Μια συνέντευξη στον Άθω Παπαμιχαήλ
Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες μορφές στο χώρο του Κυπριακού γυναικείου ποδοσφαίρου. Η ‘Αρχηγός’ όπως της αποκαλούν οι φίλοι του Απόλλωνα και όχι μόνο, η παίκτρια που κατάφερε στα οκτώ χρόνια παρουσίας της με την «κυανόλευκη» φανέλα να πανηγυρίσει οκτώ πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα και έξι Σουπερ Καπ!
Ο λόγος για την Μαργαρίτα Σοφοκλέους, η οποία το φθινόπωρο του 2017 πήρε την ξαφνική απόφαση να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, ωστόσο έγραψε τη δική της ιστορία στο γυναίκειο ποδόσφαιρο μας και το όνομα της δικαιωματικά έχει χαραχτεί με «χρυσά» γράμματα τόσο τις τάξεις του Σωματείου του Απόλλωνα αλλά και γενικά του Κυπριακού αθλητισμού μιας και βρέθηκε δυο φορές μια ανάσα από το να κατακτήσει και τίτλο της κορυφαίας αθλήτριας της χρονιάς!
Πέρασε μια πενταετία και κάτι από τότε που κρέμασες τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια. Σου λείπει η στρόγγυλη «θεά»; Σου λείπει ο αγώνας και οι μονομαχίες μέσα στο γήπεδο;
«Ήταν σίγουρα ένα κομμάτι από εμένα, της Μαργαρίτας, μία απώλεια που θα είναι εκεί για αρκετά χρόνια. Προσπάθησα να βρω ακόμη τις ισορροπίες μου μα το καρδιοχτύπι της στρογγυλής «θεάς» ήταν διαφορετικό. Αναπολώ και νοσταλγώ σήμερα όλες εκείνες τις στιγμές που ζούσα κάθε μέρα. Γεμάτες με γέλια, πειράγματα, εξόδους, ταξίδια και εννοείται πως μέσα σε όλα αυτά υπήρχαν και οι αντιπαραθέσεις. Το μοναδικό γεγονός που δεν μου έχει λείψει καθόλου(γέλια). Οι Ευρωπαϊκοί αγώνες κυρίως είναι αυτοί που κάθε καλοκαίρι ξυπνούν την επιθυμία μου. Ζούσα για αυτά τα παιχνίδια, ήταν αλλιώτικα και η πρόκληση μεγάλη. Νιώθω πως αυτό μου έλειψε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο».
Η καριέρα σου σταμάτησε κάπως απρόσμενα… σιωπηλά θα έλεγα. Μετανιώνεις που πήρες τότε εκείνη την απόφαση που ξάφνιασε πολλούς;
«Μετάνιωσα που δεν συγκράτησα τον θυμό, την πικρία αλλά και την απογοήτευση μου. Αν μπορούσα να τα έλεγχα αυτά, σήμερα ναι ίσως να είχα αλλιώτικη πορεία. Από την άλλην πλευρά ίσως να μην έβρισκα ποτέ το κουράγιο και τη δύναμη να βάλω τέλος στο ταξίδι αυτό. Οπόταν ίσως να ήταν και για καλό που ήρθαν έτσι τα πράγματα»!
Κάποτε σε κάποιες δηλώσεις σου είχες αναφέρει ότι δεν έζησες το απολυτό όνειρο σου ως παίκτρια. Ποιο ήταν αυτό;
«Σε πολύ νεαρή ηλικία ονειρευόμουν το εαυτό μου ποδοσφαιρίστρια στο Αμερικάνικο πρωτάθλημα. Ήταν κάτι πολύ δικό μου βαθιά στη ψυχή μου ,έτσι δεν το μοιράστηκα με κάποιον μέσα στα χρόνια αυτά. Δεν τόλμησα να ζήσω το απόλυτο, όμως παρόλα αυτά έφτασα στο ζενίθ μιας επιτυχημένης πορείας που δεν είχε πλέον κάτι άλλο να μου προσφέρει».
Είσαι η αθλήτρια στις τάξεις του οικοδομήματος του Απόλλωνα που σήκωσε τα περισσότερα τρόπαια, κοντά στα είκοσι. Ποιο απ’ όλα αυτά ήταν ποδοσφαιρικά το πιο «γλυκό»;
«Το Κύπελλο του 2013, όταν σκοράραμε στο τελευταίο λεπτό. Εκείνη τη χρονιά σαν τραυματίας καθόμουνα στον πάγκο. Ε, λοιπόν εκείνο το παιχνίδι είναι ζωντανό ακόμα στο μυαλό μου. Υπάρχει η εικόνα του γκολ και το τι επακολούθησε μετά».
