Για όσους οδηγούν στη Λεμεσό θα πρέπει να ξέρουν πως ο τυποποιημένος χάρτης δεν ισχύει και πολύ. Τα σημεία της πόλης που όλη στην καθημερινότητα μας συχνά αναφέρουμε προέρχονται από ονόματα ή από παρατσούκλια που οι Λεμεσιανοί μέσα στο χρόνο τα κράτησαν και τα ενσωμάτωσαν στην καθημερινότητα της πόλης.
Φώτα του Σιμιλλίδη – Η υπεραγορά που άφησε εποχή
Όταν πρωτο-λειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η υπεραγορά Σιμιλλίδη ήταν μια από τις μεγαλύτερες της Κύπρου. Αποτέλεσε στα σέβεντις, το αντίπαλο δέος της ΕΣΕΛ. Ο ιδιοκτήτης της ήταν ο Ιωάννης Σιμιλλίδης. Παλιός αυτοδημιούργητος έμπορας της περιοχής της δημοτικής αγοράς, διέβλεψε τις προοπτικές που διανοίγονταν μπροστά του και άδραξε την ευκαιρία. Η υπεραγορά, βρισκόταν στην διασταύρωση της λεωφόρου Μακαρίου με την οδό Γιαν Σιμπέλιους. Ο δρόμος φυσικά τότε όπως ανάφερε στον «Π» ο μοναχογιός του έμπορα, Ρίκκος Σιμιλλίδης, ήταν πολύ πιο στενός και η γύρω περιοχή αραιοκατοικημένη. Όταν ο διορατικός έμπορας εκμυστηρεύτηκε στη σύζυγο του Φλωρεντία της προθέσεις του, αυτή του αποκρίθηκε «θα πας να ανοίξεις μαγαζί στα κατσάβραχα»;
Η επιτυχία όμως ήρθε νωρίς και η φήμη της δεν άργησε να εξαπλωθεί ανά το παγκύπριο, καθώς διέθετε πληθώρα προϊόντων, πολλά εκ των οποίων εισάγονταν από την Αγγλία. Στον πρώτο όροφο του κτιρίου, άνοιξε στα 1965 το Elysee, ένα από τα πρώτα μοδάτα καφέ της Λεμεσού και στο roof garden, εστιατόριο. Σύντομα η υπεραγορά έδωσε το όνομά της, στα φώτα τροχαίας που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Η λειτουργία της υπεραγοράς τερματίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ωστόσο το τοπωνύμιο διατηρείται μέχρι τις μέρες μας. Το κτίριο υπάρχει ακόμη και στο ισόγείο του, σήμερα λειτουργεί κατάστημα πώλησης αθλητικών ειδών. Ο Ιωάννης Σιμιλλίδης απεβίωσε το 2004.
Φώτα του Αρι-Ελ
Προς μεγάλη μας έκπληξη ανακαλύψαμε, ότι η ονομασία του κινηματογράφου ΑΡΙΕΛ που έδωσε το όνομα του και στα παρακείμενα φώτα τροχαίας, στη διασταύρωση των λεωφόρων Μακαρίου και Αγίας Ζώνης, δεν υιοθετήθηκε από το όνομα κάποιας ξενόφερτης μάρκας, αλλά αποτελεί την ένωση των πρώτων αρχικών, δυο ονομάτων. Αυτά του Αριστοτέλη και Ελένης Πολεμίτου, ιδιοκτήτων του κινηματογράφου. Το ζεύγος που ασχολείτο με τη διαχείριση κινηματογραφικών αιθουσών, διατηρούσε ακόμη ένα κινηματογράφο στο κέντρο της Λεμεσού, τον γνωστό ΡΕΚΑΛ. Ο κινηματογράφος ΑΡΙΕΛ λειτούργησε γύρω στο 1966 και αποτελείτο από δύο αίθουσες, μια χειμερινή (σήμερα Αποθήκες Σταυράκη) και μια θερινή. Έβαλε λουκέτο στα μέσα της δεκαετίας του 1980.
