Γράφει ο Μαρίνος Νομικός
The Haunting of Hill House, Midnight Mass και το πιο πρόσφατο The Midnight Club αν ψάχνετε για ανατριχίλες με (βαθύ) νόημα
The Midnight Club
Το βιβλίο του Christopher Pike στο οποίο βασίστηκε η νέα σειρά του Mike Flanagan στο Netflix είναι ένα μικρό λογοτεχνικό διαμαντάκι που χάθηκε μέσα στην τρέλα των young adult θρίλερ των 90s με δράστες τον Pike και τον R. L. Stine. Η περίληψη σύντομη και παραπλανητική: “Σε έναν ξενώνα ανιάτων πέντε έφηβοι στο τελικό στάδιο ιδρύουν το Κλαμπ του Μεσονυχτίου όπου μαζεύονται και λένε τρομακτικές ιστορίες ενώ κάνουν μια μακάβρια συμφωνία: όποιος πεθαίνει θα επικοινωνεί με τους άλλους… από τον τάφο”. Κι ενώ περιμένεις ένα χαλαρό και ανάλαφρο εφηβικό ανάγνωσμα υπερφυσικού τρόμου, έρχεσαι αντιμέτωπος με μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία για νέους ανθρώπους στο κατώφλι του θανάτου, τη σωματική και ψυχική εξάντληση, την ελπίδα, τον φόβο του αγνώστου, τη δίψα για ζωή, την απώλεια και το τραύμα που σε ταράζει συθέμελα και σου γαμάει τη βραδιά.
Όταν βγήκε η είδηση πριν κανένα χρόνο ότι το βιβλίο θα μεταφερθεί ως σειρά του Netflix ήμουν σίγουρος πως θα ήταν του Mike Flanagan πολύ πριν διαβάσω το όνομά του κι αυτό γιατί είναι ακριβώς το υλικό που θα προσέλκυε τον μάστορα του τρόμου και της θλίψης!
Στη σειρά – η οποία επίσης διαδραματίζεται στα 90s- το Κλαμπ αποτελείται από οκτώ εφήβους με ανίατες ασθένειες από σπάνιες μορφές καρκίνου μέχρι AIDS και εστιάζει στη νέα άφιξη, την Ιλόνκα (Iman Benson), η οποία μεταβαίνει εκεί όταν διαβάζει ότι στο παρελθόν μία τρόφιμος είχε γιατρευτεί μυστηριωδώς. Αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο και να το αξιοποιήσει για να βρει θεραπεία τόσο για την ίδια όσο και τους υπόλοιπους τρόφιμους η Ιλόνκα βυθίζεται στο σκοτεινό παρελθόν του ξενώνα που κρύβει αιρέσεις, αρχαίες θρησκείες και τρομακτικά οράματα. Παράλληλα τα παιδιά έχουν ιδρύσει το επώνυμο Κλαμπ όπου μαζεύονται τα μεσάνυχτα στη γαμάτη βιβλιοθήκη και αφηγούνται ιστορίες τρόμου και φαντασίας σε μια προσπάθεια να ξορκίσουν τον δικό τους μεγαλύτερο φόβο, αυτόν του επικείμενου θανάτου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους δημιουργούς να αξιοποιήσουν κι άλλα βιβλία του Pike όπως το Witch, το Gimme a Kiss και το Road to Nowhere παίζοντας με διάφορα είδη από νουάρ μέχρι επιστημονική φαντασία.
Όπως και στο βιβλίο ο υπερφυσικός τρόμος λειτουργεί ως υπόβαθρο για να βιώσεις ένα δυνατό, συγκινητικό και ενίοτε σπαρακτικό δράμα για τη ζωή, τον θάνατο, την ελπίδα, τη ματαιότητα και την πίστη. Στη μια σκηνή μπορεί να να ανατριχιάζεις σύγκορμος ή να πετάγεσαι απ’ τον τρόμο (το πρώτο επεισόδιο μπήκε στο Γκίνες για τα περισσότερα jump scares σε επεισόδιο σειράς) και στην επόμενη να κλαις με φωνή – εκεί έγκειται η μαεστρία του Flanagan να μαστιγώνει ανελέητα τόσο τις αισθήσεις όσο και τα συναισθήματά σου. Όσοι είδατε τα The Haunting of Hill House και Midnight Mass ξέρετε τι εννοώ (σόρι αλλά το The Haunting of Bly Manor είναι ο πιο αδύναμος κρίκος). Την είδα μαζί με την έφηβη κόρη μου και -εκτός του ότι το λάτρεψε- έδωσε λαβή για πολλές, ζόρικες είναι η αλήθεια, συζητήσεις. Την ιδιοκτήτρια του ξενώνα Dr. Stanton υποδύεται το horror icon των 80s Heather Langenkamp περισσότερο γνωστή ως Nancy του original A Nightmare On Elm Street (1984) που βγήκε από τη σύνταξη για να αποδεχτεί το απόλυτο fan casting.
