Η περιοχή μεταξύ των δύο λιμανιών, το «καρνάγιο» όπως την ξέρουν οι Λεμεσιανοί είναι το μεγάλο αντικείμενο συζήτησης εδώ και καιρό, με τις συζητήσεις να φουντώνουν το τελευταίο διάστημα. Ο λόγος είναι πως, η πόλη αναπτύσσεται, τα σχέδια ανάπλασης της περιοχής είναι σε μια ανοικτή ατζέντα, αλλά οι τρόποι που η περιοχή πρέπει να αναπλαστεί διεκδικούν προσεγγίσεις στη βάση της σχέσης με την ταυτότητα που ο καθένας από μας θέλει να δώσει ή κρατήσει για την περιοχή.
Η υφιστάμενη κατάσταση της περιοχής μοιάζει με πληγή ανοικτή
Το σίγουρο είναι πως η περιοχή αυτή τη στιγμή είναι ένα ανοικτό τραύμα για το αστικό κέντρο, με το οποίο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Μια περιοχή που ρυπαίνει στεριά και θάλασσα, πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι είναι απαραίτητο να επαναπροσδιοριστεί. Κράτος, δήμος, ιδιώτες, δεν έχουν επέμβει στην περιοχή «καρνάγιο» εδώ και πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε εγκατάλειψη, υποβάθμιση, αποσύνθεση. Παλιές εγκαταστάσεις βιομηχανιών γίνονται ερείπια με την πάροδο του καιρού, ενώ μέσα δημιουργούν εστίες μόλυνσης, κυρίως λόγω των αποβλήτων που συσσωρεύονται εκεί. Είναι θλιβερό μια τέτοια περιοχή με φυσικό πλούτο θάλασσας και βλάστησης να μην έχει καμία απολύτως χρήση και να μην διατίθεται έστω με κάποιο τρόπο στους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Καμία σύνδεση με δραστηριότητες με την πόλη. Η περιοχή είναι εκεί εξαιρώντας τη ζωή που μπορούσε να διαδραματιστεί εντός της.
Έρευνα ποιότητας ζωής
Ένα πολύ σημαντικό εύρημα που θα πρέπει να αξιοποιηθεί, είναι εκείνο που προέκυψε από την έρευνα κοινής γνώμης που πραγματοποίησε η πρωτοβουλία “Για τη Λεμεσό” για την ποιότητα ζωής στη Λεμεσό, όπου σε ένα δείγμα 600 ερωτηθέντων, διαφαίνεται πως οι Λεμεσιανοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία έδειξαν να ξεχωρίζουν και να απολαμβάνουν περισσότερο τα τρία έργα που έγιναν κατά μήκος της θάλασσας (Μαρίνα, επίχωση μόλου, παραλιακή οδός). Ο τρόπος που αυτό πρέπει να αναγνωστεί, είναι πως, σε όποια προοπτική και να καταλήξουμε, πρέπει να είναι εκείνη που προσφέρει στους ανθρώπους το στοιχείο που εκτιμούν κι απολαμβάνουν περισσότερο. Την εμπειρία της παραλίας/θάλασσας και ανάδειξη της σχέσης με αυτή.
Δεν μπορείς να αφεθείς στην τωρινή κατάσταση. Η περιοχή χρειάζεται ζωή.
Η καθήλωση μιας τοποθεσίας που δεν εμπεριέχει κανένα είδος ζωής, είναι μια μοίρα που πρέπει να εγκαταλείψεις. Το ερώτημα ορίζεται στο που να ποντάρουμε. Τι είδους εξέλιξη θέλουμε για την ακταία οδό. Όποια και αν είναι η απάντηση, η περιοχή αυτή πρέπει να έχει δύο στοιχεία. Της χρήσης και της ζωής. Να διατίθεται για να προσφέρει ευκολία, χρήση, ποιοτικό χώρο, υγιές περιβάλλον και αποσυμφόρηση στους ανθρώπους. Όλα αυτά τα στοιχεία, όχι μόνο απουσιάζουν από την περιοχή, αλλά η περιοχή ως έχει λειτουργεί επιβαρυντικά απέναντι τους.
