O Πνευματικός Όμιλος Λεμεσού – Κύπρου παρουσιάζει έργα του σπουδαίου ζωγράφου Βασίλη Βαγιάννη, στην έκθεση ζωγραφικής με τίτλό: “ Ένα ταξίδι στο φώς ”. Τα εγκαίνια της έκθεσης, που θα πραγματοποιηθούν στο Meditterranenan Beach Hotel.
Ενα ακόμη ταξίδι στην Κύπρο για σας κύριε Βαγιάννη με σκοπό την παρουσίαση της νέας σας ατομικής έκθεσης κι ένα ταξίδι στο φως για μας τους θεατές και θαυμαστές της ζωγραφικής σας.
Είναι πάντα χαρά να έρχομαι στην Κύπρο πόσο μάλλον για αν μοιραστώ μαζί με τους φίλους μου εδώ ότι καινούργιο έχω δημιουργήσει. Πέρα από αυτό που θέλω να βγάλω σε κάθε έργο, επιθυμώ να δώσω κι άλλες προεκτάσεις. Μέσα από αιθέρια τοπία, βγαίνει από πίσω ένα φως το οποίο λαμπυρίζει όχι για να μιλήσει μόνο αισθητικά στα μάτια αλλα και στη ψυχή του ανθρώπου. Στόχος μου λοιπόν είναι να επικοινωνήσω. Ο ζωγράφος έχει ανάγκη να μεταδώσει πράγματα , επειδή “ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη, ζωή χαμένη”!Πιστεύω ότι ο άνθρωπος μόνο μέσα από την επικοινωνία με άλλους ανθρώπους ολοκληρώνεται.
Αν και έχετε μια τόσο χαρακτηριστική καλλιτεχνική ταυτότητα, εντούτοις τα θέματα σας κάθε φορά είναι διαφορετικά. Από που αντλείτε έμπνευση;
H τέχνη είναι η ελεύθερη έκφραση δημιουργίας γι αυτό δεν περιορίζομαι στα τετριμμένα. Λένε πολλές φορές ότι ο ζωγράφος βρήκε τον εαυτό του και επαναλαμβάνει το ίδιο θέμα . Μα εαν επαναλαμβάνεις το ίδιο θέμα τότε έρχεται η τελμάτωση. Όταν αποδίδεις εκατόν έργα, χίλια έργα κι επαναλμβάνεσαι νομίζω εκείνη την στιγμή ότι έρχεται ο κορεσμός. Έχω μια ανησυχία να χρησιμοποιήσω διάφορες τεχνικές και διάφορα μοτίβα. Δεν επαναπαύομαι ούτε στην ίδια τεχνική, ούτε στο ίδιο θέμα. Προσπαθώ να δίνω καινούργια πράγματα στη τέχνη μου αλλα σίγουρα αυτό που με εκφράζει περισσότερο είναι τα σουρεαλιστικά έργα, τα συμβολικά, τα αλληγορικά με την απεικόνιση υπαρκτών αλλα και ιδεατών προσώπων.
Αρκετές φορές είδαμε στα έργα σας και τα παιδιά σας, τον γιό σας Δημήτρη και την κόρη σας Δανάη. Αυτό καταδεικνύει και την σημασία που έχει η οικογένεια στην ζωή σας;
H οικογένεια είναι ο βασικός μου πηρήνας. Εκεί που μπορεί να βασιστεί ο κάθε άνθρωπος. Είναι ό,τι καλύτερο έχω δημιουργήσει στη ζωή. Τόσο εγώ όσο και η γυναίκα μου, αφοσιωθήκαμε στα παιδιά μας . Από πολύ μικρά, αφιερώσαμε όλο μας τον χρόνο και φροντίσαμε να έχουν μια πλήρη καλλιέργεια, καλλιτεχνικη και ποιητική , να γνωρίσουν πράγματα στη ζωή τους μέσα από τα ταξίδια που κάναμε όλοι μαζί. Φρόντισα από μικρά να τους διαβάζω ποίηση και εντρυφήσανε στις τέχνες.
Αντιμετωπίζετε την Κύπρο ως προέκταση της πατρίδας σας. Τι βρήκατε εδώ που σας έκανε να νιώσετε τόσο οικεία;
Πράγματι εδώ, πέρα από το φυσικό χώρο αυτό που με συγκινεί είναι η παρουσία ευγενέστατων ανθρώπων. Άνθρωποι που μου έδωσαν την ψυχή τους, μου άνοιξαν την καρδιά τους και με κρατήσανε μέσα τους. Με φιλοξενήσανε, με βοήθσηαν όταν το χρειάστηκα κι αυτή η εγκαρδιότητα εμένα με συγκινεί. Εδώ συχνά νιώθω καλύτερα κι απ’ το σπίτι μου.
Έχετε δηλώσει και στο παρελθόν ότι είστε από τους καλλιτέχνες που δεν κάνουν τεχνη για να πλουτίσουν. Τι μένει όμως για σας μετά από τόσο κόπο και αγωνία να γίνουν τόσα έργα;
Πρώτα απ όλα, ζωγραφίζω από ένα εσωτερικό κάλεσμα. Πολλές φορές βλέπω την παλέττα μου σαν βιολί, σαν λύρα, σαν άρπα και τότε η ζωγραφική μου αποκτά μια μουσικότητα. Πάλλεται μεν το πινέλο, προσπαθώντας να βάλω το νου μέσα στην καρδιά μου για να αποδώσω το συναίσθημα αυτό στον πίνακα. Προσπαθώ να βιώσω το “πέρα”. Σε ένα από τα έργα μου βλέπουμε μια κοπέλα να περπατά μεν στην έρημο, αλλά φοράει ένα φόρεμα δυνατό, πορφυρό, που δίνει την αίσθηση της δύναμης, της χαράς. Στο βάθος απεικονίζονται γαλαξίες. Στόχος είναι δηλαδή να φτάσουμε πάρα πέρα. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη, είναι κυρίως πνεύμα. Εαν γίνουμε περισσότερο πνεύμα ούτε οι κακουχίες των καιρών θα μας αγγίζουν. Θα είμαστε αέρας που περνάει απο μέσα μας η κακουχία σαν φωτία αλλά δεν μας καίει.
