Επίκαιρο όσο ποτέ και άκρως ενδιαφέρον, είναι το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το φετινό 17ο Επιστημονικό Συμπόσιο Προφορικής Ιστορίας που αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς θεσμούς για την Λεμεσό, με διοργανωτή το Ιστορικό Αρχείο και Κέντρο Μελετών – Παττίχειο Δημοτικό Μουσείο.
«Η Λεμεσός των προσφύγων: Βιωματικές ιστορίες εκτοπισμού», είναι το θέμα του Συμποσίου, μέσα από το οποίο αναδεικνύεται η Λεμεσός ως η πόλη που ανέκαθεν προσέλκυε το ενδιαφέρον και δεχόταν την εγκατάσταση, την δραστηριοποίηση και τελικά την ενσωμάτωση στην τοπική κοινωνία, πολλών ξένων προερχόμενων από διάφορες χώρες και πολιτισμούς.
Μια συμβιωτική πόλη που έχει δημιουργηθεί από κύματα εσωτερικών και εξωτερικών μεταναστών που θέλησαν να έρθουν και να εγκατασταθούν εδώ λόγω της φυσικής της θέσης ως λιμάνι αλλά και των ευκαιριών που παρείχε, ως βιομηχανική πόλη. Ανέκαθεν ήταν μια πολυπολιτισμική πόλη η Λεμεσός και όχι τα τελευταία χρόνια με τις μαζικές αφίξεις Ευρωπαίων πολιτών ή και υπηκόων τρίτων χωρών, όπως συνηθίσαμε να αποκαλούμε όλους τους εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης ανθρώπους.
Μιλώντας στο Limassol Today, ο Διευθυντής του Ιστορικού Αρχείου, Μίμης Σοφοκλέους, παρομοιάζει την Λεμεσό με ένα «μουσείο φιλίας», μια πόλη που ήταν πάντα ανοικτή, που ποτέ δεν έδιωχνε κόσμο. Αντίθετα, δεχόταν τους ξένους απ’ όπου κι αν προέρχονταν και τους ενσωμάτωνε στο τοπικό στοιχείο.
«Είχαμε τους Παφίτες της δεκαετίας του ‘50, τους Μαραθεύτες του 1890 που δημιουργούν και την Μαραθευτογειτονιά, τους Τουρκοκύπριους που έρχονται από τα χωριά και εγκαθίστανται στην πόλη, τους Πολωνούς που δημιούργησαν την δική τους κοινότητα, τους Μαλτέζους, τους Ινδούς που είχαν έρθει με τον Αγγλικό Στρατό επί αποικιοκρατίας, τους Τσερκέζους, τους Ρώσους που ήρθαν σε μεγάλους αριθμούς το 1917, τους Χιώτες το 1941, τους Επτανήσιους από τους οποίους δημιουργήθηκε και η καντάδα της Λεμεσού…» αναφέρει ενδεικτικά, προσθέτοντας βέβαια και όλους εκείνους τους Κύπριους πρόσφυγες του 1974 και ιδιαίτερα τους Βαρωσιώτες που επέλεξαν την Λεμεσό για την εγκατάσταση τους.
«Δεν έχουμε δυστυχώς, αντιληφθεί την προσφυγιά ως στοιχείο δύναμης για τη Λεμεσό και την Κύπρο γενικότερα… παρά το γεγονός ότι, όπου βλέπουμε μετανάστες υπάρχει και πρόοδος…», επισημαίνει ο Μίμης Σοφοκλέους.
Θέλοντας να ευαισθητοποίησουν τον κόσμο για την κατάσταση των προσφύγων και γενικότερα των μεταναστών που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, οι συντελεστές του Συμποσίου επέλεξαν για την φιλοτέχνηση της σχετικής αφίσας, το βραβευμένο διεθνώς συμβολικό έργο «Immigrants» της Πόπης Νικολάου που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του 5ου Παγκύπριου Διαγωνισμού Εικαστικών Τεχνών Δευτεροβάθμιας Γενικής Εκπαίδευσης.
Το 17ο Επιστημονικό Συμπόσιο Προφορικής Ιστορίας, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 27 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο «Πάνος Σολομωνίδης και θα διαρκέσει από τις 9 το πρωί μέχρι τις 2.30 το μεσημέρι.
Το Πρόγραμμα του Συμποσίου
Εγγραφή Συνέδρων (9-9.30πμ)
Χαιρετισμοί (9.30-10)
Nίκος Νικολαίδης, Δήμαρχος Λεμεσού, Μίμης Σοφοκλέους, Διευθυντής Ιστορικού Αρχείου Λεμεσού, παρουσίαση του έργου «Immigrants» από την καλλιτέχνη Πόπη Νικολάου.
Πρώτη συνεδρία (10-11.30)
Κύριος ομιλητής: Χαράλαμπος Χρυσοστόμου, Διεθνολόγος ΤΕΠΑΚ
Εισηγήσεις:
1. Χριστάκης Σεργίδης: «Kτίζοντας τους προσφυγικούς συνοικισμούς στη Λεμεσό»
2. Κυριάκος Κουδούνας: «Δήμος Μόρφου εν τη Προσφυγιά»
3. Γιώτα Τράντα: «Μιχάλης Κουλουμής: ο καλλιτέχνης εν εξορία»
4. Άντρη Ζάκου: «Πηγαίνοντας σχολείο στην προσφυγιά»
(Διάλειμμα 11:30-12:00)
Δεύτερη συνεδρία (12-14.30μμ)
Κύριος ομιλητής: Χριστίνα Κωνσταντίνου Ζαντή, Γραφείο Ευρωπαϊκών Θεμάτων Δήμου Λεμεσού.
Εισηγήσεις:
1. Χριστίνα Καραπατάκη: «Μουσική Πολυχρωμία Λεμεσού»
2. Χρύσανθος Χρυσάνθου: «Ρώσσοι «Εμιγκρέδες» στην Λεμεσό 1917-1922»
3. Νόλη Μωϋσή & Βαρβάρα Στιβαρού: «30 χρόνια σε νέα πατρίδα»
4. Xάννα Πισσά: «Πολωνική παροικία στη Λεμεσό»
5. Μίμης Σοφοκλέους: «Το Τσερκέζ Τσιφλίκ»
Στα πλαίσια του Συμποσίου θα λειτουργήσει και έκθεση βιβλίου σε ξένες γλώσσες που αναφέρονται στην Λεμεσό ως πόλη φιλοξενίας αλλά και έκθεση γλυπτών και άλλων σχετικών εντύπων και έργων τέχνης.
Χρήστος Χαραλάμπους
