Πρώτο κεφάλαιο: Η αρχή
Ο Κουέντιν Τζερόμ Ταραντίνο γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1963 στο Νόξβιλ του Τενεσί. Η μητέρα του τον γέννησε στα 16 της χρόνια και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της. Ο Κουέντιν έχει τρία αδέλφια: την Τάνια Μαρί Ταραντίνο (1964), την Ρόνατζιν Ταραντίνο (1969) και τον Έντουαρντ Τζέιμς Ταραντίνο (1974). Στα 15 του εγκατέλειψε το σχολείο (να σημειωθεί πως έχει IQ 160) και εργάστηκε ως ταξιθέτης στο Pussycat Theater, που ήταν σινεμά πορνό. Αργότερα βρέθηκε στο βίντεο κλάμπ Video Archive, όπου εργάστηκε για πέντε χρόνια και εμβάθυνε τις γνώσεις του πάνω στις ταινίες και στον κινηματογράφο. Γνώριζε πολλές λεπτομέριες για αυτά, αγαπούσε τα γουέστερν, τα δράματα και τις κωμωδίες και θυμόταν αρκετές ατάκες απ’ όλες. Λάτρευε το σινεμά και προσπαθούσε εναγωνίως να βρει μια ευκαιρία για να μεγαλουργήσει. Στα 24 του χρόνια, το 1987, έγινε βοηθός σε μια βιντεοταινία με αεροβικές ασκήσεις του Ντολφ Λούντγκρεν. Το 1988 συμμετείχε στη δημοφιλή σειρά Τα χρυσά κορίτσια, υποδυόμενος ένα σωσία του Έλβις Πρίσλεϊ. Μάλιστα εμφανίστηκε φορώντας τα δικά του ρούχα, διότι δε δέχτηκε να φορέσει μια από τις στολές της παραγωγής και προκάλεσε αντιδράσεις. Χρειαζόταν να περιμένει τέσσερα χρόνια ακόμη, ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να στήσει το μεγάλο του κόλπο.
Κεφάλαιο δεύτερο: H αγωνία της πρώτης ταινίας
Με σχεδόν μηδαμινή εμπειρία ο Κουέντιν Ταραντίνο σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, το Reservoir Dogs (1992). Είχε εξασφαλίσει μερικά χρήματα πουλώντας το σενάριο της ταινίας Ιλιγγιώδης έρωτας (1993) και βρίσκοντας μερικούς χορηγούς. Το κεφάλαιο βέβαια ήταν τόσο χαμηλό που οι ηθοποιοί φορούσαν δικά τους ρούχα σε πολλές σκηνές, για να μην πληρώσει η παραγωγή για κοστούμια. Μάλιστα, γυρίστηκε σε 35 μόλις μέρες και θεωρείται από τις σπουδαιότερες ταινίες που πραγματεύονται ληστεία. Ο Ταραντίνο δηλώνει πολύ περήφανος για το γεγονός, δεδομένου μάλιστα πως στην ταινία δε βλέπουμε καν την ίδια τη ληστεία, αλλά τα επακόλουθά της. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αστειευόταν για την τρομακτική έλλειψη εμπειρίας του συγκριτικά με όλους τους υπόλοιπους συντελεστές. Μολαταύτα, απέσπασε θετικές κριτικές, χαρακτηρίστηκε ως ανατρεπτική και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σπουδαιότερα καλτ έργα στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του δήλωσε στους δημοσιογράφους πως ποτέ ξανά δεν ένιωσε τον ίδιο ενθουσιασμό γυρίζοντας μια ταινία και πως τίποτα δε συγκρίνεται με τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς.
