Γράφει ο Γιώργος Γεωργίου*
Ενώ το Υπουργείο Οικονομικών, είναι πολύ πιθανό να ψάχνει 75 εκ. ευρώ από τα χαμένα έσοδα του ΦΠΑ στο ηλεκτρικό ρεύμα στο τέλος του χρόνου, αυτό που όλοι πρέπει να ψάχνουμε, είναι τη μετάβαση στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και άλλους τρόπους για να «ξορκίσουμε» τη σκιά του Κυβερνήτη, που στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα, του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα είναι προσβλητικό ο Πρόεδρος να αγνοήσει τη Βουλή και να μην υιοθετήσει τη μόνιμη μείωση του ΦΠΑ στον ηλεκτρισμό στο 9%, αλλά για πόσο θα μπορεί να συνεχίζεται η παρωδία με την εκάστοτε βουλή να επιχειρεί να κυβερνήσει από την άνεση της αντιπολίτευσης; Δεν είναι στα δικαστήρια που θα κριθεί αυτό το ζήτημα, αλλά μέσα στο κοινοβούλιο και με συνταγματικές αλλαγές. Θα πρέπει τα μεγάλα πολιτικά κόμματα που έχουν την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας, από κοινού ή το καθένα ξεχωριστά, να καταθέσουν προτάσεις για συνταγματική αλλαγή, πριν η παρωδία εξελιχθεί για ακόμη μια φορά σε τραγωδία.
Το έργο το έχουμε ξαναζήσει με τη νομοθετική εξουσία να γίνεται εκτελεστική ή και οι δύο μαζί να παίζουν την «κολοκυθιά» με τις ευθύνες. Αν τα κόμματα θέλουν να ψαλιδίσουν τις υπερεξουσίες του Προέδρου, θα πρέπει να ρίξουν την ιδέα του πρωθυπουργού στο σύστημα, ακόμη και να τον αντικαταστήσουν εντελώς. Θα είναι καλύτερο να πάμε σε συνταγματική αλλαγή από το να τρέχουμε στο Ανώτατο Δικαστήριο για να δικαιώσουμε την όποια απόφαση ή να τραυματίζουμε τη δημοκρατία, ανακαλύπτοντας πως υπάρχουν γνωματεύσεις ή άρθρα του συντάγματος που καθιστούν τον Πρόεδρο της χώρας, κυβερνήτη αποικίας, στα πρότυπα της δεκαετίας του 1950 και των μυαλών της εποχής που έγραφαν το σύνταγμα της χώρας. Οι φαιδρές γνωματεύσεις πως για να γίνει αλλαγή του συντάγματος χρειάζονται και οι Τουρκοκύπριοι και πως θα θέσουμε σε κίνδυνο την κρατική υπόσταση αν προχωρήσουμε από μόνοι μας, είναι απλά προφάσεις για να μην αλλάξει κάτι. Ιδιαίτερα όταν η επίκληση αυτή γίνεται από συνταγματολόγους και πολιτικούς που καμιά δικοινοτική διάθεση δεν έχουν.
Όσον αφορά την καθ’ αυτή μείωση στο ΦΠΑ στον ηλεκτρισμό από 19% σε 9%, αυτή κινείται στη σωστή κατεύθυνση καθώς ο ηλεκτρισμός, σε συγκεκριμένες ποσότητες, είναι βασικό αγαθό. Επίσης, ξέρουμε ή μπορούμε να ξέρουμε πόσο είναι βασικό αγαθό για τις ανάγκες και ποιο για να καλύπτει τις υπερβολές, και θα μπορούσαμε να έχουμε διατίμηση στο ΦΠΑ. Γνωρίζουμε επίσης πως είναι άδικο για μια οικογένεια με χαμηλά ή μέτρια εισοδήματα να πληρώνει το ίδιο ΦΠΑ με κάποια άλλη με μεγάλα εισοδήματα. Αλλά η συζήτηση που γίνεται στη Βουλή δεν είναι τέτοια. Πέφτει μαχαίρι από 19% σε 9% που θα ευνοήσει όλους, ακόμη και τους Βουλευτές που το ψήφισαν. Θα πρέπει τουλάχιστον να ζητήσουν να εξαιρεθούν από το όφελος, αν ήθελαν να είναι σωστοί. Αν μάλιστα ήθελαν να είναι και σοβαροί, θα έπρεπε την απόφαση τους να συνόδευαν προτάσεις για να αποκατασταθεί η αδικία με τον ΦΠΑ που κτυπά οριζόντια όλους, προτάσεις που να ευθυγραμμίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος και με προτάσεις που να αντισταθμίζουν τις απώλειες κρατικών εσόδων. Για να μη ψάχνουμε 75 εκ. ευρώ στο τέλος του χρόνου, καθώς τόσο υπολογίζει το κράτος τις απώλειες του αν εφαρμοστεί η μείωση του ΦΠΑ.
*Οικονομικός Συντάκτης
