Έβλεπα τα παιδιά αυτές τις μέρες να παλεύουν για τις εξετάσεις. Πάντα με συγκινούν τα παιδιά κατά την ώρα των διαγωνισμάτων ή των εξετάσεων. Με συγκινεί το βλέμμα τους το απλανές στο ταβάνι, στο παράθυρο, στην άσπρη τους κόλλα την ώρα που σκάβουν στις κατακόμβες του μυαλού τους να ανασύρουν την πληροφορία. Βλέπω την αγωνία μέσα στα μάτια τους να θυμηθούν κατά γράμμα, να καταγράψουν σωστά, να καταφέρουν να αποδείξουν ότι δούλεψαν, κουράστηκαν, έμαθαν.
Κοιτούσα τα παιδιά να αφήνουν πίσω τους τις αίθουσες άλλοι με χαρά και ενθουσιασμό και άλλοι με απογοήτευση. Κι ήθελα να πω «μπράβο» ή «δεν πειράζει», ή «την άλλη φορά θα τα πας καλύτερα», ή κάτι ξέρω γω…Τίποτε δεν είπα. Εξαφανίζονταν. Λες κι έχουν αλλεργία σε αυτούς τους χώρους, σε αυτούς τους τοίχους, στο κουδούνι, στους καθηγητές. Όσο και να μας πληγώνει, συμβαίνει.
Κι όλο σκέφτομαι , ίσως με κάποια αφέλεια. Πού ακριβώς αποτύχαμε; Φταίει η κατ΄οίκον εργασία που τους στερεί τους φίλους τους, τα χόμπι τους, στην ξεκούραση; Φταίει η πίεση από το σχολείο να μάθουν με τον τρόπο που εμείς θέλουμε; Φταίει η ύλη που τους αφήνει αδιάφορους; Φταίει η πίεση από τους γονείς οι οποίοι βιώνουν την σχολική «αποτυχία» ως μια δική τους αποτυχία αδιαφορώντας κατά βάθος για τα πραγματικά συναισθήματα και θέλω των παιδιών τους;
Με αυτές τις σκέψεις περιμένω τα παιδιά να μπουν στην τάξη αύριο. Και θέλω να τους πω πως αν πέτυχαν ή αν έχουν αποτύχει σε αυτές τις εξετάσεις δεν έχει σημασία για το ποιοι είναι, πόσο αξίζουν οι ίδιοι ως άτομα, ως προσωπικότητες, ως ιδιοσυγκρασίες. Εξάλλου, δεν είναι οι μόνοι που κάνουν λάθη. Εδώ ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα έχει κάνει το λάθος να «μετρά» με το δικό του μέτρο αυτό που αποφάσισαν κάποιοι ότι είναι σημαντικό. Όσο για το Pisa και άλλους διεθνείς δείχτες που μας αποδεικνύουν πως το δικό μας «μέτρο» δεν είναι απόλυτο, σφυρίζουμε αδιάφορα. Και πάλι , ίσως αφελώς, σκέφτομαι πως αν ως σύστημα αδυνατούμε να κατανοήσουμε το περιεχόμενο του «κειμένου» που γράφει μια ολόκληρη κοινωνία, τότε είναι που έχουμε εμείς αποτύχει, κύριοι και κυρίες εκεί πάνω στα ψηλά τα δώματα.
