Του Γιώργου Γεωργίου
Τελικά η απάντηση στο ότι στην Κύπρο «δεν θα έχουν παρά μόνο τις παραλίες», που έλεγε ειρωνικά τις παραμονές του κουρέματος του 2013, ο τότε υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας, Άντερς Μποργκ, ήρθε το 2021 από τον Υπουργό Οικονομικών Κωνσταντίνο Πετρίδη.
Πρόκειται βέβαια για τη στρατηγική προσέλκυσης διεθνών επιχειρήσεων για δραστηριοποίηση ή και επέκταση των δραστηριοτήτων τους στην Κύπρο, ιδιαίτερα στον τομέα Υψηλής Τεχνολογίας και Καινοτομίας, την οποία και παρουσίασε στους ξένους επενδυτές την Παρασκευή που μας πέρασε.
Η στρατηγική, αν και με καθυστέρηση, αποτελεί μια τεράστια ένεση ρεαλισμού για τον κλάδο της οικονομίας που ούτε ο κ. Μποργκ, ούτε η τρόικα, είχαν εντοπίσει τότε αλλά κράτησε την Κύπρο ζωντανή. Δεν ήταν ούτε τα διαβατήρια, ούτε οι πύργοι που έσωσαν την χώρα, αλλά ούτε και ο τουρισμός, όπως φάνηκε τώρα με την πανδημία. Είναι οι τομείς της τεχνολογίας, η ναυτιλία και η φαρμακοβιομηχανία που στήριξαν και στηρίζουν τη χώρα, προσφέροντας χιλιάδες καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, την ώρα που παραδοσιακοί τομείς προχωρούν σε πλεονασμούς. Το να τις θέσει η χώρα στο επίκεντρο της στρατηγικής προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, είναι απλά το προφανές.
Στη Λεμεσό, αθόρυβα και χωρίς κρατική στήριξη ή κατεύθυνση, ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματίες προσέφεραν την πολυπόθητη διαφοροποίηση της οικονομίας για την οποία πολιτικοί και τεχνοκράτες συζητούσαν για χρόνια στη Λευκωσία.
Από έρευνα που έγινε από την ΕΥ Κύπρου, ανάμεσα σε 48 εταιρίες του τεχνολογικού κλάδου στη χώρα μας, αυτές προσθέτουν στο ΑΕΠ της χώρας 1.6 δις ευρώ, με προοπτικές για ακόμη περισσότερα. Μόνο από αυτές τις εταιρίες, έχουν δημιουργηθεί άμεσα ή έμμεσα 13 χιλιάδες θέσεις εργασίας, καθώς για μια θέση που ανοίγει στον κλάδο, δημιουργούνται ακόμη τρεις σε άλλους τομείς.
Πρόκειται για θέσεις με μέσο εισόδημα που υπολογίζεται μικτά στις 55 χιλιάδες ευρώ ετησίως και που παρά το μεγάλο αριθμό ξένων εργοδοτούμενων στον τομέα, το 80% αυτών των χρημάτων παραμένει στην αγορά της χώρας μέσα από την κατανάλωση. Συγκεκριμένα, η έρευνα της ΕΥ έδειξε πως τα χρήματα αυτά πηγαίνουν σε ενοίκια, πληρωμές λογαριασμών κοινής ωφέλειας, αγορές σε ρούχα, εστιατόρια και για τις ανάγκες των παιδιών της οικογένειας για εκπαίδευση αλλά και διασκέδαση.
Οι επιχειρηματίες, ειδικά στη Λεμεσό, όπου είναι και η μεγάλη συγκέντρωση των εταιρειών του κλάδου, μπορούν να καταλάβουν καλύτερα από όλους τη σημασία που έχει για την οικονομία, η παρουσία αυτών των ανθρώπων.
Χωρίς αυτούς, όχι μόνο ο Μποργκ θα είχε δικαιωθεί πλήρως, αλλά τώρα στην πανδημία, χωρίς τουρισμό στις παραλίες, θα είχαμε καταστραφεί ολοκληρωτικά. Ενδεχομένως, να είχαν δικαιωθεί και οι εκτιμήσεις ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών, που ήθελαν την ύφεση να είναι βαθύτερη τότε και σίγουρα πολύ χειρότερη τώρα στην πανδημία. Πολύ πιθανό, η χώρα μας θα είχε και αυτή διψήφια ποσοστά απώλειας στο ΑΕΠ της, όπως τα περισσότερα κράτη της νότιας Ευρώπης. Αυτό είδαν στο Υπουργείο Οικονομικών και στήριξαν τους τομείς και τους εργαζόμενους τους, τόσο στην εγκατάσταση τους όσο και κατά την παραμονή τους εδώ. Εκεί, μάλιστα αξίζει να προτείνουν φορολογικά κίνητρα και φιλικότερη μεταναστευτική πολιτική. Ότι δηλαδή κάνουν και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ για να κρατήσουν τον κόσμο τους, αλλά και να προσελκύσουν εταιρείες και υπαλλήλους από όλο τον κόσμο.
