Γράφει ο Πάρις Δημητριάδης*
Σε μέρη όπως η Βρετανία και η Ολλανδία η συζήτηση γύρω από τις στάσεις των λεωφορείων περιστρέφεται γύρω από την ανάγκη να γίνουν οι στέγες τους φιλικές απέναντι στα… έντομα και στα αγριολούλουδα. Σε μέρη όπως η Κύπρος, η συζήτηση γύρω από τις στάσεις των λεωφορείων, εχμ, δεν έγινε επί της ουσίας ποτέ.
Η Ουτρέχτη και το Λέστερ, για να μιλήσουμε με παραδείγματα, δύο πόλεις μεσαίου κιόλας μεγέθους πληθυσμιακά -συγκρίσιμες δηλαδή με τις δικές μας πόλεις- έχουν γίνει διεθνώς πρότυπα για τις πράσινες στέγες στις στάσεις των λεωφορείων τους.
Το δημοτικό συμβούλιο του Λέστερ συνεργάστηκε συγκεκριμένα με τη διαφημιστική εταιρία Clear Channel με σκοπό να «αναμορφωθούν» και οι 479 στάσεις λεωφορείου της πόλης.
Το σκεπτικό ήταν όπως κάθε στάση αντικατασταθεί από μια φιλική προς το περιβάλλον κατασκευή, με «ζωντανές» οροφές, στις οποίες θα φυτεύεται μια μίξη από αγριολούλουδα και άλλα φυτά προς ενίσχυση της τοπικής βιοποικιλότητας, που με τη σειρά τους θα βοηθούν κι αυτά στην αύξηση του αριθμού των μελισσών, των πεταλούδων και άλλων εντόμων επικονίασης.
Σε ό,τι αφορά στις αρχές της Ουτρέχτης, της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης στην Ολλανδία, το σχέδιο προνοούσε για στέγες πράσινου σε 316 στάσεις λεωφορείων, οι οποίες εξοπλίστηκαν κιόλας με φωτισμό LED και με παγκάκια από μπαμπού. Στις ολοπράσινες αυτές στέγες των στάσεων της Ουτρέχτης έχουν φυτευτεί φυτά του γένους σέδου, τα οποία δεν χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και προσελκύουν τις μέλισσες. Επιπλέον, έχουν φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κατακρατούν τόσο το νερό της βροχής όσο και τα σωματίδια της σκόνης.
Όχι πως θα ήταν κακή και πέρα για πέρα ανέφικτη ως ιδέα, μια χαρά υλοποιήσιμη είναι αν το αποφασίσει κανείς, αντιλαμβάνομαι όμως πως ως Κύπρος απέχουμε «λίγο» από το να δημιουργήσουμε και εμείς πράσινες στέγες στις στάσεις των λεωφορείων μας.
Τι θα λέγατε εντούτοις αν αρχίζαμε με κάτι ανυπόφορα κοινότοπο και στοιχειώδες όπως το να… φτιάχναμε στάσεις- σκέτο στους δρόμους μας;
«Καλοό, πολύ καλοοό» θα έλεγε με το χαβαλεντζίδικό του υφάκι ο τυπάκος στα αριστουργηματικά βίντεο του λούμπεν, για όλους όσοι είναι εξοικειωμένοι με το καλύτερο μοντάζ στο ελληνόφωνο ίντερνετ!
Αναφέρομαι φυσικά σε έξυπνες στάσεις λεωφορείων, κανονικές στάσεις του αιώνα που διανύουμε δηλαδή, οι οποίες εκτός από το ότι θα σου προσφέρουν την απαραίτητη σκίαση για να μπορείς να υπάρχεις ως άνθρωπος «στο νησί που απολαμβάνει ηλιοφάνεια τις 360 από τις 365 ημέρες του χρόνου», θα διαθέτουν και τις εξίσου απαραίτητες ψηφιακές σημάνσεις, που θα σε ενημερώνουν σε πραγματικό χρόνο για το ακριβές λεπτό άφιξης του οχήματος καθώς και για τυχόν έκτακτες τροποποιήσεις στα δρομολόγια.
Αν δεν κάνω λάθος, σε ολόκληρη την πόλη της Λεμεσού μόνο μία τέτοια στάση έχει εμφανιστεί και βρίσκεται στην αρχή της παραλιακής λεωφόρου, κοντά στο παλιό λιμάνι και στην Ανεξαρτησίας. Υποθέτω πως το ότι είναι σχεδόν πάντοτε γεμάτη με επιβάτες, που συχνά στριμώχνονται κιόλας στην αναμονή, δεν πρέπει να θεωρείται συμπτωματικό ως γεγονός.
Εάν λοιπόν υπήρχαν τέτοιες, νορμάλ στάσεις, παντού στην πόλη και εάν ταυτόχρονα είχαμε διαθέσιμη μία εφαρμογή στο κινητό μας τηλέφωνο που να μας τροφοδοτεί με συνεχή και έγκυρη πληροφόρηση για τα δρομολόγια, τους χρόνους διαδρομής και τους χρόνους διέλευσης των οχημάτων, πόσο λιγότερο θα διστάζαμε να χρησιμοποιήσουμε τελικά το λεωφορείο;
Προσωπικά, θα είχα το κίνητρο, αν γνώριζα σίγουρα τις ώρες άφιξης και τα δρομολόγια.
Όταν όμως λέω παντού στην πόλη να τοποθετηθούν τέτοιες, φυσιολογικές στάσεις, εννοώ κυριολεκτικά παντού. Όχι μόνο στην παραλιακή λεωφόρο και στη Μακαρίου, για παράδειγμα.
Mήπως τελικά ο διάβολος για την περιβόητη αναβάθμιση των συγκοινωνιών μας βρίσκεται στη λεπτομέρεια; Μήπως «το θέμα» είναι απελπιστικά πιο απλό από ότι νομίζουμε και με μία στοιχειώδη και κοινότοπη, πλην όμως απαραίτητη αναβάθμιση του συστήματος, το κοινό θα χρησιμοποιήσει επιτέλους τα λεωφορεία;
Καλά, και εσύ εμπιστεύεσαι το κράτος και τις τοπικές μας αρχές πως θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μία τέτοια ψηφιακή Πύλη, χωρίς να πέφτει συνεχώς, θα ήταν μία αιτιολογημένα διατυπωμένη ερώτηση.
Προχθές είχαμε το φιάσκο με την Πύλη εμβολιασμού…
Το εμπιστεύομαι, ναι! Πιστεύω σ’ αυτό! Πιστεύω πως οι τοπικοί μας θεσμοί μπορούν να προσεγγίσουν επιδερμικά τον αιώνα που ζούμε!
Θέλουμε; Το σκεφτήκαμε ειλικρινά ποτέ; Αυτό ίσως να είναι ακόμη ένα «καλοοό, πολύ καλοοό» ερώτημα.
*Δημοσιογράφος
