Γράφει η Ανθή Ερμογένους
Η κατοχή είναι εδώ και ξέρω και ξέρεις πως προέκυψε. Η μη λύση είναι εδώ, η οριστική διχοτόμηση στα σκαριά και ναι, προκύπτει, πέραν από την εισβολή, και από εθνικιστικές εμμονές. Και ναι πρέπει να αποσχιστούμε απο εμμονές σε πολιτικούς, από τη φετιχοποιημένη ανάγκη της ηρωοποίησης τους.
Την πιο ωραία πολιτικής αντίληψης κουβέντα μου την είπε ένας γέρος κύριος στο γραφείο μόλις πρωτοήρθα από τις σπουδές. “Κανεί κορούα μου εσείς η νέα γενιά να κάμνετε οπαδικά στρατόπεδα Γρίβα, Μακαρίου, Γλαύκου, Τάσου, Σπύρου και τούτους ούλλους. Ένεν ίσα κι όμοια αλλά ότι πληρώνουμε σήμερα, εν λόγω του ότι έν μιλούμε για τους χειρισμούς του σήμερα αλλά του εχτές. Σταμάτατε τα είδωλα τζαι να τσακώνεστε για λλοου τους, να πιππιλάτε λόγια τους και τούτοι εν η γενιά που ήταν ουλοι τζαμε με τον έναν τρόπο ή τον άλλο μες τον ιστό της ιστοριας που σας επαραδωσεν τόπον μοιρασμένον, ξιμπαρομένον, εχθρεμμένο, με εδαφική κατάθλιψη που την απαρκήν των σειρήνων τζαι κάθε 20 Ιούλη παίζουν ακόμα. Άστε τους πίσω σας τζιαι Γρίβες τζαι Ντενκτάς, εδολοφονήσαν τον τόπο. Δείτε τι σώζεται ποδά τζαι δα τζαι αρκέψετε τον τόπο που την αρχή, εσείς τζι οι άλλοι ποτζί, τζίνοι που θέλουν λύση μαζί σας, όχι τζίνοι που ειδωλοποιούν τον κατακτητή, μαζί”.
Αυτά είπε ο γέρος, να απαξιώσουμε, να αφήσει ο κόσμος πίσω τις ιδέες Γριβα, ένωσης, χούντας, πραξικοπηματιών για να μεν αναγεννούνται.
Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πείσει τη μάνα της χρόνια τώρα να της μιλήσει για την εισβολή, το πραξικόπημα, τις μέρες εκείνες για να έχει εικόνες. Τη μάνα μου όμως, όχι Τάσσους, όχι Γρίβες, Αναστασιάδηδες, όχι διπολικές αναπαραστάσεις του Μακαρίου απο τρίτους). Ο γέρος (κι εγώ) μιλά για απαλειφή, ξιμπάρωμα του εθνικισμού απο τα μυαλά μας και την παιδεία μας που μας δεσμεύει στο να γίνει η διχοτόμηση στάτους κβό, που κρατά στα ασάλευτα την κατοχή, δεν μιλά, ούτε μιλώ για μνημοκτονία. Ο γέρος, είπε να σταματήσουμε να ειδωλοποιούμε πολιτικούς της μιας και της άλλης πλευράς, που φέραν την κατοχή, να θαφτούν στα σκοτεινά μπαούλα τις ιστορίας ως καταδικασμένες περσόνες που αποπέμψαμε, σιχαθήκαμε, και δεν τις κουβαλούμε στο παρόν. Και να προχωρήσουμε χωρίς αυτούς σε ολοκληρωμένη πατρίδα. Η ανάκληση τους, δημιουργεί νέους οπαδούς τους.
Είτε θα απορρίψουμε τους ταγμένους εθνικιστικούς ψυχαναγκασμούς, είτε είμαστε δεσμευμένοι στις επαναλήψεις μας, και θα συνεχίσει κόσμος να επιδίδεται ακόμα στο αντίναγμα της φουστανέλας και ουδέποτε θα βρούμε μια συμβίωση της προκοπής χωρίς εισβολείς πλέον. Και το λέω με την πλήρη συνείδηση και γνώση πως η “άλλη” πλευρά έχει κατοίκους που καταδικάζουν την εισβολή, που απέπεμψαν τους πολιτικούς που την έπραξαν, που είναι πραγματικά γόνοι της ειρήνης και της καταδίκης των παλιών. Με αυτούς είμαστε το παρόν, και αν θέλει η ιστορία και το μέλλον. Με αυτούς μπορούμε να διαγράψουμε οριστικά τις ιδέες εθνικισμού που τραυμάτισαν την Κύπρο, που ξεσπίτωσαν, βίασαν, σκότωσαν, και μοίρασαν.
Ακριβώς τούτη τη μέρα βρίσκω κατάλληλη να πω να θάψουμε στον τάφο της απαξιωτικής λήθης τον πραξικοπηματία, ως την απόλυτη πράξη καταδίκης του, να σβήσουμε από τον ενεστωτικό καμβά τις ιδέες του και να βρούμε ειρηνικά σχήματα πια με τους “άλλους απ’εκεί”, μαζί (ΤΚ). Τούτη τη μέρα βρίσκω να πω πως ο κατακτητής δεν ήρθε μόνος. Και πως την Τουρκία δεν τη συγχώρεσε η ιστορία, την μίσησε και δεν θέλει να της δίνει λόγο και βήμα να πορώνει τους δικούς της εθνικιστές.
Δεν ζητώ σε καμιά γραμμη του κειμένου να στρεψοδικήσουμε ή να παραγράψουμε. Να απολυμάνουμε τα αίσχη του τόπου, να τα καυστηριάσουμε να φύγουν οριστικά, και να δούμε επανενωμένη ειρηνική πατρίδα ποθώ. Δεν θέλω άλλους ήρωες και δεν θέλω να μιλώ καν για τους βαρβάρους, γιατί ακόμα θρέφουν τέρατα όσο τους φέρνεις στον παρόν λόγο, βγάζεις τους υποστηρικτές τους στην επιφάνεια να αρθρώνουν λόγο. Να βγούμε απο τα σχήματα τους που μοίρασαν αυτό τον τόπο. Να τελειώσουμε οριστικά με αυτά. Τούτος ο τόπος θέλει να απολυμανθεί από Γρίβες και κατακτητές Τούρκους, τούτος ο τόπος έχει άλλο προορισμό από τη διχοτόμηση.
