Ο πολύ καλός ποδοσφαιριστής, δεν είναι κατ’ ανάγκη και καλός προπονητής

Παρακολούθησα μια παλιά τηλεοπτική συνέντευξη του μεγάλου άσσου του Ελληνικού ποδοσφαίρου Μίμη Παπαϊωάννου, ο οποίος ήταν άριστος με την μπάλα στα πόδια και από την Βέροια έκανε μεγάλη καριέρα στην ΑΕΚ και στην Εθνική Ελλάδας. Προς το τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε και στον Παγκύπριο Νέα Υόρκης. Παραδέχθηκε, πως παρά τα πολλά καντάρια μπάλας που ήξερε και μάγευε τα πλήθη (γι΄αυτό και τον ζήτησε από την ΑΕΚ η Ρεάλ Μαδρίτης), δεν μπόρεσε να εξασκήσει το επάγγελμα του προπονητή. Δούλεψε για λίγο στις Ακαδημίες, όμως παραδέχθηκε πως δεν είχε τον τρόπο να μεταδίδει αυτά που ήθελε στους ποδοσφαιριστές. Ανά το παγκόσμιο, αλλά και εδώ στην Κύπρο, έχουμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, μεγάλους άσσους που αν τώρα μπορούσαν να αγωνιστούν θα πλήρωναν αρκετό χρήμα οι ομάδες. Γιατί τα γράφω τώρα αυτά; Γιατί είναι κρίμα κάποιοι να χαλούν την ποδοσφαιρική τους καριέρα, κάνοντας τον προπονητή. Δεν είναι ντροπή να κάνουν ότι και ο Μίμης Παπαϊωάννου, να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Αλλοίμονο, αν όλοι οι παικταράδες του παρελθόντος, ήταν και πολύ καλοί προπονητές! Δεν γίνεται!