες λόγω Ουκρανίας
Occupied (Okkupert, 2015-19)
Η Νορβηγία παθαίνει… Ουκρανία σε μια νορβηγική σειρά του 2015 (από μια ιδέα του μπεστσελερά Jo Nesbo) που έτρωγε σκόνη στα ράφια του Netflix για να γίνει τραγικά επίκαιρη λόγω των γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας. Σε ένα όχι-και-τόσο-μακρινό (ή απίθανο) μέλλον ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή έχει βάλει φρένο στην παραγωγή πετρελαίου, οι ΗΠΑ έχουν γίνει ενεργειακά αυτόνομες και η Νορβηγία έχει μετατραπεί στον βασικότερο προμηθευτή πετρελαίου και φυσικού αερίου της ευρωπαϊκής ηπείρου. Μέχρι που το κυβερνών κόμμα των Πρασίνων, με ηγέτη τον χαρισματικό πρωθυπουργό Jesper Berg (Henrik Mestad) αποφασίζει να τερματίσει την καταστροφική για το περιβάλλον παραγωγή ορυκτών καυσίμων για χάρη ενέργειας παραγόμενης από πυρηνικά εργοστάσια που λειτουργούν με το πρωτοποριακό (και πιο οικολογικό) θόριο. Η κίνηση εξοργίζει τη γειτονική Ρωσία η οποία, με τις ευλογίες της ΕΕ, μπουκάρει και καταλαμβάνει τη Νορβηγία με τον πλέον Πουτινικό τρόπο: Απαγάγουν τον πρωθυπουργό και του θέτουν το εξής δίλλημα: ή συνεχίζεται η απρόσκοπτη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου υπό ρωσική επίβλεψη ή πάπαλα κι αυτός και η χώρα του. Μη βλέποντας άλλη λύση υποκύπτει κι ενώ στην αρχή η ρωσική κατοχή μοιάζει “προσωρινή” και περιορισμένη στις πετρελαιοπηγές και τους αγωγούς, στη συνέχεια επεκτείνεται και στην υπόλοιπη χώρα ενώ παράλληλα οργανώνεται ένα κίνημα αντίστασης.
ΟΚ, μπορεί η πλοκή της ακριβότερης μέχρι σήμερα νορβηγικής τηλεοπτικής παραγωγής στην ιστορία να ακούγεται τελείως εξωφρενική (και να θυμίζει κάτι ψυχροπολεμικά παρανοϊκά έπη των ριγκανικών 80s όπως τα Amerika και Red Dawn) όμως μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας σίγουρα όχι και τόσο απίθανη. Η προδοτική στάση της ΕΕ δεν πολυβγάζει νόημα όμως φαντάζομαι συνέβη για καθαρά δραματουργικούς σκοπούς, πρέπει η Νορβηγία να μείνει μόνη της ώστε να προχωρήσει η πλοκή (και να βγάλει τρεις κύκλους). Από κει και πέρα έχουμε ένα βραδυφλεγές γεωπολιτικό/οικολογικό θρίλερ που θέλει το χρόνο του -ειδικά στην αρχή- όμως στη συνέχεια του δίνει και καταλαβαίνει με ανατροπές, κλιμακώσεις και διφορούμενους χαρακτήρες και κίνητρα. Κανένας δεν είναι απόλυτα καλός ή κακός, οι βασικοί χαρακτήρες αντιμετωπίζουν ηθικά ή άλλου είδους διλήμματα και όλες οι ιδεολογίες τίθενται υπό δοκιμασία και αμφισβήτηση. Στην τελική όλοι νομίζουν πως λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις για τους ίδιους, την ιδεολογία ή την πατρίδα τους ακόμα κι αν οι συνέπειες είναι καταστροφικές.
Η σειρά προκάλεσε -όπως ήταν φυσικό- το μένος της Μόσχας με τον Ρώσο πρέσβη στο Όσλο να δηλώνει στο Τass πως “οι σεναριογράφοι ξέχασαν τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού στην απελευθέρωση της βόρειας Νορβηγίας από τους Ναζί και αποφάσισαν, στη χειρότερη ψυχροπολεμική παράδοση, να τρομάξουν τους Νορβηγούς θεατές με μια ανύπαρκτη απειλή εξ ανατολών”. Πολύ πιο διακριτικό από το “θέλετε οι Ρώσοι τουρίστες να πάνε φέτος στην Τουρκία;” του Οσάτσι, δε νομίζετε;
Berlin Station (2016-19)
Ακόμα μία απρόσμενα γαμάτη σειρά που γλίστρησε απ’ τη χαραμάδα, αυτό το γρήγορο και
σύγχρονο κατασκοπικό θρίλερ διαδραματίζεται στον σταθμό της CIA στο Βερολίνο όπου
πράκτορες και προσωπικό είναι απασχολημένοι εκτός με την εξουδετέρωση εχθρών και με
παιχνίδια εξουσίας, προδοσίες, προσωπικές ατζέντες και πισώπλατα μαχαιρώματα. Στην
πρώτη σεζόν γνωρίζουμε τον πράκτορα Daniel Miller (ο Richard Armitage που σίγουρα θυμάστε από τις σειρές του Harlan Coben στο Netflix) που στέλνεται στον
επώνυμο σταθμό προκειμένου να ξετρυπώσει τον πληροφοριοδότη τύπου Snowden που βγάζει στη φόρα τα άπλυτα της CIA κι εννοείται πως μπλέκεται σε κάτι μεγαλύτερο και εξαιρετικά επικίνδυνο. Στον δεύτερο κύκλο ο ίδιος παρεισφρέει σε ένα ανερχόμενο ακροδεξιό κόμμα προκειμένου να εμποδίσει ένα επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα.
Ο τρίτος κύκλος εμπνέεται από την Ουκρανία των τελευταίων ετών καθώς η ομάδα προσπαθεί να αποτρέψει μια μυστική εισβολή της Ρωσίας στην Εσθονία με Δούρειο Ίππο τον ρωσόφωνο πληθυσμό της βαλτικής χώρας και κάποιες εξτρεμιστικές ένοπλες ομάδες. Ο πρωθυπουργός της Εσθονίας δηλητηριάζεται (κατά την προσφιλή Πουτινική μέθοδο εξόντωσης) και η διάδοχος, μία δυναμική και πανέξυπνη influencer και επιχειρηματίας τεχνολογίας (στα πρότυπα της Yulia Tymoshenko της ουκρανικής Πορτοκαλί Επανάστασης του 2004) θέλει να συμφιλιώσει Εσθονούς και ρωσόφωνους κρατώντας τη χώρα μακριά από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και δέχεται σφοδρές επιθέσεις από τα διαβόητα ρωσικά τρολ.
Χωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό το Berlin Station είναι καθαρόαιμη ψυχαγωγία με γρήγορους ρυθμούς, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, δαιδαλώδη πλοκή, ικανότατο καστ (παίζουν επίσης οι Rhys Ifans, Richard Jenkins, Michelle Forbes, Ashley Judd και James Cromwell) και αρκετές ανατροπές για να σε κρατάει στην τσίτα.
