Συνέντευξη: Άθως Παπαμιχαήλ
Φωτογραφία: Yvonne Zachariou
Ο Ανδρέας Καριόλου γεννήθηκε το 1982
και συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση με τη θάλασσα.
Ο παππούς του, ο Ανδρέας Καριόλου*, γνωστός δύτης, είχε ανακαλύψει το αρχαιότερο ναυάγιο στον κόσμο, τ
ο καράβι της Κερύνειας.
Και ο πατέρας του Γλαύκος,
είναι ο καπετάνιος του «Κερύνεια ΙΙ»
και του «Κερύνεια-Ελευθερία».
Πόσο σε επηρέασε στην απόφαση σου να ακολουθήσεις ένα άθλημα που έχει να κάνει με την θάλασσα, η όλη ιστορία του αείμνηστου πάππου σου και η μεγάλη του αγάπη για το ατελείωτο γαλάζιο;
«Δεν με επηρέασε άμεσα αυτό, καθώς ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα κάνω αυτό το άθλημα επειδή έχουμε ιστορία ως οικογένεια με την θάλασσα. Επηρεάστηκα έμμεσα όμως από την οικογένεια μου, αφού και οι 2 γονείς μου αγαπούν την θάλασσα και από μωρό περνούσα πολλές ώρες στην θάλασσα είτε αυτό ήταν κολυμπώντας είτε σε κάποιο σκαφάκι γνωστών μας, κυρίως ιστιοφόρο».
Σίγουρα ο πατέρας σου πρέπει να σου εξιστόρησε πολλές από τις ιστορίες του πάππου. Ποια απ’ όλες σου «καρφώθηκε» για πάντα στο μυαλό και στην ψυχή;
«Είναι όντως πολλές οι ιστορίες που άκουσα από τον πατέρα και από την γιαγιά μου για τον παππού μου. Μια από αυτές ήταν η ιστορία της ανακάλυψης του γνωστού ναυαγίου της Κερύνειας και το γεγονός ότι το ανακάλυψε «2 φορές» αφού την πρώτη φορά λόγω των συνθηκών δεν μπόρεσε να βάλει καλά σημάδια για να μπορεί να το ξαναεντοπίσει εύκολα (τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά gps) και το πόσο μεγάλη προσπάθεια έκανε για πολλούς μήνες για να το ξαναβρεί και να βάλει σωστά σημάδια».
Πριν από την ενασχόληση σου με τον θαλάσσιο αθλητισμό, υπήρχε κάποιο άλλο άθλημα που σε γοήτευε και δοκίμασες να το βάλεις στη ζωή σου;
«Ως πρόσφυγες οι γονείς μου με μεγάλωσαν στο πατρικό της γιαγιάς μου από την πλευρά της μητέρας μου στην Λευκωσία. Μικρός ξεκίνησα να παίζω tennis και θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ. Όμως όταν άρχισα να παίζω πιο σοβαρά, ανακάλυψα το windsurfingκαι και όλη μου η ενέργεια στράφηκε στην θάλασσα. Επίσης μέσα από τις προπονήσεις φυσικής κατάστασης αγάπησα και το κολύμπι, το τρέξιμο και το ποδήλατο, και ως αποτέλεσμα μέσα στα χρόνια συμμετείχα σε διάφορους αγώνες τριάθλου, το οποίο είναι ένα ακόμα άθλημα που μου αρέσει».
Πέντε συμμέτοχες σε Ολυμπιάδες και το όνομα σου πλέον βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην ιστορία του κυπριακού αθλητισμού. Σε ποια εκ των πέντε πίστεψες ότι μπορούσες για κάτι καλύτερο;
«Τόσο στην Ολυμπιάδα του Ριο το 2016, όσο και στην Ολυμπιάδα στο Τόκιο το 2021, πιστεύω ότι μπορούσα να είχα καλύτερο αποτέλεσμα. Ειδικά στο Τόκιο μια κούρσα πριν το τέλος ήμουν στον τελικό, αλλά μια παρολίγο σύγκρουση στην εκκίνηση με ένα άπειρο Αλγερινό αθλητή με άφησε πίσω στην τελευταία κούρσα και εκτός τελικού. Όλα αυτά όμως δεν με απασχολούν πλέον πέραν της ανάλυσης για να δω τι μπορεί να γίνει διαφορετικά/καλύτερα στο μέλλον, αφού πλέον ανήκουν στο παρελθόν».
