Γράφει ο Κυριάκος Κωνσταντά
Το πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο των υπεύθυνων επικοινωνίας σε τούτο τον τόπο δεν σηκώνει οποιαδήποτε αμφισβήτηση.
Το παράδειγμα με τον Warda και το “γ@μώ το ΑΠΟΕΛ” ενμπίπτει στην προσπάθεια υποτίμησης των αντιπάλων στη βάση της σεξουαλικής υπεροχής: “Αυτοί που γαμούν” VS “Αυτοί που γαμιούνται”.
Η διαφορά μεταξύ ενεργητικής και παθητικής σεξουαλικότητας, αντικατοπτρίζει μια κυρίαρχη αντίληψη στην κυπριακή κοινωνία: Οι “ενεργητικοί” επιβάλλονται, ενώ οι “παθητικοί” υποτάσσονται.
Είναι φαινόμενο σύνηθες από πλευράς οπαδών, χωρίς να αξίζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ο ρόλος των υπεύθυνων επικοινωνίας των ομάδων στη χώρα (σσ. Του ΑΠΟΕΛ στην προκείμενη).
Το ότι αντέδρασαν και κατέγγελλαν ότι ένας ποδοσφαιριστής φώναζε ότι τους “γαμεί”, και αυτοπροβάλλονται ως θύματα, δεν κάνει οτιδήποτε άλλο που το να συντηρεί τη συγκεκριμένη συντηρητική, οπισθοδρομική, σεξιστική και προβληματική γενικότερα αντίληψη.
Για το επίπεδο: Οι εκπρόσωποι φορέων/οργανισμών με επιρροή, αρκούνται σε μια επιφανειακή προσέγγιση των πάντων, αδυνατώντας να προσαρμοστούν στις σύγχρονες συνθήκες. Αυτά για να δούμε ότι επικοινωνία πλέον δεν είναι μόνο PR και “μάχη” εντυπώσεων.