Κεφάλαιο τρίτο: Το απαύγασμα του Pulp Fiction
Το 1994, που ήταν έτος σταθμός για τον Ταραντίνο, κυκλοφόρησε το Pulp Fiction. Προτάθηκε για επτά όσκαρ, κερδίζοντας τελικά αυτό του καλύτερου σεναρίου. Με ένα εξαιρετικό καστ, μια έξυπνη ιστορία και μια ξεχωριστή σκηνοθετική πινελιά, η ταινία κέρδισε χρυσό φοίνικα και κυρίως καθιέρωσε το σκηνοθέτη στους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του Χόλιγουντ. Εκεί συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη φίλη και μούσα του, Ούμα Θέρμαν, η οποία μάλιστα στην αρχή είχε απορρίψει το ρόλο της Μία Γουάλας. Ο Ταραντίνο για να την πείσει να δεχτεί αναγκάστηκε να της διαβάσει ολόκληρο το σενάριο από το τηλέφωνο. Στην ταινία επίσης ακούγεται 265 φορές η λέξη fuck (μαζί με τη λέξη bingo φαίνεται να είναι οι δύο αγαπημένες λέξεις του σκηνοθέτη). Το αμερικανικό ινστιτούτο ταινιών κατέταξε το Pulp Fiction στην 94η θέση των καλύτερων έργων όλων των εποχών. Στην ταινία εμφανίζεται επίσης ο Τζον Τραβόλτα, σε μια εποχή που το άστρο του είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Γενικότερα ο Κουέντιν Ταραντίνο αρέσκεται να δίνει το φιλί της ζωής σε ξεχασμένους ηθοποιούς. Το ίδιο με τον Τραβόλτα έκανε και με πολλούς άλλους. Συγκεκριμένα, με την Παμ Γκρίερ στο Jackie Brown (1997), με τον Ντέιβιντ Κάρανταϊν και τον Σιν Ίσι Σιμπά στο Kill Bill volume 1 (2003) και με την Τζένιφερ Τζέισον Λέι στο The hateful eight (2015).
Κεφάλαιο τέταρτο: Η καριέρα και η τεχνοτροπία
Μετά το Pulp Fiction ακολούθησαν έξι ακόμη ταινίες: Jackie Brown (1997), Kill Bill volume 1 (2003) και Kill Bill volume 2 (2004), Death Proof (2007), Inglourious Basterds (2009), Django Unchained (2012) και The hateful eight (2015). Όλες οι ταινίες έλαβαν καλές κριτικές και απέδειξαν πως ο Ταραντίνο έχει μεγάλο ταλέντο και είναι ένας ξεχωριστός καλλιτέχνης. Παρότι ο ίδιος απεχθάνεται τη βία και τα ναρκωτικά, αυτά τα δύο διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στα έργα του. Πάγιο αίτημα αποτελεί επίσης και η εκδίκηση. Το έγκλημα τον συναρπάζει ως σκηνοθέτη, μολονότι το μοναδικό έγκλημα που έχει διαπράξει ο ίδιος είναι η κλοπή ενός βιβλίου από μια βιβλιοθήκη στα εφηβικά του χρόνια. Στις ταινίες του αρέσκεται να διατηρεί επίσης το μυστήριο στο 20% της ιστορίας, όπως τονίζει. Για παράδειγμα, δε δείχνει στους θεατές τί περιέχει ο χαρτοφύλακας του Μαρσέλους Γουάλας στο Pulp Fiction. Έτσι το κοινό συμμετέχει στην εξέλιξη της πλοκής με τις θεωρίες που σχηματίζει και η ταινία γίνεται κτήμα του.
Στο Kill Bill volume 1, ο ρόλος της νύφης δόθηκε στην Ούμα Θέρμαν ως δώρο για τα 30α της γενέθλια. Τα γυρίσματα της ταινίας καθυστέρησαν μερικούς μήνες διότι η Θέρμαν ήταν έγκυος τότε. Ο Ταραντίνο επίσης διαλέγει κωμικούς ηθοποιούς για μικρούς ρόλους στις ταινίες. Για παράδειγμα, Κρις Τάκερ στο Jackie Brown, Τζόνα Χιλ στο Django Unchained και Μάικ Μάιερς στο Inglourious Basterds. Επιπλέον, συνηθίζει να προσδίδει ψευδώνυμα και υποκοριστικά στους χαρακτήρες του (π.χ honey bunny και pumpkin στο Pulp Fiction, Mr Pink, Orange, White στο Reservoir Dogs, Black Mamba στο Kill Bill κ.λπ). Αντιπαθεί την τοποθέτηση προϊόντων, γι’ αυτό δημιουργεί ψεύτικες μάρκες που φιγουράρουν σε πολλές ταινίες του, όπως τα Red apple τσιγάρα και το Big Kahuna burger. Σε όλα τα έργα του, παράλληλα, υπάρχει έστω μια σκηνή σε εστιατόριο, καθώς και διάλογοι εν μέσω παρασκευής φαγητού (η Βερνίτα Γκριν ετοιμάζει δημητριακά στο παιδί της συνομιλώντας με τη νύφη, ο Μπιλ ετοιμάζει ένα σάντουιτς στην κόρη του συζητώντας με την Μπίατριξ, ο Χανς Λάντα προσφέρει ένα στρούντελ στην Σωσάνα όταν της μιλάει κ.λπ).