Midnight Mass
Όπως το καλό κρασί (της μετάληψης;) η σειρά του ατμοσφαιράκια Mike Flanagan θέλει το χρόνο της για να εκτιμηθεί. Και τι χρόνο: Επτά πυκνογραμμένα, βραδυφλεγή και βαριά διαλογικά ωριαία επεισόδια που απαιτούν την αναπόσπαστη προσοχή σας. Σε ένα μικροσκοπικό νησί ξεχασμένο από (κυρίως) Θεό κι ανθρώπους η άφιξη ενός νεαρού ιερέα θα φέρει ξανά πίσω στην ασφυκτικά κλειστή κοινότητα την πίστη, την ελπίδα και τη λύτρωση αλλά και κάτι σκοτεινότερο που τρέφεται (αρχικά) με τις ψυχές αλλά και τις σάρκες των λιγοστών κατοίκων. Τα πρώτα επεισόδια είναι της υπομονής. Όχι μόνο χτίζονται οι χαρακτήρες, το setting και μπαίνουν τα θεμέλια της πλοκής αλλά είναι γεμάτα με φιλοσοφικές συζητήσεις, συνήθως δύο χαρακτήρων, γύρω από την Καθολική πίστη, τη ζωή μετά θάνατο, την αμαρτία, τις ενοχές, την απώλεια και οτιδήποτε μπορεί να απασχολήσει έναν κοινό θνητό, είτε πιστεύει κάπου, είτε όχι. Φιλοσοφήσεις που μπορεί να πάνε κανένα δεκάλεπτο(!) αλλά πιστέψτε με συμβάλλουν τόσο πολύ στο build-up μέχρι το σοκαριστικά βίαιο και αιματοβαμμένο φινάλε που πραγματικά αξίζουν την όλη (δύσκολη) προσήλωση.
Αφήστε που δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί να παρουσιάζονται τόσο καίρια και οι δύο πλευρές της πίστης: Η όμορφη πλευρά της πίστης ως αποκούμπι ελπίδας, παρηγοριάς και λύτρωσης και η σκοτεινή της ως εργαλείο εκφοβισμού, καταπίεσης, ελέγχου και εξουσιασμού. Τη μια σιγοτραγουδάς τους υπέροχους ύμνους μαζί με το καστ, την άλλη λες “μια χαρά είμαι και άθεος”. Με στοιχεία από το σύμπαν του Stephen King (κυρίως απόSalem’s Lot και Storm of the Century) και με ένα στιλ-Nosferatu δαίμονα/βρικόλακα που όμως ΔΕΝ είναι το χειρότερο τέρας της ιστορίας: ο τίτλος πάει αναμφίβολα στην creepy-as-hell ζηλώτρια Bev Keane (η Samantha Sloyan, επίσης και στο The Midnight Club) η “καλοσύνη” και το “αγγελικό παρουσιαστικό” της οποίας προσομοιάζει με το “μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά” που έλεγε ο Μένγκελε στα αιχμάλωτα Εβραιόπουλα πριν τα πετσοκόψει ζωντανά με το νυστέρι του.
The Haunting of Hill House
Μην κάνετε το λάθος να απορρίψετε αυτό το “This is Us με φαντάσματα” ως ακόμα μία σειρά του είδους με μπαμπούλες, εύκολα μπου και φθηνά τρομακτικά τεχνάσματα – αν το κάνετε θα χάσετε ίσως το πιο καλογυρισμένο, ουσιώδες, πολυεπίπεδο, μακάβρια υπέροχο και αληθινά ανατριχιαστικό δράμα της χρυσής εποχής της Peak TV και τη σειρά που τσιμέντωσε τη φήμη του Mike Flanagan ως μαέστρου του ατμοσφαιρικού τρόμου με συναίσθημα (η πρώτη φορά σε σειρά όπου ανατριχιάζεις ταυτόχρονα από φόβο και συγκίνηση – στην ίδια σκηνή!).
Βασισμένη στο κλασικό μυθιστόρημα της Shirley Jackson (που γνώρισε δύο κινηματογραφικές μεταφορές ως The Haunting το 1963 και το 1999) η σειρά του Flanagan αφηγείται την ιστορία της 7μελούς οικογένειας Crain που μετακομίζει το 1992 στο ομότιτλο σπίτι όπου βιώνει τον απόλυτο τρόμο από τα ανήσυχα πνεύματα που το στοιχειώνουν μέχρι που ένα μοιραίο βράδυ το εγκαταλείπει έχοντας υποστεί μία τραγική απώλεια. 26 χρόνια αργότερα μία νέα τραγωδία επανενώνει τα εναπομείναντα μέλη και μαντέψτε ποια άλλα επανεμφανίζονται για να κλείσει παλιούς ανοιχτούς λογαριασμούς. Ο Flanagan (Oculus, Hush, Ouija: Origin of Evil) έχτισε όνομα στον διακριτικό, ύπουλο τρόμο και ως showrunner η ικανότητά του αυτή είναι εμφανής σε κάθε πλάνο: από την αφόρητη προσμονή του “τι θα γίνει μετά;” και τα άρρωστα χρώματα μέχρι τα πανούργα ηχητικά και τα ανοιχτά πλάνα που φανερώνουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί.
Όμως πέρα από μια ιδιοφυή και αριστοτεχνικά δομημένη σειρά τρόμου, το Haunting of Hill House είναι πρωτίστως μια σπαρακτική ιστορία για τους οικογενειακούς δεσμούς, τη διαχείριση της απώλειας και τα φαντάσματα που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.
