Η 8η Νοεμβρίου γιορτάζεται κάθε χρόνο ως Παγκόσμια Ημέρα Πολεοδομίας – Χωροταξίας (World Town Planning Day) για να καταδείξει τη συνεισφορά του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού στην ποιότητα ζωής των οικισμών και του φυσικού περιβάλλοντος. Εμπνευστής της, από το 1949 ήδη, ο αργεντίνος καθηγητής πολεοδομίας Κάρλος Μαρία ντέλα Παολέρα. Σήμερα γιορτάζεται σε περισσότερες από τριάντα χώρες του κόσμου.
Μου αρέσει να κοιτώ τις παγκόσμιες μέρες. Μοιάζουν σαν μια υπενθύμιση για όλα όσα μας ενώνουν με τον υπόλοιπο κόσμο. Μελετώντας την ιστορία και αντιλαμβανόμενη πόσο αίμα άδικα χάθηκε επειδή οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν πάνω σε όσα τους χωρίζουν, κρατώ τις παγκόσμιες μέρες σαν μια καθημερινή υπενθύμιση πως είμαστε πολλοί τελικά και πως ανήκουμε στην ίδια φυλή: την ανθρώπινη.
Από τα πρώτα πράγματα που έφτιαξε ο άνθρωπος ως ένδειξη της ανάγκης του να ζει σε κοινότητες ήταν οι οικισμοί. Εμείς εδώ στην Κύπρο έχουμε το προνόμιο να έχουμε έναν από τους αρχαιότερους οικισμούς της νεολιθικής εποχής, ο οποίος κτίστηκε γύρω στα 7000 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Δρόμος, τείχος, σπίτια μικρά που ωστόσο κάλυπταν τις ανάγκες τους, σπίτι μεγάλο για τον αρχηγό, σπίτια σε πολύ κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο για ασφάλεια, θύρες μικρές και παράθυρα μικρά επίσης για ασφάλεια, οικισμός οχυρωμενος από βουνά επίσης για ασφάλεια, κοντά ο ποταμός για τροφή, για “υλικά οικοδομής” και κάλυψη των αναγκών τους. Απλά πράγματα όμορφα φτιαγμένα.
Μέσα στην πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής πόσο δίκιο είχε ο κύριος Κάρλος Μαρία ντελα Παολέρα να εμπνευστεί στα 1949 την παγκόσμια μέρα Πολεοδομίας- χωροταξίας! Σε έναν κόσμο που είχε αλλάξει δραματικά μετά από τον τρομακτικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έπρεπε αρκετές πόλεις να ξαναφτιαχτούν και ο άνθρωπος να νιώθει ασφάλεια και χαρά.
Ζουμάροντας πάνω στην Κύπρο του 2021 δεν έχουμε και πολλά να περηφανευτούμε. Πόλεις όπου καθημερινά “βασανίζουν” τους πολίτες στις μετακινήσεις τους. Πόλεις που στερούνται πρασίνου, ομορφιάς, καλαισθησίας ενώ ταυτόχρονα στερούν από τους πολίτες τους ποιότητα ζωής, καθαρού αέρα και σεβασμού στον χρόνο και τον κόπο των δημοτών.
*Περήφανη που ανήκω στην ομάδα πρωτοβουλίας “ Για τη Λεμεσό”. Λέω πως το να σχεδιάζει κανείς μια πόλη ανθρώπινη με σχέσεις όμορφες και δημιουργικές ξεκινά από το πως σχεδιάζει γειτονιές, δρόμους, πλατείες, φυσικό περιβάλλον. Τα πάντα είναι ζήτημα σεβασμού και ισορροπίας.