Πως θα φανταζόταν ο Λεμεσιανός την Ακταία Οδό;
Η ανάπτυξη που θα ακολουθήσει πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενός σκεπτικού που να μελετά κάθε πτυχή. Κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική, ταξική, τουριστική, ομαλής ιστορική συνέχειας, καθορισμού της ταυτότητας, στη διάθεση όλων. Οι σκέψεις είναι πολλές (ναυτιλιακό, τεχνολογικό, τουριστικό, επαγγελματικό, πολιτιστικό, ψυχαγωγικό μέλλον για την περιοχή). Η ανάπτυξη της σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι βιώσιμη ανάπτυξη. Η απόφαση για την ανάπτυξη, τη μορφή και το πως κανείς θα διαπερνά την περιοχή, είναι θέμα που αφορά όλους και για αυτό πρέπει να είναι προϊόν δημοκρατικής διαβούλευσης. Να δούμε τον παλμό των Λεμεσιανών, τις επιθυμίες, τις ελλείψεις, τον τρόπο που φαντάζονται ότι πρέπει να αναδειχθεί.
Για να απαντήσουμε κάτι τέτοιο πρέπει να λάβουμε υπόψη τις επιλογές και τις προϋποθέσεις τους:
Προμενάδα με μετακίνηση του «καρνάγιου»
Εάν θέλουμε μια μεγάλη και μακρά προμενάδα* όπου ο κόσμος κι οι επισκέπτες της Λεμεσού θα περπατούν, θα ποδηλατούν και θα αράζουν σε ένα μεγάλο δημόσιο χώρο προς διάθεση μιας μεγάλης βόλτας, ειδικά για ΑμεΑ που θα μπορούν να κυκλοφορούν σε απρόσκοπτες διαδρομές,. Ενός χώρου με σημεία αναψυχής ή με ψυχαγωγική ανάπτυξη. Μια τέτοια προσέγγιση μεγάλου «γραμμικού πάρκου» με ενίσχυση πρασίνου, δεν μπορεί να επιφορτιστεί με ένα βαρύ οδικό δίκτυο και λεωφόρους, αλλά με ένα πολύ ελαφρύ οδικό δίκτυο, όσο χρειάζεται για να εξυπηρετεί ανάγκες. Ταυτόχρονα, να αξιοποιηθούν στην περιοχή με κατεύθυνση κοινής ωφέλειας, σεβασμού αλλά σε πλαίσια σύγχρονης χρήσης, τα ιστορικά βιομηχανικά κτήρια, σε συνδυασμό με την εμπειρία θαλάσσιου και πράσινου χερσαίου βιώματος κι εικόνας που χαρακτηρίζει την περιοχή.
(Προμενάδα* Γαλλική φράση που εφευρέθηκε για τον μεγάλο περίπατο στην περιοχή της Νίκαιας από τους Άγγλους τουρίστες που επιχορήγησαν το έργο και που αφορά διαδρομή κατά μήκος παραλίας την οποία περπατά κανείς κι απολαμβάνει τη θάλασσα κι όμορφη αρχιτεκτονική)
Επίσης, αυτή η προοπτική, στα σίγουρα δεν μπορεί να συνδυαστεί με παραμονή των καραβομαραγκών, επισκευαστών και άλλων εργοταξίων πλοίων που εδράζονται τώρα εκεί. Αν αποφασίσουμε ότι θέλουμε την προμενάδα, αυτό μεταφράζεται σε μετακίνηση του «καρνάγιου». Η σκέψη αυτή δεν μπορεί να είναι αποτρεπτική, καθώς ιστορικά, το καρνάγιο έχει ήδη αλλάξει τρεις φορές θέση. Ο Μίμης Σοφοκλέους σε άρθρο του «Το καρνάγιο της Λεμεσού» αναφέρει ότι η θέση που βρίσκεται τώρα, ήταν αποτέλεσμα μετακίνησης του 1963 οπόταν και η Κυβέρνηση εκμίσθωσε κρατική γη σε ιδιώτες για την ανάπτυξη βιοτεχνιών σκαφών. Αυτή η μίσθωση βέβαια έληξε το 1994 κι από τότε λειτουργούν στην περιοχή χωρίς άδειες.
