Όσοι έχετε ακολουθήσει τις περιπέτειες του Ντουσέιν και του Σάλι μέσα από την σειρά «Top Boy», ήδη έχετε καταλάβει πάνω κάτω για τι πράγμα μιλάμε. Για όσους όμως έχουν άγνοια επί του θέματος, να ενημερώσουμε ότι το Χάκνεϊ, είναι μια από τις πιο κακόφημες περιοχές του Λονδίνου, παρέα με το Κροΐντον, το Νιούχαμ και το Πέκαμ, έχοντας σε ετήσια βάση, περί τις 4,000 αστυνομικές υποθέσεις. Μιλάμε άλλωστε για μια περιοχή, στην οποία, από τους 280,000 κατοίκους, το περίπου 60% αποτελούν μετανάστες από κάθε γωνία του πλανήτη και κυρίως από τα νησιά της Καραϊβικής και την Αφρική.
Με το σχολείο να περνάει σε δεύτερη μοίρα για τα νεαρά παιδιά της περιοχής, ένα πολύ σημαντικό ποσοστό «εισέρχεται» στο παιχνίδι της διακίνησης ναρκωτικών, διαλέγοντας έτσι έναν επικίνδυνο τρόπο ζωής ώστε να εξασφαλίζονται τα προς το ζην. Τα ενοίκια είναι πανάκριβα, τα διαθέσιμα σπίτια είναι λιγοστά και ο χώρος για να χτιστεί κάτι καινούριο μηδαμινός, με αποτέλεσμα να μένουν έως και δώδεκα άτομα μέσα σε κάθε… νοικοκυριό. Μέχρι και το 2015 λοιπόν, ο δρόμος της παρανομίας ήταν η γρήγορη, αλλά αβέβαιη λύση. Μέχρι που ήρθε η Χάκνεϊ Γουικ και ο Μπόμπι Κασάνγκα!
Ο Κασάνγκα ήταν ένας από τους πολλούς συμμορίτες στο Χάκνεϊ. Από μικρή ηλικία του άρεσε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο, καταφέρνοντας μάλιστα να αγωνιστεί σε διάφορες τοπικές ομάδες όπως η Φίσερ Αθλέτικ και η Άσφορντ. Λίγα λεπτά πριν κάνει το ντεμπούτο του με την τελευταία, μαθαίνει ξαφνικά ότι μαχαίρωσαν τον κολλητό του. Η «τρέλα» της εφηβικής ηλικίας αλλά και η ανάγκη να μοιάσει στον μεγάλο του αδερφό, τον οδηγούν στο να αφήσει το ποδόσφαιρο για πάντα και να γίνει και επίσημα μέλος της συμμορίας.
Ήξερε εξαρχής πως αυτή η απόφαση δεν θα έβγαινε σε καλό. Βλέποντας όμως τις «ανέσεις» που είχε ο μεγάλος αδερφός, έπρεπε να δοκιμάσει. Η ελεύθερη ζωή διήρκησε μόλις μερικά χρόνια. Σε ηλικία 20 ετών, συλλαμβάνεται για οπλοκατοχή και ένοπλη ληστεία, με αποτέλεσμα να περάσει τα επόμενα οκτώ χρόνια της ζωής του σε μερικές από τις πιο σκληρές φυλακές του Λονδίνου. Η ώρα της αποφυλάκισης ήρθε το 2015. Αλλαγμένος και σαφώς σοφότερος από τα μαθήματα της ζωής, ο Κασάνγκα παίρνει την απόφαση να ιδρύσει τον πρώτο ποδοσφαιρικό σύλλογο στο Χάκνεϊ.
Φυσικά, δεν θα ήταν ένας απλός ποδοσφαιρικός σύλλογος, αλλά θα είχε μια έννοια βαθύτερη. «Ο πρώτος στόχος είναι να φέρουμε όλη την κοινότητα μαζί», ήταν η πρώτη δήλωση που έκανε ο πρώην κρατούμενος σε τοπικά μέσα μόλις δημιούργησε τον σύλλογο. Αυτό όμως που δεν είχε αναφέρει ακόμη, ήταν ότι η ομάδα θα αποτελούσε ένα «σχολείο» για τα νεαρά παιδιά από αυτές τις περιοχές, ώστε να μείνουν έξω από τα παιχνίδια του δρόμου και τους κινδύνους που κρύβουν αυτά.
Μέσα από μια κοινοποίηση στο Facebook, ο Κασάνγκα αναζήτησε τους παίκτες της ομάδας του. Ο πρώτος που αποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα ήταν ο νεαρός Σάιμον Σιριμπόε. «Συναντηθήκαμε και μου έλεγε ότι θέλει να κάνει έναν ημι-επαγγελματικό σύλλογο. Φίλε, είχε μόλις βγει από την φυλακή και ήταν πολύ αισιόδοξο αυτό που ήθελε να κάνει. Έβλεπα όμως το όραμά του και συμφώνησα να παίξω. Ήταν παθιασμένος και άξιζε μια ευκαιρία», ανέφερε ο επίσημα πρώτος παίκτης της Χάκνεϊ σε συνέντευξή του στην Guardian.
Δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση όχι να συμπληρωθεί ομάδα, αλλά ακόμη και μια απλή ενδεκάδα. Ο Κασάνγκα δεν βιαζόταν. Έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο παρασκευής κουλουριών, κάνοντας τις νυχτερινές βάρδιες για να μπορεί να έχει ένα πιάτο φαγητό και να ασχολείται με τα θέματα της ποδοσφαιρικής ομάδας. «Όταν δεν δούλευα, έπαιρνα έναν κίτρινο κουβά και γυρνούσα από πόρτα σε πόρτα και τους εξηγούσα την κατάσταση. Τους έλεγα ότι μόλις βγήκα από την φυλακή και θέλω να με βοηθήσουν να φτιάξω έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο. Οι περισσότεροι δεν άκουγαν καν, αλλά υπήρχαν και αρκετοί που έδιναν μερικά λεφτά», εξιστορείται ο ίδιος.
Οι κόποι σταδιακά έπιασαν τόπο. Η ιστορία έγινε γνωστή και μέσα σε δυο χρόνια, η Χάκνεϊ Γουίκ συγχωνεύτηκε με την Λόντον Μπάρι και κέρδισε το ημί-επαγγελματικό καθεστώς. Ένας ντόπιος αρχιτέκτονας προσφέρθηκε να βοηθήσει με την ανάπτυξη του συλλόγου και κάποια λειτουργικά κόστη, ενώ μέσα από πρωτοβουλία της FA, η ιστορία του Κασάνγκα και της ομάδας του έγινε γνωστή στο Ηνωμένο Βασίλειο, τραβώντας την προσοχή.
Σήμερα, η Χάκνεϊ βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία της Eastern Counties League, ήτοι δηλαδή η δέκατη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το ρόστερ απαρτίζεται κυρίως από παίκτες με αφρικανική καταγωγή ή με καταγωγή από διάφορα νησιά της Καραϊβικής, δίνοντας την ευκαιρία αρχικά σε πρώην κατάδικους να επιστρέψουν ομαλά στην κοινότητα χωρίς να χρειαστεί να μπλέξουν εκ νέου με συμμορίες, αλλά και σε νεαρά παιδιά προκειμένου να κρατούνται απασχολημένα κατά την διάρκεια της ημέρας μετά τις σχολικές τους υποχρεώσεις.
Ήδη περισσότερα από 160 παιδιά και 70 ενήλικοι ασχολούνται με τις αθλητικές δραστηριότητες της Χάκνεϊ, ενώ φυσικά από το δομημένο αυτό συγκρότημα δεν απουσιάζουν και τα γυναικεία τμήματα ποδοσφαίρου. Η Nike έχει έρθει σε συμφωνία με τον σύλλογο για την παροχή του αθλητικού υλικού και του ρουχισμού, ενώ διοργανώνονται και συνεδρίες με ψυχολόγους. Αναμφίβολα το κράμα πρώην κατάδικων και παθιασμένων εφήβων μοιάζει εκρηκτικό, όμως η Χάκνεϊ Γουίκ αποδεικνύει πως με τα κατάλληλα μέσα η «συνταγή» μπορεί να πετύχει!
Όσοι αναρωτιέστε για το τελευταίο, οι απορίες λύνονται μέσα από το απόσπασμα της συνέντευξης του Κασάνγκα στην FA. «Το ποδόσφαιρο δρα καταπραϋντικά. Η φυλακή μπορεί να γίνει ένα απόκοσμο και σκοτεινό μέρος, αλλά με την άσκηση και το ποδόσφαιρο σε βοηθάει να ξεχαστείς. Έμενα προσωπικά με βοήθησε πολύ ψυχολογικά. Όσοι έχουν κάνει φυλακή, είτε έχουν εμπλακεί σε ένα έγκλημα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν κάποιου είδους ψυχολογική διαταραχή».
«Όσοι είναι στις συμμορίες έχουν δει και έχουν κάνει πολύ άσχημα πράγματα και οι περισσότεροι αποκτούν μετατραυματικό στρες χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Συνεργαζόμαστε με κάποιες δράσεις, διοργανώνουμε ημερίδες με ψυχολόγους, έτσι ώστε όταν κάποιος θέλει να πάει να μιλήσει, να νιώσει ελεύθερος να το κάνει. Αυτό είναι το νόημα της συνεργασίας μας με το Recovery College». Ο ίδιος, άλλωστε, από κατάδικος κατάφερε να γίνει το έναυσμα για όσους επιθυμούν την προσωπική τους ανασύνταξη.
Ο Κασάνγκα, μέσω της Χάκνεϊ Γουίκ, καταφέρνει να βοηθήσει άτομα από το κόσμο των συμμοριών να απεμπλακούν από αυτόν τον επικίνδυνο και ανορθόδοξο τρόπο ζωής, να στηρίξει άτομα που έψαχναν μια διέξοδο στην ζωή τους, αλλά πάνω από όλα να σώσει νεαρά παιδιά από το να μπλέξουν εξαρχής με αυτόν τον τρόπο ζωής και να τους οδηγήσει στον σωστό δρόμο, όχι απαραίτητα μέσα από το ποδόσφαιρο, αλλά βάζοντας ως προτεραιότητα την εκπαίδευση από τους δρόμους και τον αθλητισμό από το hustlin’.
