Της Ανθής Ερμογένους
Ο λαϊκισμός εξαργύρωσε, οι στρατηγικές ισαποστάσεων πλήρωσαν
Η Λε Πεν απο τις 8 εδρες στη βουλή που κατείχε το 2017, έφτασε χθες σχεδόν τις 90. Η Αριστερά της Γαλλίας θεωρεί ότι κέρδισε τον στόχο της ενότητας λόγω του τριπλασιασμού των εδρών, αφήνοντας έξω από την εξίσωση ωστόσο την ακροδεξιά κυριαρχία. Επίσης, παρά τις αυξημένες σε σχέση με την προηγούμενη φορά έδρες και την θεαματική άνοδο, η παραταξη Μελανσον πηγε χαμηλότερα απο το χαμηλοτερο οριο προβλεψεων. Ο Μακρόν ούτε δύο μήνες από τις κερδοφόρες εκλογές του, κάνει ανάποδη τσουλήθρα. Χάνει Υπουργούς και αφήνει το προβάδισμα. Εκείνο που πρέπει να αναγνωστεί είναι η ανάγκη για κέντρο, για κεντροαριστερά και για αριστερά. Η οποία ενδεχομένως σε αυτές τις εκλογές να προτίμησε την αποχή. Δεν εξηγείται αλλιώς. Θυμίζουμε πως καμία δημοσκόπηση δεν είχε προβλέψει τα αποτελέσματα. Οι δημοσκοπήσεις έδιναν στη Λεπέν από 15 ως 35 έδρες ενώ τελικά πήρε 89. Στον Μακρόν έδιναν τουλάχιστον 265 έδρες και αυτός πήρε μόνο 224.
Η δεξιόστροφη πολιτική του στην οικονομία επίσης φαίνεται να ήταν ένας από τους λόγους που δεν τον διαχώρισαν από την Λεπέν και οδήγησαν εν τέλει ψήφους στην κάλπη της. Μπορεί ωστόσο αυτό περί των νεοφιλελεύθερων πολιτικών Μακρόν, να είναι και το βολικό αφήγημα για να μην αναγνώσουμε την εκκολαπτόμενη ακροδεξιά και τους πραγματικούς λόγους που την θρέφουν. Τα Γαλλικά ειδησιογραφικά μέσα αναφέρουν πως η ήττα Μακρόν οφείλεται στο υψηλό κόστος ζωής, τον πληθωρισμό, το κύμα ακρίβειας και την συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων πολιτών. Και αυτό τον οδήγησε από τις 350 έδρες που είχε πριν, να πέφτει στις 224. Και να είναι αυτή τη στιγμή πρόεδρος μειοψηφίας.
Άξιο παρατήρησης επίσης είναι το γεγονός ότι τρεις στους τέσσερις ψηφοφόρους οι οποίοι ψήφιζαν Μακρόν στον προηγούμενο γύρο εκλογών, αυτή την φορά δεν πήγαν να ψηφίσουν σε περιοχές όπου η αριστερά αναμετριέτουν με το κόμμα της Λεπέν. Δηλαδή, σε περιφέρειες όπου στον δεύτερο γύρο ήταν ένας της Λεπέν και ένας Αριστερός, το 72% των ψηφοφόρων του Μακρόν προτίμησαν την αποχή, το 16% ψηφισαν τον αριστερό και το 12% ψήφισαν τον ακροδεξιό υποψήφιο. Στα μεγάλα λάθη του Μακρόν είναι και το γεγονός ότι αρνήθηκε να ζητήσει απο τους ψηφοφόρους του να στηρίξουν τον δημοκράτη υποψήφιο, σε περίπτωση μονομαχίας αριστερών – Λεπενικών υποψήφιων στο β’ γύρο.
Όπως αναφέρουν όσοι ανέλυαν την εκλογική συμπεριφορά του, γράφουν σήμερα πως, όπου η έδρα παιζόταν ανάμεσα σε Μελανσόν-Λεπέν ο Μακρόν τήρησε ίσες αποστάσεις δια της απόλυτης σιωπής, ενισχύοντας επί της ουσίας την Λεπέν. Αυτό είναι το ακραίο κέντρο. Πως το εξηγούμε; Όποιος κατέχει καλή μνήμη, θα θυμάται πως ο Μελανσόν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών είπε δεν ψηφίζουμε με τίποτε τη Λεπέν, εννοώντας πως σε ένα τέτοιο δίλημμα θα ψήφιζαν, και το έκαναν, τον Εμανουέλ Μακρόν. Τώρα όμως που αναμετρήθηκε υποψήφιος του Μελανσόν με υποψήφιο της Λεπέν, ο Μακρόν μίλησε στους ψηφοφόρους του, για ψήφο κατά περίσταση.
