Γράφει ο Χρήστος Χαραλάμπους
Πριν ακόμα ξεκινήσει η κατασκευή του το 1977, άρχισε να προβάλλεται μέσα από διαφημιστικές καταχωρήσεις στις εφημερίδες της εποχής, σε μια προσπάθεια της εταιρείας να προσελκύσει το ενδιαφέρον αγοραστών. Άλλωστε ήταν το πρώτο μεγάλο κατακόρυφο κτήριο (14 όροφοι) που θα κτιζόταν στην Λεμεσό και μάλιστα σε μια περιοχή (επί της λεωφόρου Ομονοίας), κοντά στο λιμάνι, που προσφερόταν για επένδυση από Κύπριους και ξένους επιχειρηματίες.
Η διαφημιστική προβολή του Maritime Building σε συνδυασμό με την φήμη που είχε τότε η κατασκευάστρια εταιρεία Pieris Estate εντός και εκτός Κύπρου, συνέβαλαν στο να προπωληθούν αρκετά καταστήματα και γραφειακοί χώροι. Μόνο που οι εταιρείες και όσοι άλλοι επένδυσαν σε αυτό το κτήριο, δεν πήραν τελικά ούτε ένα τετραγωνικό αφού η κατασκευή του κτηρίου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά, η περιβόητη «πολυκατοικία Πιερή», όπως είναι γνωστό το κτήριο στον πολύ κόσμο, παραμένει ένας τσιμεντένιος εφιάλτης για την πόλη της Λεμεσού και ιδιαίτερα για την πυκνοκατοικημένη πλέον και ευρείας κυκλοφορίας λεωφόρο Ομονοίας. Εδώ και πολύ καιρό, η τύχη του 14οροφου κτηρίου αποτελεί αντικείμενο έντονων συζητήσεων και διαβουλεύσεων, με την κατεδάφιση του να αποτελεί πλέον μονόδρομο, κυρίως για λόγους ασφάλειας.
Φαίνεται όμως ότι το όλο ζήτημα σκαλώνει σε κάποια διαδικαστικά με τον εκκαθαριστή του ακινήτου, Κώστα Φραντζή, να επιρρίπτει ευθύνες για την καθυστέρησης της κατεδάφισης, στον Δήμο Λεμεσού. Ο ίδιος, πάντως, ούτως ή άλλως δηλώνει αποφασισμένος, να προχωρήσει στην κατεδάφιση, τονίζοντας, με την ιδιότητα και του σεισμολόγου, ότι το κτήριο είναι άκρως επικίνδυνο και έτοιμο να καταρρεύσει με ένα δυνατό σεισμό.
Μιλώντας στο Limassol today, ο κ. Φραντζής ο οποίος ανέλαβε ως εκκαθαριστής το 2007, εξηγεί ότι οι κατασκευαστικές εργασίες στο κτήριο σταμάτησαν το 1986 όταν η εταιρεία Pieris Estate, κήρυξε πτώχευση.
«Προσπάθησα επανειλημμένως να πουληθεί το κτήριο αλλά χωρίς τελικά αποτέλεσμα αφού, Κύπριοι, Ρώσσοι, Λιβανέζοι και άλλοι επενδυτές που είχαν δώσει προκαταβολές για την αγορά του, στην συνέχεια μετάνιωναν αφού μετά από στατικές και άλλες μελέτες που έκαναν διαπίστωναν ότι το κτήριο είχε σοβαρά προβλήματα», όπως αναφέρει, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «8 κεντρικές κολώνες θα έπρεπε να ενισχυθούν για να αντέξουν ενώ ο τελευταίος όροφος θα έπρεπε να κατεδαφιστεί αφού παρουσίαζε μεγάλη κλίση και γενικότερα το κτήριο δεν ήταν αντισεισμικό που ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα».
Ο κ. Φραντζής αποφάσισε ότι το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει, αφού κάθε προσπάθεια πώλησης του κτηρίου οδηγούσε σε ναυάγιο, ήταν η κατεδάφιση του, δεδομένων και των πολλών προβλημάτων που υπήρχαν σε ότι αφορά τόσο την επικινδυνότητα όσο και την βρωμιά και την οχληρία που δημιουργούσε στη περιοχή, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οι δικαιολογημένες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από περιοίκους, αφού ήδη είχαν αρχίσει να πέφτουν κομμάτια από μπετόν ενώ το κτήριο μετατράπηκε σταδιακά και σε καταφύγιο για παρανομίες, ενώ αποκολλήθηκαν και κλάπηκαν διάφορα υλικά.