Το γιατί, η προοπτική δημιουργίας προμενάδας/γραμμικού πάρκου προϋποθέτει μετακίνηση του καρνάγιου η απάντηση είναι σαφής. Είναι σχεδόν αδιανόητο και ασυνδίαστο, μαζί με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανοικτό χώρο ποδηλατώντας, περπατώντας, παίζοντας, ανθρώπους που παρακολουθούν ένα πολιτιστικό δρώμενο στους χώρους, ανθρώπους που συναναστρέφονται και αναζητούν καθαρό περιβάλλον, να συμβιώνουν οχληρίες και τοξικά από τις κατασκευές και τις βαφές καραβιών.
Σύγχρονος αυτοκινητόδρομος με παραμονή του «καρνάγιου»
Η δεύτερη προσέγγιση θα ήταν εκείνη της παραμονής του «καρνάγιου» στη θέση που βρίσκεται. Οι επισκευαστές καραβιών να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται κατ’ αποκλειστικότητα στην περιοχή, χωρίς να ευρεθεί και να τους παραχωρηθεί/εκμισθωθεί μια νέα περιοχή. Αυτό θα επέτρεπε και την ανάπτυξη ενός μεγάλου οδικού δικτύου (δύο λωρίδων για κάθε κατεύθυνση) στην περιοχή, που θα συνδέει μέσω της ακταίας οδού, το παλιό και το νέο λιμάνι με ένα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο. Αυτή η εκδοχή θα παραχωρεί περαιτέρω χώρο στις χρήσεις αυτοκινήτων και θα εκτονώνει στην περιοχή την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Η λογική της παραμονής του «καρνάγιου» βασίζεται στο ότι οι οδηγοί δεν θα επηρεάζονται από τις επισκευές, τους ήχους και τα υλικά των «καραβομαραγκών».
Κάτι τέτοιο, είναι και εκείνο που προνοεί και το ρυθμιστικό σχέδιο «ακταίας οδού» από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως το οποίο έχει εκπονηθεί περίπου προ δεκαπενταετίας. Ωστόσο πρέπει να σκεφτούμε καλά αν η δημογραφική αλλαγή με την αύξηση του πληθυσμού που προβλέπεται, με τις νέες θέσεις εργασίας σε καζίνο, νέες εταιρίες κ.λ.π., επιτρέπει αύξηση Ι.Χ. στην πόλη, την ίδια ώρα που ήδη ζούμε μια προβληματική κουλτούρα μετακινήσεων, με το 92% των ανθρώπων να μετακινείται με ιδιωτικό αυτοκίνητο. Έτσι η ρομαντική προοπτική της παραμονής του «καρνάγιου» θα έχει αναπόφευκτα αυτή την πτυχή.
Τι από τα δύο θέλουμε;
Ένας απίστευτης ομορφιάς τόπος, δεν πρέπει να αφαιρέσει τα στοιχεία αυτά αλλά να τα αναδείξει. Να γίνει με μελέτη και μια περιμετρική σκοπιά του είδους και του ύφους της κυκλοφοριακής διαχείρισης που θέλουμε για την περιοχή. Να συνδέει μαρίνα και νέο λιμάνι δημιουργικά, πράσινα, εμπορικά, με όρους αναψυχής; Ή, με ένα νέο οδικό δίκτυο τετραπλής κατευθύνσεως που θα διοχετεύει αυτοκίνητα μεταξύ των δύο λιμανιών;
Στο παρόν άρθρο αλλά και στη σελίδα του Limassol Today, τρέχει poll όπου κόσμος και επισκέπτες της Λεμεσού μπορούν να καταθέσουν ποια από τις δύο εκδοχές προτιμούν.
Ψηφίστε εδώ:
Loading ...Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι πως αυτή τη στιγμή εκπονείται περιβαλλοντική μελέτη στη βάση του Σχεδίου Περιοχής Κέντρου Λεμεσού (ένα σχέδιο που αφορά μια έκταση από το Λιμάνι ως τον Εναέριο και νοτίως των οδών Γλάδστωνος και Φραγκλίνου Ρούσβελτ). Πριν την ολοκλήρωση της περιβαλλοντικής μελέτης, καμία απόφαση για την περιοχή κέντρου και την περιοχή της ακταίας οδού δεν μπορεί να παρθεί.
