Γράφει η Άννα Radic
Στην Κύπρο του 2022 εν τω μέσω της καλοκαιρινής περιόδου εγώ μαζί με κάτι τουρίστες βρήκαμε λίγη σκιά στην είσοδο μιας πολυκατοικίας διπλά από τη στάση του λεωφορείου. Ένας κύριος έχει και ένα βρέφος μαζί του το οποίο έχει τυλίξει με πετσέτα σαν μπουρίτο να μην το πιάνει ο ήλιος του καταμεσήμερου, σε σημείο που ανησυχώ λίγο. Οι υπόλοιποι είμαστε φου και φου και δώστου να κάνουμε αέρα με ότι χαρτικό βρέθηκε στη τσάντα. Οι στάσεις των λεωφορείων, όσες υπάρχουν τέλος πάντων, συνήθως αποτελούνται από ένα “στήλλο” όπως λέμε στην Κυπριακή, με μια ταμπέλα ως υπόδειξη της ύπαρξης της εκάστοτε γραμμής του λεωφορείου. Άμα έχει και παγκάκι και στέγαστρο τότε έχετε βρεθεί στις κομπλέ ντελούξ στάσεις λεωφορείου της Κυπριακής επικράτειας, συγχαρητήρια.
Ήταν τραγελαφικό να πρέπει κάθε 2 λεπτά σαν παιχνίδι whac-Α-mole να πετιέται το κεφάλι κάποιου να δει μπας και έρθει το ριμαδολεωφορείο πριν καταλήξουμε παγωτό στο πεζοδρόμιο. Εδώ, θα με διακόψεις να μου πεις, “γιατί δε βγάζεις άδεια, να πάρεις και ένα αυτοκίνητο να ξενγοιάσεις”. Να ξεγνοιάσω? Αγάπη, έχεις δει πόσο πήγε η βενζίνη? Κάνε γκλινγκ γκλονγκ να δούμε τι έμεινε στο κεφαλάκι σου. Εδώ ένα ενοίκιο δεν μπορούμε να βγάλουμε και μένουμε στους γονείς μας ακόμα, εκτός και αν με τον όρο αυτοκίνητο αναφέρεσαι σε αυτά τα hot wheels που τα έχουν στα 5 ευρώ. Μόνο τα δάνεια θα μπορέσουν να μας προσφέρουν τέτοιες ευκαιρίες εκτός αν μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς αλλιώς άστα.
Να σε ρωτήσω όμως και το άλλο, γιατί να υποχρεωθώ ρε friend να έχω αυτοκίνητο; Καλά πες εγώ είμαι able-bodied άτομο, δεν έχω κάποιο κινητικό πρόβλημα, τι γίνεται με όσους έχουν; Τους κλειδώνουμε σπίτι και τους στερούμε την ζωή, ε; Α, δεν μιλάς τώρα..
Ηλικιωμένοι, άτομα με κινητικά προβλήματα, άτομα με όποιο πρόβλημα τους αποτρέπει από το να μπορούν να οδηγήσουν τους φυλακίζουμε σπίτι και τους μετατρέπουμε σε πολίτες τριτοδεύτερης κατηγορίας. Ντροπή. Αλλά κατά τ άλλα είμαστε υπέρ της προόδου και όλο και ακούμε πως αποκτούμε αξιώματα και υποδομές ισάξια με άλλες πολύ πιο ανεπτυγμένες χώρες. Μήπως όμως να συγκεντρωθούμε στα απλά τα βασικά στα δικά μας χωράφια μπας και δούμε προκοπή;
Ας ξεκινήσουμε από το να διαχωρίσουμε την αντίληψη ότι τα λεωφορεία και μέσα μαζικής μεταφοράς είναι μόνο για τους φτωχούς μετανάστες της χώρας. Ντροπή, για ακόμα μια φορά. Ξέρεις, αγαπητέ Κύπριε του Mercedes και του BMW, οι ξένοι χρησιμοποιούν το λεωφορείο επειδή ως επί το πλείστον έτσι γίνονται οι μετακινήσεις στις πόλεις του εξωτερικού. Έτσι έμαθαν.
Θα το θέσω όμως και κάπως αλλιώς. Δεν βαρεθήκατε να ακούτε για θανατηφόρα στους δρόμους; Είναι ένα λυπηρό, καθημερινό φαινόμενο της κυπριακής πραγματικότητας. Είναι οδυνηρό να χάνεις δικό σου άνθρωπο τόσο ξαφνικά και άδικα. Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο όπου όλοι θα νιώσουμε αυτή την απώλεια για να αλλάξει κάτι;
“Και νομίζεις ότι τα λεωφορεία είναι η λύση”, θα μου πεις. Ναι, πιστεύω μπορούν να επιλύσουν αρκετά από αυτά τα θέματα. Μπορείς να βγεις, να πιεις, να γίνεις “γάρος” και να πάρεις λεωφορείο να πας σπίτι, όσοι ζήσαμε εκτός Κύπρου αυτά κάναμε. Θα έχει και η εκάστοτε μανούλα κάτι λιγότερο να την αγχώνει.
Νιώθω όμως πως κάθε φόρα που εκφράζω τέτοιους προβληματισμούς σε παρέες ή σε κουβέντες με άλλους να με κοιτάνε λες και μιλώ σε κάποια εξωγήινη διάλεκτο – μακάρι άλλα που τέτοια τύχη. Παρ’ όλα αυτά, το δηλώνω και δημόσια, περισσότερες πιθανότητες έχω να κάνω rejoin την εξωγήινη φυλή μου παρά να πραγματοποιηθούν όλα τα πιο πάνω σε τούτο τον τόπο.
E.T. go home. Αγαπητοί aliens, ελάτε πάρτε με από εδώ.
Υ.Γ.1: Το κείμενο το έγραψα μια μέρα πριν το ατύχημα στον παραλιακό Λεμεσού όπου η μητέρα συμμαθήτριας μου από το σχολείο παρασύρθηκε από αυτοκίνητο ενώ πήγαινε για μπάνιο στην παραλία.
Υ.Γ. 2: Αυτό είναι το παιχνίδι whac-A-mole για όσους είναι οπτικοί τύποι ή ήθελαν μια διευκρίνιση.
Υ.Γ.3: Και να έρθουν να με πάρουν η εξωγήινοι, δεν θα βρίσκουν πάρκινγκ.
Υ.Γ.4: Ο τίτλος είναι από επεισόδιο του Κωνσταντίνου & Ελένης, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…