Γράφει ο Μαρίνος Νομικός
Το καταιγιστικό, καλογραμμένο δράμα του Ben Affleck με το οσκαρικό καστ και η νέα σειρά του Kiefer Sutherland που θυμίζει εποχές… Jack Bauer στις προτάσεις μας αυτή την εβδομάδα
Air
Δεν χρειάζεται να είσαι sports fan για να απολαύσεις αυτό το γρήγορο, καλογραμμένο και πιασάρικο δράμα γύρω από τη γέννηση των θρυλικών Air Jordans και το απίστευτο παρασκήνιο που προηγήθηκε πίσω από την ιστορική (και game-changing) συμφωνία της Nike με τον ανερχόμενο τότε Michael Jordan που έσωσε την παραπαίουσα εταιρεία από βέβαιη χρεοκοπία. Το φιλμ του Ben Affleck όμως ΔΕΝ αφορά τον Michael Jordan (ο οποίος έχει μια διακριτική σχεδόν αόρατη παρουσία) ούτε καν το άθλημα. Εστιάζει στον άνισο αγώνα του μαρκετίστα της Nike Sonny Vaccaro (Matt Damon) να πείσει το αφεντικό του Rob Strasser (Jason Bateman) και τον CEO της εταιρείας Phil Knight (Affleck) ότι πρέπει να βάλουν όλα τους τα αυγά (που μάλλον ήταν και τα τελευταία τους) σε έναν φέρελπι νέο παίκτη μιας κολεγιακής ομάδας της Βόρειας Καρολίνας.
Το πρόβλημα ήταν πως ο MJ όπως και όλος ο κόσμος τότε γούσταρε την Adidas την οποία ύμνησαν μέχρι και οι Run DMC με αποτέλεσμα να Sonny να προβεί σε μια κίνηση απελπισίας και να προσεγγίσει τον παίκτη μέσω τον γονιών του, και ειδικά της μητέρας του. Και ξέρεις ότι η μάνα του έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο κλείσιμο της συμφωνίας γιατί την υποδύεται η Viola Davis (μετά από υπόδειξη του ίδιου του Jordan στον Affleck).
Ναι, το στόρι είναι καθαρά πίστεψε-στον-εαυτό-σου-όταν-όλοι-γύρω-σου-αρνούνται-να-το-κάνουν όμως το γεγονός ότι γνωρίζουμε πολύ καλά την έκβαση (η Nike εξελίχθηκε σε κολοσσό και ο MJ.. εχμ απλά στον σπουδαιότερο αθλητή που περπάτησε πάνω στη Γη) δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την ένταση, την αγωνία και το άγχος που πέρασε ο Sonny μέχρι να φτάσει εκεί – και τα οποία μεταδίδει επιτυχώς και στον θεατή. Προσθέστε το κορυφαίο καστ (ανάμεσά τους κι ένας απρόσμενα καλός Chris Tucker), τους σπινθηροβόλους διαλόγους (με βρισίδι επιπέδου Οικονομίδη), τον καταιγιστικό ρυθμό (αν και είναι το πρώτο φιλμ του σκηνοθέτη Affleck που δεν είναι θρίλερ δράσης σίγουρα “τρέχει” σαν ένα), το γαμάτο 80s soundtrack και τις μυριάδες ποπ αναφορές κι έχετε ένα από τα καλύτερα αθλητικά δράματα που είδαμε τελευταία… χωρίς τον αθλητισμό. (Στις αίθουσες)
Rabbit Hole
Για όλους εσάς εκεί έξω που μπαίνατε λίστα αναμονής στο ντιβιντάδικο για το επόμενο box set του “24” (ναι, αυτό ήταν το μπιντζάρισμα πριν το μπιντζάρισμα) γιατί δεν χορταίνατε τις εξωφρενικές, τραβηγμένες-απ’ τα-μαλλιά ταρζανιές (και alt-right μιλιταριστικές πρακτικές) του Jack Bauer, ορίστε κάτι που μπορεί να μην προσφέρει ακριβώς τις ίδιες ενέσεις αδρεναλίνης αλλά πιστέψτε με, πλησιάζει πολύ.
Ο Kiefer Sutherland υποδύεται έναν μάγο της βιομηχανικής κατασκοπείας, τον άνθρωπο που θα προσλάβεις εάν θέλεις να εξουδετερώσεις κάποιον CEO ή να γονατίσεις τον ανταγωνισμό με όχι ακριβώς νόμιμα και θεμιτά μέσα – και το κάνει καλά χωρίς να αφήσει ίχνη και χωρίς να πεταρίσει βλέφαρο. Μέχρι που μια φαινομενικά εύκολη δουλειά για έναν παλιό φίλο τον βάζει στο επίκεντρο μιας -τι άλλο;- σκοτεινής συνωμοσίας και πέφτει όλο και βαθύτερα στο τιτλοφορούμενο λαγούμι της παράνοιας, του φόβου και της καχυποψίας. Ξεκινάει σαν εκείνες τις σειρές τύπου Leverage και White Collar όπου γοητευτικοί απατεώνες ξεγελούν με ταχυδακτυλουργικά κόλπα και μεταμφιέσεις προκειμένου να κάνουν τη δουλειά (μεταξύ μας θα την έβλεπα αυτή τη σειρά) και εξελίσσεται στο ίσως πιο εθιστικό θρίλερ παράνοιας που είχαμε να δούμε από εχμμ το The Night Agent του Netflix;
Πάντως τα τρία από τα οκτώ συνολικά επεισόδια που είναι διαθέσιμα online περιέχουν τόσες πολλές ανατροπές και συμβάντα που σκέφτεσαι πως είναι αδύνατον να μην χαθεί ο μπούσουλας στη συνέχεια, όμως ακόμα κι αυτό να συμβεί απλά απολαμβάνεις την κούρσα. Και είναι μια απενεχοποιημένα γαμάτη κούρσα!