Ο εκκαθαριστής γνωστοποίησε την απόφαση για κατεδάφιση στο Δήμο Λεμεσού ο οποίος από την πλευρά του τοποθέτησε σε διάφορα σημεία του κτηρίου προειδοποιητικές πινακίδες για την επικινδυνότητα του ενώ έγιναν κατά καιρούς και κάποιοι καθαρισμοί από τα κάθε είδους σκουπίδια. Κάτι όμως που δεν κράτησε για πολύ αφού συνεχώς οι ισόγειοι χώροι μετατρέπονται σε σκουπιδότοπο.
Το μπαλάκι για την κατεδάφιση βρίσκεται στον Δήμο
Το ζήτημα όμως της κατεδάφισης, δεν προχωρά κι αυτό, όπως αναφέρει ο κ. Φραντζής, επειδή «βρίσκω εμπόδια από τον Δήμο στην έκδοση της άδειας για κατεδάφιση, με το δικαιολογητικό ότι δεν έχουν γίνει εκ μέρους μου όλες οι ενέργειες που έπρεπε να γίνουν». Όμως, όπως τονίζει, όλες οι ενέργειες έγιναν από το 2018 και συνεχίστηκαν και το 2019 και το 2020.
«η απάντηση-απόρριψη μου δόθηκε πριν λίγες μέρες αναφέροντας μου ότι ενδεχομένως λόγω και των μέτρων για την πανδημία να μην έγινε κατορθωτό να την πάρω νωρίτερα… Αυτά θεωρώ ότι είναι προφάσεις εν αμαρτίες γιατί από την στιγμή που ο ίδιος ο Δήμος έχει σηματοδοτήσει το κτήριο ως επικίνδυνο θεωρώ αδιανόητο να δημιουργεί προσκόμματα στην χωρίς άλλη καθυστέρηση κατεδάφιση του».
Τώρα, όπως επισημαίνει ο κ. Φραντζής «μου ζήτησαν κάποια επιπλέον έγγραφα τα οποία και κατέθεσα και όπως μου είπαν θα τα μελετήσουν και βρίσκομαι σε στάση αναμονή για την παραχώρηση της άδειας κατεδάφισης».
Τονίζοντας ότι η απόφαση του για κατεδάφιση του κτηρίου είναι αμετάκλητη, ο κ. Φραντζής, υποδεικνύει ότι αν δεν γίνει αυτό, το κτήριο θα καταρρεύσει με ένα ενδεχόμενο σεισμό με απρόβλεπτες τις συνέπειες.
«Είτε με την έγκριση του Δήμου είτε όχι, θα ενημερώσω τον Αρχηγό Αστυνομίας και θα προχωρήσω στην κατεδάφιση… το κτήριο μου ανήκει ως εκκαθαριστής και εφόσον κρίνω και ως σεισμολόγος ότι κάποια στιγμή θα καταρρεύσει, αυτό θα πρέπει να κάνω…».
Από την κατεδάφιση δεν θα υπάρξουν μπάζα
Αναφερόμενος στην διαδικασία της κατεδάφισης, ο κ. Φραντζής μας είπε ότι αποτάθηκε σε αρκετές εταιρείες και τελικά κατέληξε σε συμφωνία με ειδικό εργολάβο ο οποίος ανέλαβε την κατεδάφιση διαβεβαιώνοντας ότι όλα θα γίνουν με ασφάλεια και χωρίς προβλήματα. Το κόστος θα ανέλθει στις 450.000 ευρώ.
Σε ότι αφορά την διαδικασία που θα εφαρμοστεί, εξηγεί ότι η κατεδάφιση θα διαρκέσει τρεις περίπου μήνες και θα ξεκινήσει από τα πιο ψηλά σημεία έτσι ώστε τα χαλάσματα να καταλήγουν κάθε φορά στους πιο κάτω ορόφους, μέχρι να φτάσει η κατεδάφιση στο επίπεδο του ισογείου.
Όπως τονίζεται, δεν θα υπάρξουν καθόλου μπάζα τα οποία θα πρέπει να μεταφερθούν σε άλλο χώρο αφού μπετόν και άλλα υλικά θα ανακυκλώνονται επί τόπου και θα στο τέλος θα καλύψουν στο διώροφο υπόγειο το οποίο προοριζόταν για χώρους στάθμευσης.
Με την ολοκλήρωση της κατεδάφισης και την κάλυψη του υπογείου με τα ανακυκλωμένα μπάζα, θα δημιουργηθεί ένας επίπεδος χώρος τεσσάρων μεγάλων οικοπέδων, τα οποία, όπως αναφέρει ο κ. Φραντζής, θα πωληθούν ώστε να εξασφαλιστούν τα χρήματα με τα οποία θα γίνει κατορθωτό να αποζημιωθούν εταιρείες και άτομα που είχαν αγοράσει χώρους στο κτήριο.