Από αυτές τις πέντε ποια σου έμεινε περισσότερο στην μνήμη;
«Κάθε μία είχε την δική της ιστορία και ξεχωριστή πορεία αλλά αν θα ξεχώριζα, μία θα ήταν η πρώτη Ολυμπιάδα που αγωνίστηκα, στην Αθήνα το 2004. Καταρχήν ήταν η μόνη Ολυμπιάδα που έμεινα στο Ολυμπιακό χωριό με όλους τους αθλητές όλων των άλλων αθλημάτων. Σε όλες τις άλλες Ολυμπιάδες που αγωνίστηκα λόγω της απόστασης από το Ολυμπιακό χωριό, δεν μείναμε εκεί. Ήταν κάτι απίστευτο να μπαίνω στο εστιατόριο ή το γυμναστήριο του Ολυμπιακού χωριού και να βλέπω πρόσωπα που είχα συνηθίσει να βλέπω στην τηλεόραση να πρωταγωνιστούν σε Παγκόσμια πρωταθλήματα. Επίσης κάτι που συνειδητοποίησα στις μετέπειτα Ολυμπιάδες ήταν πόσο ζεστά μας αντιμετώπιζαν οι εθελοντές και οι θεατές στην Αθήνα λόγω του ότι ήμαστε από την Κύπρο. Επίσης η υποδοχή της Κυπριακής αποστολής στην τελετή έναρξης ήταν τόσο έντονη και ενθουσιώδης, είναι στιγμές που δεν έζησα σε καμία από τις μετέπειτα συμμετοχές μου».
Τα μελλοντικά σου σχέδια ποια είναι;
«Τελειώνοντας αυτόν τον Ολυμπιακό κύκλο το 2024 , αποφάσισα ότι θα τερματίσω την αγωνιστική μου πορεία. Η επόμενη μέρα δεν είναι ακόμα ξεκάθαρη, αλλά σίγουρα μέσα στο πρόγραμμα θα είναι η θάλασσα».
Θεωρείσαι και δικαίως ως ο κορυφαίος κύπριος αθλητής στην ιστιοσανίδα. Ποια ή ποιες είναι οι συμβουλές του Ανδρέας προς τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τον συγκεκριμένο άθλημα;
«Το άθλημα αυτό είναι πολύ όμορφο, και η Κύπρος προσφέρεται πολύ με καλές θερμοκρασίες ακόμα και τον χειμώνα για προπόνηση. Θα ενθάρρυνα τον κάθε ένα να δοκιμάσει windsurfingείτε σε κάποιο Ναυτικό Όμιλο, είτε σε κάποια από τις πολλές σχολές που υπάρχουν παγκύπρια. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού, τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά και πρέπει να το θέλει κάποιος πάρα πολύ για να μπορέσει να προχωρήσει.
Οι δυσκολίες είναι και μέσα στο νερό αλλά ίσως οι πιο πολλές να είναι εκτός νερού. Ο εξοπλισμός είναι ακριβός για πρωταθλητισμό και επίσης ο αθλητής πρέπει σε όποια χώρα έχει αγώνες να πετάει με τον εξοπλισμό του, κάτι που είναι οικονομικά και πρακτικά δύσκολο επίσης. Η κρατική στήριξη για να έρθει πρέπει πρώτα να έρθουν επιτυχίες από πλευράς αθλητή έτσι στην αρχή πολύ πιθανόν να χρειαστεί μια επένδυση από την οικογένεια ή κάποιος χορηγός. Σίγουρα δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει να είναι κάποιος έτοιμος να δουλέψει πολύ εντός και εκτός νερού για να σταθεί σε αυτό το άθλημα. Και αυτό βέβαια γίνεται πιο εύκολο αν κάποιος πραγματικά αγαπά αυτό που κάνει».