Ο Μακρόν, όχι μόνο δεν καταφέρνει να σχηματίσει απόλυτη πλειοψηφία με τη συμμαχία του αλλά ακόμη και η πρωθυπουργός του δεν θεωρήθηκε σίγουρο ότι θα εκλεγεί στην περιφέρεια της. Μάλιστα κινδύνεψαν να μην εκλεγούν πολλοί από τους υπουργούς του δείχνοντας πως απόρριψη ήρθε μαζικά. Ηθικό δίδαγμα, όταν το Κέντρο επιχειρεί να δαιμονοποιησει την Αριστερά εν τέλει εκείνο που καταφέρνει είναι να ευνοείται η Ακροδεξιά. Το δυστύχημα είναι ότι πολλοί ονομάζουν τη ψήφο στη Λεπέν αντισυστημική…
Ισχυρή αντιπολίτευση αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι η η Νέα Λαϊκή Οικολογική και Κοινωνική Ένωση με 149 έδρες. Το συμπέρασμα της επόμενης μέρας είναι πως το προεδρικό κόμμα δεν έχει το ηθικό και ηγεμονικό πλεονέκτημα της απόλυτης πλειοψηφίας κι ότι το φιλεleft προφίλ ήταν αποτυχία, ενώ πάλι, η ριζοσπαστική Αριστερά βγήκε πιο ισχυρή από πριν αλλά δεν έχει συμμάχους. Ακόμα, η Λεπέν φάνηκε σοκαριστικά ενισχυμένη, αλλά απομονωμένη. Ο Μακρόν στο εξής θα κυβερνάει με το 39% των εδρών αλλά ας μην ξεχνάμε, με 54% αποχη. Απομένει να δούμε αν ο Μακρόν με τον νέο σχηματισμό, θα αναγκαστεί να κάνει συμβιβασμούς, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει.
Προς το παρόν, τα δεδομένα είναι δύο. Πρώτον, στις γαλλικές εκλογές επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά η θεωρία των δύο άκρων, και δεύτερον, η Λεπέν ήδη ανακοίνωσε πως δεν θα είναι επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού για να ηγηθεί της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος μέσα στην εθνοσυνέλευση.
Αξίζει επίσης να προσέξουμε πως σήμερα σε όλους τους τίτλους, και από όλα τα πρωτοσέλιδα, η αριστερά απουσιάζει. Γράφουν όλοι για ήττα Μακρόν, για θρίαμβο ΛεΠεν, ο Μελανσόν δεν υπάρχει σε καμιά αναφορά. Το αφήγημα της επικίνδυνης αριστεράς και ο λαϊκισμός της αντισυστημικής ακροδεξιάς φαίνεται πως έπιασε τόπο. Κι συνέπειες αυτού του λαϊκισμού σε μια ξενοφοβική Γαλλία, στα σίγουρα είναι ακόμα αχαρτογράφητες…
Τόσο ο Μελανσόν όσο και η Λεπέν ακολουθούν την πιο αποδοτική λαϊκίστικη αλίευση ψήφων καθώς και οι δύο ζουν και τρέφονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά έχουν υιοθετήσει αντί ευρωπαϊκή ρητορική. Κι αυτός ο λαϊκισμός απέδωσε και στους δύο. Και είναι ωραία τόσο καιρό να λέμε, να μην βγει η ΛεΠέν, να μην βγει η ακροδεξιά αλλά τίποτα απολύτως δεν κάναμε να καταπολεμήσουμε τις αιτίες που γεννούν και παχαίνουν την ακροδεξιά. Ειδικά μετά τις προεδρικές της Γαλλίας, η άνοδος ήταν ήδη προειδοποιητική. Και ενώ λέγαμε πως δεν κέρδισε ο Μακρόν ακριβώς, απλά αναβλήθηκε η ακροδεξιά, δύο μήνες μετά πληρώθηκε η κοινωνική, η εκπαιδευτική, η πολιτική ακινησία. Η παραδοσιακή αριστερά φαίνεται παντού στην Ευρώπη αφημένη. Και, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και βγαίνει.
Ούτε για αστείο να μην πούμε το “και στα δικά μας”
