Ένα από τα πιο δυσκολότερα πράγματα σε μια δίαιτα δεν είναι μόνο το να προσέχεις το τί τρως, αλλά και το πόσο. Μερικές φορές είναι δύσκολο να προσδιορίσεις σωστά τις μερίδες και την ποσότητα, γι’αυτό και πολλοί διαιτολόγοι συστήνουν το ακριβές ζύγισμα των μερίδων. Μην ανησυχείς όμως γιατί σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Tufts της Μασαχουσέτης, αυτό δεν θα σε απασχολεί για πολύ. Έχουν αναπτύξει έναν αισθητήρα που τοποθετείται στα δόντια και τα επόμενα χρόνια θα σου λέει ακριβώς τι και πόσο έχεις φάει.
Οι ερευνητές της Πολυτεχνικής Σχολής του Tufts λένε ότι ο αισθητήρας μπορεί να παρακολουθεί πόση ζάχαρη, αλάτι και αλκοόλ έχει καταναλώσει ένα άτομο και να μεταδίδει τις πληροφορίες αυτές ασύρματα σε μια εφαρμογή για κινητά. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πει σε κάποιον που είναι αναιμικός αν παίρνει αρκετό σίδηρο. Στην πραγματικότητα, θα παρακολουθεί ένα ευρύ φάσμα θρεπτικών συστατικών για να βεβαιωθείτε ότι λαμβάνετε τις καθημερινές σας ανάγκες. Όμως, το σύστημα προχωράει και πέρα από αυτό. Μπορεί ακόμη και να παρακολουθεί το επίπεδο άγχους και την ψυχολογική κατάσταση των ατόμων, ανιχνεύοντας ορισμένες βιοχημικές ουσίες, μια εισροή κορτιζόλης ας πούμε – της ορμόνης του στρες.
Αυτός δεν είναι ο πρώτος αισθητήρας που τοποθετείται στο στόμα και δοκιμάζεται. Είναι όμως ο μικρότερος, μόλις 2 χιλιοστά x 2 χιλιοστά. Το μικροσκοπικό, λεπτό τετράγωνο είναι επίσης εύκαμπτο και ικανό να κολλήσει σε ακανόνιστες επιφάνειες, όπως το σμάλτο των δοντιών. Τα προηγούμενα μοντέλα περιλάμβαναν ένα προστατευτικό στόματος, το οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές ήταν ενοχλητικό, αισθητήρες που έπρεπε να αντικαθίστανται συχνά και πρωτότυπα που είχαν ογκώδη καλωδίωση. Αυτό το μοντέλο είναι ανθεκτικό και τόσο λεπτό, που δύσκολα θα καταλάβαινες ότι υπήρχε.
Το «βιοαντιδραστικό» στρώμα σαρώνει για ορισμένες χημικές ουσίες. Αυτό βρίσκεται ανάμεσα σε δύο χρυσούς δακτυλίους τετραγωνικού σχήματος. Μαζί, αυτά σχηματίζουν μια κεραία. Οι ερευνητές λένε ότι λειτουργεί περίπου σαν ένας σταθμός διοδίων. Όταν ο αισθητήρας συναντήσει κάτι με συγκεκριμένη χημική σύσταση, ανάλογα με το τι έχει τοποθετηθεί στο στόμα σας, οι ηλεκτρικές ιδιότητες του αισθητήρα αλλάζουν, με αποτέλεσμα να εκπέμπει ένα διαφορετικό φάσμα κυμάτων ραδιοσυχνοτήτων. Μέχρι στιγμής, το πρωτότυπο δοκιμάστηκε με επιτυχία με νερό, χυμό μήλου, μια σούπα γεμάτη αλάτι, στοματικό διάλυμα και αλκοόλ.
Ο καθηγητής βιοϊατρικής μηχανικής Fiorenzo Omenetto, Ph.D, συσσσυγγραφέας της μελέτης δήλωσε σε δελτίο Τύπου: «Θεωρητικά μπορούμε να τροποποιήσουμε το βιοαντιδραστικό στρώμα σε αυτούς τους αισθητήρες ώστε να στοχεύουν άλλες χημικές ουσίες – στην πραγματικότητα το μόνο που μας περιορίζει είναι η δημιουργικότητά μας». Και πρόσθεσε: «Επεκτείναμε την κοινή τεχνολογία RFID [radiofrequency ID] σε ένα πακέτο αισθητήρων που μπορεί δυναμικά να διαβάζει και να μεταδίδει πληροφορίες για το περιβάλλον του, είτε είναι κολλημένο σε ένα δόντι, είτε στο δέρμα, είτε σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια». Δεν είναι μόνο μικρό, λεπτό, διακριτικό και ευέλικτο, αλλά θα είναι και φθηνό στην παραγωγή του.
Ένα Fitbit για τη διατροφή θα μπορούσε να βοηθήσει τους χρήστες να παρακολουθούν τι έχουν φάει και πόσο, κάτι που θα ήταν χρήσιμο για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος. Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει κάποιον που κάνει μια μεγάλη διατροφική αλλαγή, π.χ. στη χορτοφαγία, για να είναι σίγουρος ότι λαμβάνει αρκετές πρωτεΐνες, σίδηρο και άλλα θρεπτικά συστατικά. Ένα μειονέκτημα όμως που έχει, είναι ότι ενώ δεν μπορεί να προκαλέσει ευθέως διατροφική διαταραχή, ένας τέτοιος αισθητήρας θα μπορούσε θεωρητικά να επιδεινώσει τα συμπτώματά της. Ίσως χρειαστούμε ορισμένους κανονισμούς για να περιορίσουμε την πρόσβαση σε όσους θα μπορούσαν να υποστούν βλάβη από μια τέτοια συσκευή.
Στα θετικά, εκτός από όλα τα άλλα πλεονεκτήματα που αναφέρθηκαν, θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την ανθρώπινη διατροφή, επιτρέποντας στους ερευνητές να κάνουν «πιο αξιόπιστες συνδέσεις μεταξύ διατροφής και υγείας». Επί του παρόντος, ο αισθητήρας αυτός μπορεί να ανιχνεύσει τι έχετε φάει. Αλλά, έχει ακόμα δρόμο να διανύσει μέχρι να μπορέσει να πει πόση από οποιαδήποτε ουσία έχετε καταναλώσει. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες βλέποντας με αισιοδοξία το συγκεκριμένο πείραμα, είναι σίγουροι ότι μια τέτοια εφαρμογή στο μέλλον θα αποδειχθεί πολύ χρήσιμη.