Αν μπορούσες να γυρίσεις το ρολόι του χρόνου πίσω ποιον αγώνα θα ήθελες να ξαναγωνιστείς;
Με την Σπάρτα Πράγας το 2011 για την φάση των 32 του Τσάμπιονς Λιγκ. Όταν βρεθήκαμε μπροστά στο σκορ με 2-0, «φτερά» στα πόδια μου είχα εκείνη την ώρα. Η στιγμή εκείνη του δεύτερου γκολ θα έλεγα πως είναι στο νούμερο ένα για τη Μαργαρίτα. Ένα απερίγραπτο συναίσθημα με κυριεύεσε. Πίστεψα ότι θα παίρναμε την πρόκριση αφού το σκορ ήταν πολύ καλό και ένιωθα ότι μπορούσαμε να το αυξήσουμε στα εναπομείναντα λεπτά. Δυστυχώς όμως τα πάντα στράβωσαν λίγο πριν το τέλος. Τελικό αποτέλεσμα 2-2! Θα ήθελα να επιστρέψω πίσω σε αυτό τον αγώνα και να σταμάταγα εκείνη τη στιγμή που ήμασταν 2-0 γιατί πίστευα ακράδαντα ότι θα παίρναμε πανηγυρικά την πρόκριση μια εβδομάδα αργότερα στην Πράγα».
Εκείνη η πρόκριση στην επομένη φάση του Τσαμπιονς Λιγκ είναι από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά σου απωθημένο; Βρεθήκατε ουκ ολίγες φορές μια ανάσα από τους 16 του θεσμού…
«Σαν παίκτρια όνειρο μου ήταν η πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ και ακόμη πιο βαθιά στη διοργάνωση. Έχω ζήσει επτά αποκλεισμούς, έκλαψα ισάξιες φορές, αλλά κάθε χρόνο o ίδιος στόχος και ήμουν εκεί παρούσα να το διεκδικήσω. Όσες φορές έπεσα, άλλες τόσες σηκώθηκα και ξεκινούσα πάλι απ’ την αρχή. Ήταν το όνειρο, το άπιαστο γιατί αν ήταν εύκολο τότε δεν θα είχε την ίδια γλύκα. Έμεινε όντως απωθημένο γιατί βρέθηκε τουλάχιστον πέντε φορές πριν από μια ανάσα…»
Αγωνίστηκες ως συμπαίκτρια με ουκ ολίγες παίκτριες. Ποια ξένη ξεχώρισες και ποια Κύπρια;
«Για εμένα μέχρι σήμερα καλύτερη Κύπρια ποδοσφαιρίστρια ήταν η Χριστιάνα Σολωμού. Είχε το πακέτο, δεν έχει ξεχωρίσει καμία άλλη τόσο με τις ικανότητες της όσο η Χριστιάνα. Από τις κοπέλες που ήρθαν με εντυπωσίασε η Sinead Farelly. Την θαύμαζα για τον τρόπο παιχνιδιού της. Ένιωθες σίγουρος ότι θα τριμπλάρει, θα ξεφύγει, θα δημιουργήσει. Ήταν εξαιρετική παίκτρια και χαρακτήρας».
Εδώ και χρόνια πάντως απέχεις εντελώς από τα δρώμενα του γυναίκειου ποδόσφαιρου. Υπάρχει περίπτωση στο μέλλον να σε δούμε να ασχολείσαι για παράδειγμα με την προπονητική;
«Έγιναν μερικές προτάσεις τα τελευταία χρόνια. Δεν βοήθησαν οι συγκυρίες και οι συνθήκες, όμως δεν αποκλείω το ενδεχόμενο αυτό. Αν υπάρξει ευκαιρία ξανά και μπορεί να προστεθεί στη καθημερινότητα μου, γιατί όχι».
Ο «κυανόλευκος» κόσμος χαίρει τεράστιας εκτίμησης προς το πρόσωπο σου, ενώ δεν είναι λίγοι οι οποίοι σε χαρακτηρίζουν ως τον θηλυκό Γιαγκουδάκη. Είναι κάτι που σίγουρα σε τιμά σωστά;
«Όχι μόνο με τιμά, είναι και πολύ παραπανίσιος, βαρύς θα έλεγα αυτός ο τίτλος. Τον θαύμαζα και εγώ από παιδί και πραγματικά ακόμη και τώρα όταν το συναντώ κάπου τυχαία νιώθω δέος. Έτσι προτιμώ να παραμείνω μια αγνή οπαδός του αρχηγού μας».
