Αλησμόνητο για το φίλαθλο κοινό της Λεμεσού έχει μείνει εκείνο το ανεπίληπτο παιχνίδι της Εθνικής μας κόντρα στην Σκωτία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990.
Στις 8 Φεβρουαρίου, 1989, η ομάδα μας με τιμονιέρη τον αείμνηστο Πανίκο Ιακώβου στο κατάμεστο Τσίρειο στάδιο, πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση και κατάφερε ενώ έχανε με 1-0 από το 9’ να ανατρέψει τα δεδομένα με δύο γκολ των Χρίστου Κολιαντρή και Γιάννου Ιωάννου στο 14’ και 47’ αντίστοιχα.
Θα έπαιρνε το βαθμό της ισοπαλίας αν ο ανεκδιήγητος Ανατολικογερμανός διαιτητής Κίρστεν δεν έβαζε 8 λεπτά καθυστέρηση δίνοντας την ευκαιρία στους Σκωτσέζους να πάρουν τη νίκη τελικά με 3-2! Σε εκείνο το παιχνίδι ο «Κολιός» της ΑΕΛ πραγματικά ήταν ασταμάτητος από την δεξιά πλευρά αποδεικνύοντας σε όλους περίτρανα γιατί ήταν ένας από τους καλυτέρους ποδοσφαιριστές εκείνης της δεκαετίας στο χώρου του κυπριακού ποδοσφαίρου
Ο Χρίστος Κολιαντρής, που συνδύαζε στον αγωνιστικό χώρο, πάθος, τεχνική κατάρτιση, δύναμη, απίστευτη κοφτή ντρίπλα αλλά και με σωστό χαρακτήρα ήταν κατά γενική ομολογία μέσα στην ελίτ των καλύτερων δεξιών εξτρέμ στη δεκαετία του 80’ και όχι μόνο. Θα λέγαμε ήταν η έννοια του κλασικού δεξιού ακραίου επιθετικού, στα χρόνια του ορθόδοξου ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε για δεκαέξι χρόνια στην αγαπημένη του ομάδα με την οποία πανηγύρισε την κατάκτηση τριών Κυπέλλου, το 1985,1987 και το 1989.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ΑΕ Γερμασόγειας. Από μικρός αγαπούσε την ΑΕΛ και μετά από παρότρυνση του παλιού ποδοσφαιριστή και προπονητή Κώστα Πάμπου (Μαυρόκωλου) βρέθηκε στις προπονήσεις των «γαλαζοκιτρίνων», στα τέλη της δεκαετίας του 70′.
Ο 16χρονος τότε «Κολιός» όπως ήταν και το παρατσούκλι του, θα παίξει για δύο χρόνια στην εφηβική ομάδα με προπονητή τον Παυλάκη Ευστρατίου και το 1982 θα μεταπηδήσει στην πρώτη ομάδα. Ντεμπούτο είχε κάνει σε παιχνίδι Κυπέλλου κατά του Χαλκάνορα.
Η ΑΕΛ θα βρει στο πρόσωπό του ένα μεγάλο ταλαντούχο εξτρέμ, ο οποίος δεν ήταν απλά ο δημιουργός των ευκαιριών για τους συμπαίκτες του με τις ωραίες σέντρες που έβγαζε, αλλά και πολλές φορές ήταν και ο σκόρερ σημαντικών τερμάτων. Εφιάλτης για όλους τους αριστερούς ακραίους αμυντικούς που ήθελαν πάντα βοήθεια και από ποδοσφαιριστές του κέντρου για να τον σταματήσουν.
Ο Κολιαντρής στον τελικό με την ΕΠΑ το 1985,στο Μακάρειο και στην νίκη με 1-0 για την ΑΕΛ, ήταν στην 16άδα,ενώ ενδεκαδάτος βρέθηκε στους τελικούς με Απόλλωνα το 1987 και Άρη το 1989 όπου οι «γαλαζοκίτρινο»ι πήραν το τρόπαιο, νικώντας 1-0 και 3-2 αντίστοιχα.
Μαζί με κάποιος άλλους σπουδαίους συμποδοσφαριστές του και παρότι στη «δύση» της καριέρας τους, στήριξαν την νεότερη φουρνιά των ποδοσφαιριστών της ομάδας. Και όταν η ΑΕΛ την περίοδο 1995/96 είχε υποβιβαστεί, σαν πιστός στρατιώτης έμεινε εκεί και βοήθησε στα δύσκολα και μεταβατικά χρόνια που ακολούθησαν. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στα 34 χρόνια του, παίζοντας στην ΑΕΛ για 16 χρόνια, από το 1982 μέχρι το 1998. Για την προσφορά και το χαρακτήρα του κέρδισε την καθολική αγάπη και εκτίμηση των φίλων της ΑΕΛ αλλά και τα υπολοίπων φιλάθλων.
Στην Εθνική αγωνίστηκε δέκα φορές πετυχαίνοντας δύο τέρματα! Το ένα φυσικα (όπως έχουμε γράψει και στον πρόλογο) σ’ εκείνο το δραματικό παιχνίδι με τους «Τσιγκούνηδες», όπου ήταν και από τα κορυφαία στην πολύ όμορφη καριέρα που διέσχισε αυτός ο ποδοσφαιριστής.