Κεφάλαιο πέμπτο: To φετίχ
Είναι ευρέως γνωστό πως ο Κουέντιν Ταραντίνο είναι ποδολάγνος, μάλιστα αυτό το στοιχείο της σεξουαλικότητάς του διαφαίνεται έντονα και στις ταινίες. Έχει δηλώσει πως του αρέσει πολύ να τραβάει με την κάμερα σκηνές γυναικείων ποδιών. Στο From dusk till dawn (1996) πρωταγωνιστεί ο ίδιος με τον Τζορτζ Κλούνεϊ και σε μια σκηνή γλείφει τεκίλα από τα δάχτυλα της Σάλμα Χάγιεκ. Επίσης οι πρωταγωνίστριές του εμφανίζονται συχνά ξυπόλυτες. Η Ούμα Θέρμαν είναι ξυπόλυτη όταν συστήνεται στο κοινό του Pulp Fiction ως Μία Γουάλας, η Μπίατριξ Κίντο στο Kill Bill είναι μέσα στο pussy wagon προσπαθώντας να κουνήσει το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού της, η Τζούλια στο Death Proof είναι επίσης ξυπόλυτη και η Αμπέρναθι έχει απλωμένα τα γυμνά της πόδια έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου όταν κοιμάται. Επιπρόσθετα, στην πρώτη σκηνή του Pulp Fiction ο Βίνσεντ και ο Τζουλς συζητούν για μασάζ ποδιών.
Κεφάλαιο έκτο: H ιδιαιτερότητα του καλλιτέχνη
Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν αν έχω πάει σε σχολή κινηματογράφου τους λέω: Όχι, έχω πάει να δω ταινίες.
Ο Ταραντίνο έχει δηλώσει πως αφού σκηνοθετήσει δέκα ταινίες θα αποσυρθεί και θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Μολονότι δεν έχει δημιουργήσει πολλές, έχει θεμελιώσει μια τρανή καριέρα. Του είχε προταθεί να σκηνοθετήσει τις ταινίες Speed (1994), Men in black (1997) και 8 Mile (2002), μα δυστυχώς αρνήθηκε. Σε συνεντεύξεις του αποκάλυψε πως θα ήθελε να συνεργαστεί με τους εξής: Tζόνι Ντεπ, Μέριλ Στριπ, Κέιτ Γουίνστλετ, Μάικλ Κέιν και Σάιμον Πεγκ. Στην τελευταία του ταινία με τίτλο Once upon a time in Hollywood (2019) θα συνεργάστηκε με τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, τον Μπραντ Πιτ, και τη Μάργκτοτ Ρόμπι. Η ένατη ταινία του βασίζεται στις δολοφονίες της οικογένειας του Τσαρλς Μάνσον και η Ρόμπι θα υποδυθεί την αδικοχαμένη Σάρον Τέιτ, σύζυγο του σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι. Η υπόθεση λαμβάνει χώρα στο Λος Άντζελες (πόλη που αγαπά να τοποθετεί τις ιστορίες του ο Ταραντίνο).
Ελπίζω, με τον τρόπο που ορίζω εγώ την επιτυχία, όταν ολοκληρώσω την καριέρα μου, να θεωρούμαι ως ένας εκ των καλύτερων σκηνοθετών που έζησαν ποτέ. Και πιο πέρα, ένας αξιόλογος καλλιτέχνης, όχι απλά σκηνοθέτης.