Πόσο ουτοπικό και ανέφικτο θα ήταν να αρχίσουν, έστω να συζητιούνται, τρόποι για μερική μετεξέλιξη της χρήσης τους;
Γράφει ο Πάρις Δημητριάδης*
Με την αιφνίδια κατάρρευση του Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος το περασμένο φθινόπωρο κατέρρευσε στο νησί μας κυριολεκτικά σαν χάρτινος πύργος και η ιλιγγιώδης οικοδομική ανάπτυξη των ψηλών κτιρίων. Μία αμφιλεγόμενη οικοδομική δραστηριότητα, που σε μεγάλο βαθμό συνδέθηκε με τις πολιτογραφήσεις ζάμπλουτων από χώρες εκτός ΕΕ, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, εξασφάλισαν το ευρωπαϊκό διαβατήριο μέσω της (εξ)αγοράς ενός πανάκριβου, υπερπολυτελούς διαμερίσματος «πάνω στο κύμα».
Άπειρες αναλύσεις και επικρίσεις έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς για τους πύργους και μεγάλη είναι η μερίδα των συμπολιτών μας που διατηρεί μια επιφυλακτική έως και πολύ αρνητική στάση για την απότομη και επεμβατική, όπως περιγράφεται, ανέγερσή τους. Δεκάδες πύργοι όμως έχουν ήδη ξεφυτρώσει στην κυπριακή γη και κυρίως στο παραθαλάσσιο μέτωπο της Λεμεσού, όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός τέτοιου τύπου αναπτύξεων, έχουν διαφοροποιήσει τελεσίδικα την εικόνα της πόλης.
Αν και έχουν διατυπωθεί από μη κυβερνητικές και άλλες οργανώσεις και αρκετά περιβαλλοντικής και πολεοδομικής φύσεως ζητήματα, η δυσαρέσκεια που έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη για τους πύργους εντοπίζεται κυρίως γύρω από την κατάφωρη και σκανδαλώδη σύνδεσή τους με τα golden boys and visas. Είναι κάτι σαν κοινό μυστικό, άλλωστε, πως οι επίδοξοι επενδυτές σκοπεύουν να χρησιμοποιούν τα υπερπολυτελή αυτά διαμερίσματα περισσότερο ως μέσο για την απόκτηση υπηκοότητας και λιγότερο ως επιλογή μόνιμης κατοικίας.
Αρκετοί πύργοι, εντούτοις, έχουν ήδη ανεγερθεί και άλλοι πρόκειται να ολοκληρωθούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Θα τους αφήσουμε άδειους και εγκαταλελειμμένους να μαραζώνουν εσαεί χωρίς μόνιμους κατοίκους ή μήπως θα μπορούσαν να εξευρεθούν τουλάχιστον και ορισμένοι επιπρόσθετοι και ίσως χρησιμότεροι για την τοπική κοινωνία τρόποι χρήσεων που να ξεφεύγουν της καθαρά οικιστικής;
Το ζήτημα είναι σίγουρα σύνθετο και περίπλοκο και σ’ αυτό εμπλέκονται κυρίως οι ιδιώτες που ξόδεψαν πολλά χρήματα καθώς και το κράτος και η πολιτεία μας, που επίσης έχουν ρόλο να επιτελέσουν. Το ΚΕΠ μπορεί να ξόφλησε, όπως το ξέραμε, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες για νέα σχέδια, προσεκτικότερα μελετημένα και συμβατά, επιτέλους, με τις οδηγίες, τις συστάσεις και τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία υποτίθεται πως ανήκουμε.
Ένα παράδειγμα, που ταιριάζει κιόλας με την αισθητική των πολυόροφων πύργων, είναι η περαιτέρω προώθηση της Κύπρου ως προορισμού για fintech δραστηριότητες. Άλλα παραδείγματα που έχουν κατά καιρούς προταθεί ως νέες αναπτυξιακές ιδέες είναι η προσέλκυση επενδύσεων για έργα στρατηγικής σημασίας στους τομείς του τουρισμού και της υγείας ενώ η επένδυση στην εκπαίδευση, στον κινηματογράφο καθώς και στην οπτικοακουστική βιομηχανία επίσης παρουσιάζουν χειροπιαστές προοπτικές ως προτάσεις.
Πύργοι και για άλλες χρήσεις λοιπόν, όχι μόνο για άδεια και εν τέλει μίζερα υπερπολυτελή διαμερίσματα. Πόσο ουτοπικό και ανέφικτο θα ήταν να αρχίσουν, έστω να συζητιούνται, τρόποι για τη μετεξέλιξη και πιο ωφέλιμη για την τοπική κοινωνία διαφοροποίηση των χρήσεών τους;
